Een dag tussen de olifanten!

Vandaag is het dan eindelijk zover! De kinderen hebben hier het meest naar uitgekeken. Ons bezoek aan het olifanten opvangkamp. We worden opgehaald door een taxi waar al een stelletje Nederlanders en Fransen inzitten. Natuurlijk gaan de gekochte bananen mee. We rijden ongeveer een drie kwartier in de 'open' taxi en we belandden in een prachtig natuurgebied. Veel groen, bergen en water. Een mooie natuurlijke omgeving voor de olifanten.

Het opvangkamp is in eerste instantie opgericht door een Thaise dierenarts die zich het lot aantrok van olifanten die verwaarloosd, ziek waren of als toeristische attractie waren gebruikt in trekkingtours. Tot 1989 mochten olifanten nog gebruikt worden om in de houthandel om het hout voort te slepen, maar sinds 1989 is dit verboden. Een Nederlandse woonachtig in de omgevIng opperde om het 'werken voor de olifanten' toeristisch te maken zodat er een bron van inkomsten was om de olifanten van eten te kunnen blijven voorzien. Zo'n 150 kg voedsel met de bananenboomstam als hoofdingredient is natuurlijk een kostbare zaak. Zo is ElephantsWorld ontstaan. De gidsen zijn allemaal vrijwilligers, vandaag zijn er zon 4 Nederlandse studenten die de dag zullen verzorgen. Iedere olifant heeft een verzorger, de mahout genaamd, dit zijn oorspronkelijke Birma bewoners die al wat jaren in Thailand hun boterham verdienen. Zij krijgen voor hun werkzaamheden kost en inwoning en een kleine vergoeding om een keer wat kleren of extra drinken te kopen. Momenteel vangen ze 10 olifanten op, twee mannetjes en acht vrouwtjes. De oudste olifant is 77 jaar, in het wild worden olifanten max 60 jaar omdat ze iedere tien jaar max 6 x hun tanden wisselen. De jongste olifant is Chanti, schoonheid, en is 1,5 jaar.  Zijn moeder is overleden en ze werd behoedt van een leven als trekkingolifant voor toeristen doordat iemand geld heeft geboden en haar gedoneerd heeft aan ElephantsWorld.

Tim, onze gids, legt wat basisregels uit en dan gaan we snel naar een groepje van vijf olifanten toe. Iedere olifant heeft z'n eigen mand met eten, variërend van maïs, bananen en groente. Jesse is meteen dichtbij, raakt ze aan en beseft al snel dat de beesten niets doen als je ze van opzij benaderd ( dan zien ze je) en ze niet bedreigd. Hij aait ze, voert  ze en heeft een grote glimlach op z'n gezicht . Yara geeft ook meteen eten en houdt nog een beetje afstand, Nyah doet het voorzichtig aan. Na het voeren loen we met de mahouten naar de rivier waar de olifanten een bad krijgen. Een mooi schouwspel! Later mogen we zelf het water met ze in, maar daar moeten we nog even op wachten.

Vervolgens mogen we in de auto stappen, we gaan naar de bananenplantage. ElephantsWorld heeft een agreement kunnen maken met de  boeren uit de omgeving. Bananenplanten zijn eenjarige planten, in dit jaar bloeit de bloem 1 keer. Elke keer opent 1 blaadje van de bloem, onder dit blad groeit een tros bananen. Zo kan de bloem 6 a 7 trossen bananen geven. Na 1 jaar bloeit de plant dus niet meer, de boer kan niets meer met de plant doen. Ze bellen elephantsWorld en de bomen mogen worden opgehaald als de mahouten ze omhakken. Met een kapmes worden ze behendig omgekapt en wij slepen de bomen naar de pick-up truck toe. We zien ook nog een bloeiende boom, wat een geweldig mooie bloem. Als de truck vol is, willen de meiden wel op de bananen bomen vervoerd worden, voor de veiligheid gaat papa ook maar mee bovenop.  Dat vinden de dames geweldig, ze gillen, lachen en praten honderduit. 
Na terugkomst bij het kamp is het tijd voor een warme lunch, lekker gegeten.

