Toch nog de klongtour en toch nog een coctail
Blijf op de hoogte en volg Bianca
06 Augustus 2013 | Thailand, Bangkok
De dag start vroeg in de trein en de kinderen feliciteren ons meteen!
Grappig, dat zijn ze niet vergeten, onze trouwdag. Ook weten ze dat we vannacht dus in een vijf sterren hotel slapen. Save the best for lest, de laatste nacht! Op het laatste station in Bangkok stappen we uit, Hua Lampong. Het is al erg druk en als we de stationshal binnenkomen, merken we dat er iets te gebeuren staat. Overal afbeeldingen van de koningin. We weten dat ze 12 augustus jarig is en dat de Thaien dan ook Moederdag vieren. We kopen wat donuts en croissants voor het ontbijt. Hier is wel heel veel ophef. Zou de koningin hier komen? Bij de donutzaak knikken ze van wel. Yara wilt daar wel op wachten. Zou best bijzonder zijn als je haar zou zien. Ik stem toe. Druppelsgewijs komen er allerlei vrouwen in chique kleding binnen. Ook is er veel pers aanwezig. Camera's en beveiliging, een hele hoop poespas. We hebben plaatsgenomen op stoeltjes, eigenlijk zowat eerste rij. Yara en Nyah lachen en zwaaien wat naar een Thais meisje een paar rijen achter ons. Hoe vroeg het ook is, het is ontzettend benauwd. We schenken wat drinken in in bekertjes. Naast ons zit een oudere Thaise vrouw ook al zo'n 1,5 uur te wachten op wat komen gaat. We bieden haar ook een glaasje drinken aan. Ze lacht, kent geen Engels. Een andere Thaise vrouw met een mooi hoofddeksel komt naar onze twee meiden toe. Ze heeft net een bloemendingl gekocht en maakt Yara met handen en voeten duidelijk dat ze er beiden ook 1 voor mij moeten kopen. Yara glimlacht en de vrouw loopt verder. Zal wel met Moederdag te maken hebben. Er volgt een hele ceremonie. Waarvoor? Geen idee. Er wordt geofferd door alle chique dames we denken voor de koningin. Daarna ontvangen een aantal dames 'iets'. We kunnen er niet achter komen wat er nu precies gaande is. Als de ceremonie al een eindje aan de gang is, hebben we toch de indruk dat de koningin haar intrede niet zal doen. Laten we maar gaan, lang genoeg gewacht en waarop eigenlijk? Misschien komen we er later nog achter. We zijn wel gefilmd. Ik met de meiden.Moederdag he!
We besluiten met de underground richting het hotel te gaan. Die hebben we namelijk in Bangkok nog niet gehad. Verloopt soepel en snel, een prima vervoersmiddel in deze miljoenenstad. De GPS op Joerie zijn telefoon geeft als we uitstappen nog 6 km naar de eindbestemming, Hotel Antara Sathorn, aan. Dit laatste stuk stappen we de tuk-tuk in. En dat ding rijdt keihard...Af en toe kijken Joerie en ik elkaar aan. Gaat dit wel veilig aankomen worden? De kinderen vinden het geweldig, die houden wel van hard. De koffers zijn achterop vastgebonden met een touw, wij zitten met vijven opgepropt in de tuk-tuk. Het hotel staat in het kloppend hart van Bangkok, het business district. Veel grote banken zijn hier gevestigd. Veelal in gebouwen met heel veel verdiepingen. We kunnen pas over een uur de kamer in dus besluiten we in de bar een drankje te doen. Een mooie entourage!
We blijken op de 26e verdieping te zitten. Als we de deur openen, raken de kids enthousiast. Wow, een hele huiskamer, een eigen badkamer en aparte slaapkamer voor hen. Wat een oppervlakte en een adembenemend uitzicht over de stad. Ik merk op dat de werknemers zeer alert zijn op 'klantsignalen'. Luisteren naar de klant en het opvangen van zijn verbale en non- verbale signalen...dat is een vak apart. Dat vak verstaat men hier volgens mij wel. Een tijdje let ik op hoe de medewerkers op klanten reageren als ik beneden even sta te wachten. In Nederland zou het voor ons niet betaalbaar zijn, hier kan het, slapen in een 5-sterren hotel!
