Haren in de wind en crossen maar!

Vandaag hebben we twee scooters gehuurd, nou ja scooters eigenlijk motortjes 100 cc. Eigenlijk zou dit een leuke manier van de omgeving ontdekken op de eilanden zijn, maar we hebben gehoord dat de wegen daar hobbelig zijn en met veel gaten. Hier is een zeer rustige omgeving, perfect lijkt ons voor een dagje crossen. Nog nooit op een motor gereden, dus even wennen. Jesse gaat bij mij achterop. Nyah en Yara bij Joerie. De kids hebben er zo'n zin in, dit hebben ze namelijk ook nog nooit gedaan. Het eerste stukje rijd ik echt maar 20 km per uur. Snel genoeg als je nog nooit op zo'n ding hebt gezeten. De dames noemen ons al snel 'motorslakken', want papa crosst namelijk meteen weg. Jesse vindt het allemaal geen probleem de wat lagere snelheid dus we voeren het tempo langzaam aan op.

Een van de eigenaren van de huisjes waarin we verblijven is Engelsman en hij heeft voor ons een mooie route uitgetekend. We volgen deze maar als we op dit punt komen, besluiten we de tocht wat avontuurlijker te maken en vervolgen onze weg zonder routebeschrijving. Das veel leuker! We komen uit bij twee tempels. Als we deze bekeken hebben, besluiten we daartegenover wat te drinken. De kinderen zien dan in een vijver wel dertig zeer grote schildpadden zitten. Bij de winkel kun je eten kopen om ze te voeren en daar hebben de kinderen wel oren naar. Als we teruglopen naar de motorscooters houdt ik een Thaise jongedame aan met de vraag wat het doel is van de twee tempels. Ze kent geen woord Engels, maar roept er twee Thaien bij die wel Engels kennen. Ze komen uit Bangkok en zijn hier voor het weekend. De enthousiaste Thaise vrouw vertelt honderduit, ze heeft bij Unilever gewerkt. Hij bij Procter and Gamble. Nu zijn ze vertegenwoordigers voor Nestle Singapore, zover we begrijpen. De vrouw geeft aan als ze hoort dat we uit Nederland komen dat ze van André Rieu houdt. Het is haar droom om ooit een concert van hem bij te wonen. Dromen zijn er om uit te laten komen dus Joerie geeft aan dat hij wat cd's via wetransfer.com zal sturen bij terugkomst. We krijgen haarvisitekaartje. Inmiddels wilt de jonge niet-engels sprekende vrouw Nyah twee appels geven. Een lief gebaar, wij hebben het niet in de gaten, Nyah slaat het aanbod netjes af. Heeft ze het toch goed in haar oren geknoopt 'niets aannemen van vreemden'. Wij zijn zo druk en enthousiast in gesprek met het koppel dat we het niet meekrijgen. Ze vertelt het later. Wij geven aan dat je in Thailand eigenlijk niets mag weigeren, dat is onbeleefd, maar dat ze het goed heeft gedaan. Het meisje vond Nyah heel interessant. Blonde haren, blauwe ogen is hier hot.

We vervolgen onze tocht en op een rustig weggetje laten we Jesse zelf rijden. Joerie legt hem uit hoe het moet en gaat bij hem achterop zitten. Dat vindt ie wel supercool. De dames willen natuurlijk hetzelfde...dus ook zei mogen zelf sturen en gas geven. Zo, weer een ervaring rijker. Op een gegeven moment zien we een bordje staan met 'mangrovebossen'.
We besluiten een kijkje te gaan nemen, de kinderen en ik hebben immers nog nooit een mangrove live gezien. Het blijkt een kunstmatig aangelegd bos te zijn, een ecologisch centrum. Verderop staan natuurlijke mangrovebossen. De mangrovebomen zijn oorspronkelijk  25 meter hoog, hier in Thailand tussen de 5 en 10 meter. De wortels liggen boven de grond en dat is een mooi gezicht. We lopen de aangegeven route van een half uur.
En zijn natuurlijk op zoek naar dieren. Aparte krabben en kreeftjes in de modder, ook weer een varaan. Nieuw dit keer: de slijkvis. De enige vis die ook korte tijd op land, onder de modder, kan leven. Grappig gezicht, een vis op het droge.

Wat een topdag! Zonnetje, langs het strand op de scooter met uitzicht op zee, Jesse en ik die gezellig de gehele 70 km kletsen en lekker toeren. Een heerlijk gevoel van vrijheid met de haren in de wind. Wij genieten, maar de kinderen hebben de smaak ook te pakken. We stoppen bij een visrestaurant op het strand. Mooi uitzicht om lekker een hapje te eten. Jesse en ik gaan voor de krab, hij mag hem zelf de krab uit komen kiezen. De dames proeven ook mee en vinden hem heerlijk. We bestellen er nog 1 bij en peuzelen deze samen op. Achteraf valt de rekening veel lager uit. Wat blijkt nu? De gerechtsprijs was op 1 kg krab gebaseerd, maar wij wezen er maar 1 telkens aan. Er zit natuurlijk maar zo weinig vis aan een krab dat die kg wel welkom was geweest. Ze spraken geen Engels....

Nyah wilt zwemmen dus besluiten we naar Dolphin Bay Resort te gaan, waar ze voor eur 1 een duik kunnen nemen. Overheerlijke shakes met fruit en kokos drinken we daar. En er wordt 1,5 uur gezwommen. Dan is het 5 uur en na bijna 8 uur toeren tijd om terug te rijden. Lekker even niets doen. Ik rijd echter in een spijker dus een lekke band. Gelukkig zijn we er bijna. 

Daarna avondeten, verse garnalen voor ons en ook de rest probeert een nieuw gerecht. De dames komen er steeds beter in en durven nu ook voor andere gerechten te gaan. Wat een verandering met een week geleden, ze raken gewend. Het dagje toeren vonden de kinderen heerlijk dus ze dringen aan op een avondrit. Dat durven we hier wel aan. Dus we springen weer op de motorscooters. ....en weg zijn we. De kinderen rijden ieder nog een stuk zelf en we spotten weer een nieuw dier, ditmaal de vleermuizen die boven ons vliegen.

Na de rit besluiten we nog een wandeling te maken en een ijsje te kopen. Ze hebben vandaag twee bussen Chinezen 'losgelaten', want hoe rustig het gisteravond was, zo druk is het nu. Bussen met karaokesets  welteverstaan, overal wordt nu dan ook karaoke gezongen. Op een veldje met klein podium blijven we staan. De Chinezen hebben de grootste lol, wij verstaan er wederom niets van, maar we besluiten te doen alsof we het mooi vinden en staan met z'n vijven te wuiven met de armen in de lucht en trekken de aandacht. Daarna ziet Joerie op het strand mensen met lichtjes zoeken. Hij besluit te gaan vragen wat men aan het doen is. Men is op zoek naar grotere krabben blijkt. Het strand zit overdag vol met kleine gaatjes, er zit ook lucht onder het zand waardoor je soms wat wegzakt. In die gaatjes lopen de hele dag krabbetjes in en uit. Er zijn ook grotere gaten, maar pas nu weten we dus dat de grotere krabben daar s avonds inkruipen. Jesse en Yara willen ook zoeken, Joerie spot er 1. De Thaien zijn inmiddels al veel verder. Yara rent ineens weg. "we have crab, we have crab", roept ze. Lachend komen twee Thaien met Yara terug en nemen de krab mee.

Een gezellige, zonnige toerdag! Dat willen de kinderen wel vaker doen, op de motorscooter.