Op weg naar Kanchanaburi

Vandaag gaan we doorreizen richting Kanchanaburi. Dat betekent vroeg op. De koffers naar beneden sjouwen gaat sneller dan naar boven. Een snel ontbijt en richting de Skytrain. Daar gaan we dan....drie kinderen, drie koffers, drie rugzakjes, twee volwassenen en twee rugzakken. Helemaal tjokvol!
Yara regelt de kaartjes. Ze wisselt zelf de briefjes om in muntjes bij de balie en haalt de vijf tickets uit de automaat. De bewaker opent de deur voor ons, zodat we niet met al die bagage door de smalle poortjes hoeven.  Leuk om te zien dat ze trots op zichzelf is als het gelukt is. Terecht trots!

In de Skytrain is geen toerist te bekennen, dus we hebben veel bekijks met onze bagage. Ook als we aankomen bij Victory Monument is er geen toerist te bekennen. Een stad even groot als de provincie Utrecht en evenveel inwoners of zelfs meer dan de helft van de Nederlandse bevolking. Wat een drukte en hectiek. Het Victory Monument is een monument ter ere van de vrijheid en democratie opgericht na de Tweede Wereldoorlog. We gaan op zoek naar de ' marktkraampjes' waar we een minibus moeten regelen om naar het centrale gedeelte van Thailand te komen. Een rij vol kraampjes en allemaal Thaise namen, wat is in godsnaam de goede. Joerie gaat het regelen en bij de eerste kraam wordt er hard de naam ' Kanchanaburi' geroepen en een dame wat verderop reageert. Daar zullen we dus wel moeten zijn, dus we lopen door. We betalen zo n 700 baht, een extra stoel ivm onze koffers. Dit is nog geen EUR 15 voor 150 km reizen. We moeten nog even wachten op rijen plastic stoeltjes achter de kraam. Daar zitten we dan wederom temidden van allemaal Thaien. Het viel me overigens op dat er veel homoseksuelen rondlopen. Volgens de gids van gisteren is homoseksualiteit helemaal geaccepteerd evenals de zogenaamde lady-boys (katoeys).

De rit verloopt voorspoedig, al is de chauffeur een beroerde bestuurder. Hij schakelt niet helemaal goed waardoor de auto schokt. En door het drukke verkeer rijdt hij dan heel hard en dan weer moet hij vol op de rem. De eerste twee uur slaapt Yara, maar als ze wakker wordt  geeft ze aan dat ze niet lekker is. Verdorie, niet aan gedacht dat ze ook nu misschien wagenziek wordt. Met betraande oogjes kijkt ze achterom. Ze komt snel bij mama zitten en ik sein naar Joerie dat er een plastic zak nodig is. Ik zeg haar nog even niet over te geven, maar dan is het al zover...Gelukkig voelt ze zich daarna een stuk beter. Als we aankomen op het busstation, moeten we eruit. Omdat de dames nog niet zo van het proeven zijn en even moeten wennen, hebben ze nog niet heel veel gegeten. Dus moeten ze van ons nu echt wel wat naar binnen werken.
Het wordt kip kebab van een straatstalletje. Een aardige, gezond ronde en goedlachse dame helpt ons. Haar dag kan volgens mij niet meer stuk als we 8 rolletjes bij haar bestellen en we haar daarna ook nog wat fooi geven. Het zijn veelal de arme mensen die met het eten langs de straat staan, gaf onze gids van gisteren aan. Dus als we ze iets op weg kunnen helpen met wat fooi doen we dat graag. Ze vraagt ons waar we heen moeten en is ons behulpzaam met het regelen van een taxi. Haha, ditmaal een 'open' taxi, weer een leuke nieuwe ervaring. Het duurt niet lang voordat we bij de plaats van bestemming zijn.

'Wow", is de reactie van de kinderen als ze de accommodatie zien. En ook wij zijn blij verrast. Een mooi aangelegde tuin met zitjes en hangmatten, gezellig uitziende huisjes en een zwembad. Nog voordat we het huisje in zijn, liggen de kids al in het zwembad. Een welkome verfrissende duik! Niet lang daarna springen wij er ook in. Zwemmen is helemaal hun ding dus al gauw zetten ze de boel op stelten op een enthousiaste manier. Na een lekkere douche besluiten we  bij de accommodatie te blijven eten. Mmmmm groene curry, rode curry en masaman curry, Jesse en wij zijn aan het Thais eten geslagen. De dames nog niet, die kiezen voor een beef burger. Een lassi erbij, vruchtendrankje met yoghurt en het feest is voor hen compleet.

Na het eten wordt het een gezellig samenzijn met de andere Nederlandse gasten. Even ervaringen uitwisselen en de plannen voor de komende dagen, kunnen we meteen even polsen of we geen leuke dingen vergeten zijn. De kinderen spelen een potje poule en gaan met drie andere kinderen op jacht naar kleine gekko-achtigen. Waar leuke, interessante insecten of reptielen zijn, daar 'jagen' onze kinderen. Met een zaklamp worden er heel wat gespot evenals wat vuurvliegjes in de bossen. Jesse ziet ook een grote pad, maar goed dat we even bij de gastheer hebben gecheckt welke giftig zijn en welke niet. Die pad is namelijk giftig, de kleine gekko-achtige niet, de grote gekko echter wel. Als die bijt, laat hij niet meer los wordt verteld. ...we instrueren onze enthousiaste, niet-bang aangelegde 'jagers ' dus maar even goed.

Terug in het huisje lekker nog even gekletst om daarna snel te gaan slapen.