Na de lunch gaan we met een klein groepje met gids en mahout de olifanten observeren. We denken vanuit een post, maar het is beter : oog in oog met de olifanten! We staan voor ze en kunnen ze aaien. Wat een ruwe huid! En groot, ze beginnen te lopen en we deinsden wat naar achteren terug, wat een imposante beesten. En wij mogen zomaar meer dan drie kwartier heeeel dichtbij ze zijn. Ze worden geknuffeld, geaaid en bewonderd. Hun persoonlijke, altijd tragische, verhalen worden door de gids verteld. We kunnen volop foto's maken van onze kids midden tussen de olifanten. Yara en Nyah mogen zelfs even van de mahout op z'n nek zitten. Bij trekkingtours zit men vaak op de rug van de olifant in een soort houten stoel. Uitgelegd wordt dat een olifant maar zon 150 kg op z'n rug kan verdragen en dat de stoel zelf al 50 kg weegt, tweede volwassenen erbij en dan zijn het  al snel teveel kilo's voor de olifant. De mahouten zitten in de nek, dat is net zo veilig als de stoel en de olifant kan ook hier 150 kilo dragen. Er is ook een blinde olifant, aan twee ogen. Zijn verhaal is triest. Mahouten zijn bijna altijd mannen, maar deze olifant heeft een vrouw als mahout. Een lieve, van oorsprong Japanse vrouw, waarmee we kort een praatje maken. Ze kan goed Engels, de overige mahouten niet. Een maakt wel de hele tijd grapjes met Yara. Nyah heeft als enige opgemerkt dat enkele mannen lippenstift dragen. Dat is hier heel gewoon.

Na de drie kwartier intiem zijn met de olifanten, gaan we sticky rice balls maken voor de oudere olifanten die geen tanden meer hebben. Een derrie van rijst, papaya gerold in vitamines. Veel vliegen, jakkes. Maar als we de ballen rechtstreeks in de mond van de oudere olifanten mogen voeren, zijn die vliegen  alweer vergeten.

We lopen weer richting de rivier en de mahouten lopen met hen olifanten de rivier in voor een ' waterfeestje". De kinderen worden gewenkt en ze lopen de rivier in. Yararn Nyah zitten al snel op een olifant samen. Een prachtig tafereel. Spelen met de olifanten in het water.
Jesse mag wat later op een andere olifant en ook hij geniet met volle teugen. "Mama, kom je ook?" Tuurlijk, mama komt ook en daar ga ik dan met kleren het water in. Samen met een Nederlandse vrouw lachen we wat af. Blij dat ik het gedaan heb. Ik wenk Joerie en loop het water uit. Hij moet dit ook ervaren. En ja hoor, hij neemt plaats op Johnny, de meest speelse olifant. Het lijkt wel een stierengevecht...hij kan niet blijven zitten. De filmbeelden zullen om te lachen zijn. Het is een hele ervaring zo samen met de olifanten in de rivier. Na het badderen mogen we ze nog wat eten geven. En dan zit onze dag samen met de olifanten er alweer op. Een aanrader dit avontuur! Dank aan Danielle voor de tip, we hadden dit niet willen missen. De olifanten worden naar de jungle gebracht en wij kopen nog twee kleine souvenirs om ze te steunen. O ja, de cobraslangen leven hier in de bergen die we zien en er zit een groep wilde olifanten 'om de hoek'. Er leven nog heel wat wilde olifanten en omdat de Aziatische olifant geen of nauwelijks slagtanden hebben, zijn ze geen prooi voor jagers.

Tijdens onze rit terug in de open taxi valt Nyah in slaap. Wij kletsen na met de andere toeristen en hebben het ook over de trip van morgen. Zo besluiten we toch met de bus te gaan ipv de taxi. Ook gaan we later tijdens onze reis toch naar de vleermuizengrot. Geweldige foto's worden getoond. 

Weer aangekomen bij de accommodatie duiken we met z'n vijven het zwembad in. Er worden allerlei trucs gedaan en we vermaken zich opperbest. We willen in de stad gaan eten, maar de kinderen blijven liever hier. We eten hier dus wat. Jesse lekkere noodles soep, Joerie hele pittige biefstuk, yara een beefburger en Nyah groentesoep. En als toetje warme appeltaart, jammie.

Het nieuwe spelletje, van oma en opa gekregen, proberen wrong een keer. Onder yara's uitleg vallen Joerie en ik bijna in slaap. Het spelletje wordt niet afgemaakt en we doen snel het licht uit.