Geduld is een schone zaak!

We reizen door naar het Zuiden!  Met taxi en lokale bus hebben we besloten, even snel als de trein. Omdat het zondag is, rijdt de eerste trein pas om 12.00 uur. Dus lekker uitslapen, op het gemak ontbijten en dan de koffers inpakken. Nou ja, inpakken, we leven eigenlijk uit de koffers. Slechts een paar verzorgingsartikelen zijn uitgepakt, de rest blijft lekker in de koffer. Gisteren hebben we twee wassen laten doen, was wel nodig! De helft van de reis zit er op. Jeetje, de tijd vliegt. We zouden hier nog zoveel meer kunnen doen en zien. Het Thailandboek staat vol met gave dingen, zowel doe-dingen als idyllische paradijsjes. Reden genoeg om nog eens terug te gaan, als we weer gespaard hebben....haha. Of als de kinderen wat groter zijn lekker met z'n tweeën, maar dan met rugzak. Het diepe zuiden en hoge noorden hebben we immers niet aangedaan. En wil je meer bezichtigen en doen, heb je echt veel meer tijd nodig dan 3,5 week. Maar die 3,5 week zijn een goed begin. Ik denk een mooie tocht om aan de wensen van de kinderen tegemoet te komen. Op de helft immers genoeg dieren gezien, het water volgt komende 1,5 week. Dat waren hun 'ingedienten' voor een geslaagde reis. Gisteren vroegen we naar hun ervaringen. Geen spijt van geen campingvakantie? Nee, riepen ze volmondig. Maar ook de camping zal volgend jaar weer geweldig zijn met name voor onze twee tieners.

 Yara heeft haar eigen reisdromen al gemaakt, eerst New York waar we maandelijks al meer dan een jaar voor sparen en daarna Canada waar oma naartoe is geweest....dat wilt ze ook nog zien. En na het zien van de foto's van oude danslerares Sharmaine staat Indonesië ook op haar wensenlijstje. Grappig, Yara is een dromer soms en spreekt haar dromen ook uit. Dat heeft ze zeker van mij, weer toeleven naar iets nieuws. Weer een nieuwe droom creëren en ,leuker nog, uit laten komen. Lekker dromen, ernaartoe leven om dromen te realiseren en daarnaartoe werken OF gewoon lekker verder dromen. Ook niets mis mee. Jesse heeft het nu over een scootervakantie met vrienden, weggaan met vrienden komt binnen een paar jaar toch echt in zicht. Dat is zijn reisdroom momenteel. En Nyah, Nyah weet dat er nadat Yara groep 8 heeft verlaten en na het uitkomen van haar New York droom, gespaard gaat worden voor haar 'groep 8 droom'. Skieen misschien, dat vindt zij heel leuk. Maar nog tijd genoeg om haar eigen droom te maken. Ook zij mag dan kiezen welke reisdroom zij wilt uit laten komen en met wie. Met wie vindt ze lastig. Bijzonder om dit de kinderen mee te kunnen geven, dankbaar dat het telkens lukt om, met passen en meten soms, dromen -groot of klein- te verwezenlijken. En soms komen dromen niet uit, om welke reden dan ook, maar dan heb je wel een fijne droom gehad en heeft je fantasie de vrije loop gehad. Heerlijk toch! De vakantieperiode is reflectie voor mij. Wat gaat goed? En wat kan beter of anders? Wat zou ik willen veranderen of doen? Nieuwe uitdagingen, nieuwe dromen, altijd in beweging in gedachten en soms ook in doen. 

Aangekomen op het busstation blijkt dat de bus niet tot in de stad Chumphon rijdt. Das niet zo handig, want dan moeten we weer iets regelen daarna. We besluiten dan toch de trein te nemen om 12.16. Het treinstation is gelukkig niet ver weg. Als we er zijn, blijkt dat de trein vertraging heeft. Er wordt gezegd dat hij om 13.30 uur komt. We lopen wat, kopen wat zakjes met vers fruit en kijken wat rond. Om 13.30 uur geen trein. Het is zondag en het gaat dus ook op z'n zondags....vermoeden we. Vertraging tot 15.30 uur. Ook dat is reizen, je aanpassen aan de omstandigheden of alternatieven zoeken. We besluiten te blijven. Een Thai wijst ons op een eetstalletje waar je lekkere rijst kan kopen. De dames en ik lopen hiernaartoe. Aangekomen is de oude dame PadThai aan het maken. Beter, aldus de dames. We bestellen 5 bakjes en gaan met de Thai op de foto. Hij vraagt ons waarom we graag bruin worden aangezien we zo bloot gekleed zijn, denk ik. Thaien houden van blank en willen niet geassocieerd worden met landarbeiders, want die zijn bruin. Er wordt door de Thaien aardig hun best gedaan om zo wit mogelijk te blijven. Zo bruin zijn we niet, na twee weken Italië zijn de kids namelijk superbruin, nu valt het reuzemee. En als je constant smeert met factor 50 gaat het ook wat langzamer, maar factor 50 vinden wij een "gezond" idee. Dus alleen die factor bij, 5 flacons welteverstaan. Een kaartspelletje op het station, Jesse leest z'n superdikke boek uit (oma, eerste boek is uit) en Nyah stalt zich op de bankjes en valt een uurtje in slaap. Vier uur doorbrengen op het station en ze zeuren niet. Ze wachten gewoon geduldig af. Ik lees een tijdschrift, prima zo. Gelukkig arriveert de trein nu wel. We stappen in en puzzelen onderweg wat met de kinderen. Verder spelen ze een bananenspelletje op de Iphone. We weten nu waarom Joerie derdeklas kaartjes kreeg toen hij om tweedeklas vroeg. Stoptreinen zijn alleen maar derdeklas. Weer wat geleerd. In het donker arriveren we in Chumphon. We regelen de treintickets voor de nachttrein naar Bangkok volgende week. Kan maar geregeld zijn. Snel de taxi in en 5 minuten later staan we voor het hotel. "wow", roepen de kinderen. Een schitterend uitziend hotel, vier sterren ipv drie sterren accommodaties die we tot heden hebben gehad. En het verschil is te zien, wat een luxe! Dit hebben we wel verdiend na zon lange dag. Snel zetten we de koffers in de kamers en dan gaan we lekker op straat pannenkoeken eten. Ijsje toe en op naar het hotel. Nyah heeft afgelopen drie nachten bij Joerie geslapen, Yara en Jesse bij mij. Dat was gezellig, nu slapen ze met drieën, we schatten in dat dat wel kan. De kamer is naast de onze, dus na wat instructies zal het wel loslopen.

Een heerlijke stortdouche, een heerlijk bed! Wat voelen we ons verwend.