We douchen allemaal even en trekken schone kleren aan. Na een nacht in de slaaptrein en de middag daarvoor reizen, is dat geen overbodige luxe.
Daarna besluiten we Bangkok nog even in te gaan. Met de skytrain gaan we richting de rivier waar we graag nog een klongtoer maken met de kids. Dat stond nog op ons wensenlijstje. De klongs liggen veelal in het oude gedeelte van Bangkok, Ton Buri. Klongs zijn aftakkingen van de rivier Chao Praya. Huizen op palen, een drijvende markt, een kijkje in het dagelijks leven van een groot aantal bewoners van Bangkok. We besluiten voor twee uur een longtailboot te huren met bestuurder. Met een sneltreinvaart raast deze over de rivier. Aangekomen bij de klongs mindert hij snel vaart. Huisjes op palen in de rivier. Sommige palen kapot of verrot. Sommige huisjes afgebroken en niet meer bewoonbaar. Kinderen zwemmen in de rivier, waar het rioolwater vast ook uitkomt. De grootste plezier hebben ze als we langs varen. Er wordt geroepen en driftig gezwaaid. Zij weten niet beter, wij wel. Dat is het verschil. We voeren de vissen, spotten lizards en zien hoe er een zijn maaltijd verorbert. Een drijvende markt waar de mensen die hier wonen hun waar te koop aanbieden. Vooral Yara is er door gefascineerd, het leven in de klongs.
Blij dat we dat toch nog gedaan hebben.
Omdat het onze trouwdag is, wilden we graag een gezellig restaurantje uitkiezen om te eten. De kids hebben echter maar 1 wens en dat is na 3,5 week Thais eten, McDonalds. Dus wat doen we? Zo snel mogelijk een McDonalds vinden. Ze likken hun vingers bijna af bij de dubbele cheeseburgers die ze verorberen. Heerlijk vet voedsel!
Voldaan lopen we naar ons hotel. De kids willen nog zwemmen.
Huppakkee, met vijven het water weer in. Dit keer maken we met vijven een piramide. Even lekker met ze ravotten in het water. Daarna lekker douchen. Jesse heeft bij binnenkomst vanochtend gezien dat ze hier niet-alchoholische cocktails hebben. Dat stond deze vakantie nog op zijn wensenlijstje. Hij heeft een goed idee; proosten op papa en mama!
Dus gaan we naar de bar, die gezellig verlicht is. In de lift ernaartoe zegt Yara: "Ik vind het wel vervelend dat ik er niet aan gedacht heb om voor jullie huwelijk van m'n geld een cadeautje te kopen". "Das lief meid, maar niet nodig. Wij hebben het grootste cadeau al gehad. 3,5 week met jullie in Thailand". In de lift zegt Jesse: "Maar ik heb er wel aan gedacht pap en mam. Ik heb een foto van ons drie in de McDonalds gemaakt en hem bewerkt voor jullie in Instagram". "Ik wilde hem echter appen, maar we hadden geen wifi bij McDonalds". Hij showt z'n creatie. Lieverds!
Even terug naar de cocktails. Joerie en ik gaan voor alcohol. Die van mij drink ik echter zo snel leeg alsof het een glas limonadesiroop is. Mmm, lekker! Joerie lacht, doe ook maar die tweede voor jou. De meiden hadden liever een shake gehad met vers fruit, Jesse glundert. Eindelijk, aan het eind van de vakantie, een cocktail voor hem. We proosten op onze huwelijksdag. Een gezellige afsluiting van de dag, onze huwelijksdag, en eigenlijk ook van de vakantie. Morgennacht begint de terugreis.
Eenmaal in Bangkok willen we weer terug naar huis. Jesse wilt voetballen en met z'n vrienden weg, Yara heeft om de dag haar trainingsschema van het dansen keurig gedaan maar wilt nu echt weer gaan trainen. Zij is de enige die ook naar school wilt. Ze heeft superzin in haar laatste schooljaar basisschool bij meneer Paul. Nyah wilt ook terug nu, lekker weer buitenspelen. Als dit niet de eindbestemming was geweest, hadden we nog wel drie weken willen blijven. Maar nu het de eindbestemming is, voelt het ook als het eind. Nog 1 dag te gaan.
Grappig, dat zijn ze niet vergeten, onze trouwdag. Ook weten ze dat we vannacht dus in een vijf sterren hotel slapen. Save the best for lest, de laatste nacht! Op het laatste station in Bangkok stappen we uit, Hua Lampong. Het is al erg druk en als we de stationshal binnenkomen, merken we dat er iets te gebeuren staat. Overal afbeeldingen van de koningin. We weten dat ze 12 augustus jarig is en dat de Thaien dan ook Moederdag vieren. We kopen wat donuts en croissants voor het ontbijt. Hier is wel heel veel ophef. Zou de koningin hier komen? Bij de donutzaak knikken ze van wel. Yara wilt daar wel op wachten. Zou best bijzonder zijn als je haar zou zien. Ik stem toe. Druppelsgewijs komen er allerlei vrouwen in chique kleding binnen. Ook is er veel pers aanwezig. Camera's en beveiliging, een hele hoop poespas. We hebben plaatsgenomen op stoeltjes, eigenlijk zowat eerste rij. Yara en Nyah lachen en zwaaien wat naar een Thais meisje een paar rijen achter ons. Hoe vroeg het ook is, het is ontzettend benauwd. We schenken wat drinken in in bekertjes. Naast ons zit een oudere Thaise vrouw ook al zo'n 1,5 uur te wachten op wat komen gaat. We bieden haar ook een glaasje drinken aan. Ze lacht, kent geen Engels. Een andere Thaise vrouw met een mooi hoofddeksel komt naar onze twee meiden toe. Ze heeft net een bloemendingl gekocht en maakt Yara met handen en voeten duidelijk dat ze er beiden ook 1 voor mij moeten kopen. Yara glimlacht en de vrouw loopt verder. Zal wel met Moederdag te maken hebben. Er volgt een hele ceremonie. Waarvoor? Geen idee. Er wordt geofferd door alle chique dames we denken voor de koningin. Daarna ontvangen een aantal dames 'iets'. We kunnen er niet achter komen wat er nu precies gaande is. Als de ceremonie al een eindje aan de gang is, hebben we toch de indruk dat de koningin haar intrede niet zal doen. Laten we maar gaan, lang genoeg gewacht en waarop eigenlijk? Misschien komen we er later nog achter. We zijn wel gefilmd. Ik met de meiden.Moederdag he!
We besluiten met de underground richting het hotel te gaan. Die hebben we namelijk in Bangkok nog niet gehad. Verloopt soepel en snel, een prima vervoersmiddel in deze miljoenenstad. De GPS op Joerie zijn telefoon geeft als we uitstappen nog 6 km naar de eindbestemming, Hotel Antara Sathorn, aan. Dit laatste stuk stappen we de tuk-tuk in. En dat ding rijdt keihard...Af en toe kijken Joerie en ik elkaar aan. Gaat dit wel veilig aankomen worden? De kinderen vinden het geweldig, die houden wel van hard. De koffers zijn achterop vastgebonden met een touw, wij zitten met vijven opgepropt in de tuk-tuk. Het hotel staat in het kloppend hart van Bangkok, het business district. Veel grote banken zijn hier gevestigd. Veelal in gebouwen met heel veel verdiepingen. We kunnen pas over een uur de kamer in dus besluiten we in de bar een drankje te doen. Een mooie entourage!
We blijken op de 26e verdieping te zitten. Als we de deur openen, raken de kids enthousiast. Wow, een hele huiskamer, een eigen badkamer en aparte slaapkamer voor hen. Wat een oppervlakte en een adembenemend uitzicht over de stad. Ik merk op dat de werknemers zeer alert zijn op 'klantsignalen'. Luisteren naar de klant en het opvangen van zijn verbale en non- verbale signalen...dat is een vak apart. Dat vak verstaat men hier volgens mij wel. Een tijdje let ik op hoe de medewerkers op klanten reageren als ik beneden even sta te wachten. In Nederland zou het voor ons niet betaalbaar zijn, hier kan het, slapen in een 5-sterren hotel!
We douchen allemaal even en trekken schone kleren aan. Na een nacht in de slaaptrein en de middag daarvoor reizen, is dat geen overbodige luxe.
Daarna besluiten we Bangkok nog even in te gaan. Met de skytrain gaan we richting de rivier waar we graag nog een klongtoer maken met de kids. Dat stond nog op ons wensenlijstje. De klongs liggen veelal in het oude gedeelte van Bangkok, Ton Buri. Klongs zijn aftakkingen van de rivier Chao Praya. Huizen op palen, een drijvende markt, een kijkje in het dagelijks leven van een groot aantal bewoners van Bangkok. We besluiten voor twee uur een longtailboot te huren met bestuurder. Met een sneltreinvaart raast deze over de rivier. Aangekomen bij de klongs mindert hij snel vaart. Huisjes op palen in de rivier. Sommige palen kapot of verrot. Sommige huisjes afgebroken en niet meer bewoonbaar. Kinderen zwemmen in de rivier, waar het rioolwater vast ook uitkomt. De grootste plezier hebben ze als we langs varen. Er wordt geroepen en driftig gezwaaid. Zij weten niet beter, wij wel. Dat is het verschil. We voeren de vissen, spotten lizards en zien hoe er een zijn maaltijd verorbert. Een drijvende markt waar de mensen die hier wonen hun waar te koop aanbieden. Vooral Yara is er door gefascineerd, het leven in de klongs.
Blij dat we dat toch nog gedaan hebben.
Omdat het onze trouwdag is, wilden we graag een gezellig restaurantje uitkiezen om te eten. De kids hebben echter maar 1 wens en dat is na 3,5 week Thais eten, McDonalds. Dus wat doen we? Zo snel mogelijk een McDonalds vinden. Ze likken hun vingers bijna af bij de dubbele cheeseburgers die ze verorberen. Heerlijk vet voedsel!
Voldaan lopen we naar ons hotel. De kids willen nog zwemmen.
Huppakkee, met vijven het water weer in. Dit keer maken we met vijven een piramide. Even lekker met ze ravotten in het water. Daarna lekker douchen. Jesse heeft bij binnenkomst vanochtend gezien dat ze hier niet-alchoholische cocktails hebben. Dat stond deze vakantie nog op zijn wensenlijstje. Hij heeft een goed idee; proosten op papa en mama!
Dus gaan we naar de bar, die gezellig verlicht is. In de lift ernaartoe zegt Yara: "Ik vind het wel vervelend dat ik er niet aan gedacht heb om voor jullie huwelijk van m'n geld een cadeautje te kopen". "Das lief meid, maar niet nodig. Wij hebben het grootste cadeau al gehad. 3,5 week met jullie in Thailand". In de lift zegt Jesse: "Maar ik heb er wel aan gedacht pap en mam. Ik heb een foto van ons drie in de McDonalds gemaakt en hem bewerkt voor jullie in Instagram". "Ik wilde hem echter appen, maar we hadden geen wifi bij McDonalds". Hij showt z'n creatie. Lieverds!
Even terug naar de cocktails. Joerie en ik gaan voor alcohol. Die van mij drink ik echter zo snel leeg alsof het een glas limonadesiroop is. Mmm, lekker! Joerie lacht, doe ook maar die tweede voor jou. De meiden hadden liever een shake gehad met vers fruit, Jesse glundert. Eindelijk, aan het eind van de vakantie, een cocktail voor hem. We proosten op onze huwelijksdag. Een gezellige afsluiting van de dag, onze huwelijksdag, en eigenlijk ook van de vakantie. Morgennacht begint de terugreis.
Eenmaal in Bangkok willen we weer terug naar huis. Jesse wilt voetballen en met z'n vrienden weg, Yara heeft om de dag haar trainingsschema van het dansen keurig gedaan maar wilt nu echt weer gaan trainen. Zij is de enige die ook naar school wilt. Ze heeft superzin in haar laatste schooljaar basisschool bij meneer Paul. Nyah wilt ook terug nu, lekker weer buitenspelen. Als dit niet de eindbestemming was geweest, hadden we nog wel drie weken willen blijven. Maar nu het de eindbestemming is, voelt het ook als het eind. Nog 1 dag te gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
