Bangkok today!

De wekker gaat om 08.00 uur, de kinderen liggen nog in dromenland.
Wij kijken elkaar aan en zeggen 'nog heel even'. Dat 'heel even' wordt toch wat langer. Rond 09.30 uur springen we uit bed en nemen snel een douche.De kinderen slapen nog en worden langzaamaan wakker. Ook zij gaan snel douchen, want we hebben immers maar twee dagen in Bangkok voordat we doorreizen.

In eerste instantie dachten we dat we geen ontbijt in dit hotel hadden. Maar uiteindelijk had Joerie gezien dat er toch een simpel ontbijt was. Simpel is echt simpel, dus stel je hierbij voor. Een tupperware-doos met daaronder witte sneetjes brood naast een broodrooster, twee grote potten jam en een kan koffie en thee. Gezien het tijdstip toch maar snel hier iets naar binnen gewerkt. De zon schijnt al hevig, dus een laag zonnebrand hadden we na het douchen al aangebracht. Hieroverheen gaat nog een laag DEET tegen de muggen (survivaltip van het reisdagboek van Nyah). We besluiten voordat we vertrekken even bij de receptie na te vragen waar we moeten uitstappen met de Skytrain om bij het Grote Paleis te komen. Deze receptionist kent helaas maar een paar woorden Engels. Een andere gast die ons hoort, vraagt in het Engels of hij misschien kan helpen. Hij vertrekt met zijn vrouw uit het hotel om door te reizen naar het Noorden (Chiang Mai, Chiang Rai) en heeft toevallig gisteren het Paleis bezocht met de Skytrain. Hij pakt er een kaart bij en legt het ons uit. Fijn, mensen die meedenken!

Het hotel ligt dan wel buiten het centrum, maar pal naast een station van de Skytrain. Een hele snelle, veilige manier van je verplaatsen binnen Bangkok. Bij aankomst is het even 'klungelen'. Hoe werkt het? Waar moeten we naartoe? Waar en hoe moeten we betalen? De vrouw achter de balie kent bijna geen Engels.....Maar we komen eruit. Dat was een moment dat best even 'spannend' voelde. Niet-verstaanbaar zijn en geen Thais kunnen praten....hoe gaan we het dan uitvinden. Met handen en voeten dus! In de trein is het druk, maar er staat meteen iemand op voor de kinderen. We moeten ook overstappen, dat voelt bijna net zo spannend als toen we met alle dames met de trein naar Scheveningen gingen. Een Amerikaan (blijkt later) ziet ons met de plattegrond staan als echte toeristen en komt naar ons toe. Hij legt uit hoe we verder moeten. Hij en zijn vrouw (uit Zweden) wonen en werken hier. Zijn vrouw in een hotel, het Anantara Sathorn hotel. Toeval is dat wij de nacht voordat we terugvliegen ook in dit hotel verblijven. We stappen de Skytrain in en de dames trekken de aandacht van drie Thaise vrouwen die naar ze glimlachen. Jammer dan, dat er op zo'n moment een taalbarriere is. Wat was het leuk geweest als we een onderonsje met die dames konden hebben..helaas de dames spreken geen Engels.

Na het uitstappen, kunnen we eigenlijk meteen instappen bij de Chao Phraya Expressboot. Veel bezienswaardigheden zijn te bereiken via deze rivier. De gids helemaal gefascineerd van beroemdheden die in de diverse luxueuze hotels aan de rivier verbleven. Hier sliep Diego Maradonna voordat hij naar de eilanden in het Zuiden ging en hier sliep Michael Jackson voor een van zijn tours...Hij ging er helemaal in op. Als we de boot afstappen, komen we in aanraking met de eerste welwillende Thai. En men waarschuwt ervoor in alle boekjes, maar Joerie trapt er met beide benen in. Bij het Grote Paleis is een ceremonie bezig tot 15.00 uur en tot die tijd kunnen we eerst bij een andere wat, lees tempel, terecht en daar vlakbij kunnen we tshirts kopen voor heel weinig geld. Ik zeg Joerie dat dit een typisch voorbeeld is van oplichterij om ons naar een andere attractie te lokken. We nemen afscheid van de net iets te aardige man en lopen een stukje de richting in die hij aangaf. Vervolgens draaien we om waarna we de weg oversteken. Hier vergeten we even naar rechts te kijken en ik kan Yara net behouden voor een botsing met een auto die plots opdook. Zo, we zijn nu alert! Verkeer is een chaos dus drie keer kijken en Thaise mensen die je uit zichzelf aanspreken, gewoon negeren.

Bij het Grote Paleis moeten we aan de dresscode voldoen. Dames moeten kleding tot over de knieen en schouders mogen niet onbedekt zijn. Natuurlijk respect voor het boeddhisme en we kleden ons in de kleedruimte om. Jesse zag er onweerstaanbaar uit. Hij moest z'n hippe kleding verruilen voor een oversized blouse met rechte wijde broek. Hij was net een Johnny. Jesse deert het echter niet, kan er de lol van inzien en past zich heel gemakkelijk aan aan nieuwe/andere situaties blijkt maar weer. Dit moet toch echt op de foto, zegt hij zelfs. Met een big smile poseert hij in zijn Johnny outfit voor de ingang van het Grote Paleis. De dames hebben wat last van hun jetlag en de warmte dus die kunnen er niet zo om lachen.

Ruim 1,5 uur hebben we rondgelopen in en rondom het Paleis. Het was heel druk en heel toeristisch. Prachtige gebouwen, boeddha's en veel verwerkt bladgoud. Tempels genoeg in Thailand. Maar nu we het heiligste heiligdom in Thailand hebben aanschouwd, hoeven wij niet veel tempels meer in.

Onderweg terug naar de expressboot komen we langs een verkoper van zonnebrillen. Jesse wilt een bepaalde bril en die ziet hij liggen. De verkoper vraagt 180 BAHT voor de bril (eur 4,40 een nep Ray Ban). Wij geven Jesse aan dat hij hem mag kopen, maar dat hij hier wel kan afdingen. Hij vraagt de verkoper meteen of hij hem voor 150 BAHT kan meenemen. De verkoper stemt gelijk in. We laten Jesse zelf ervaren hoe het is om te onderhandelen. Wij weten echter bij het starten van de onderhandeling dat je het beste op de helft van de prijs kan beginnen. Achteraf complimenteren we hem, hij doet het toch maar weer gewoon. Als tip voor de volgende keer geven we onze 'wetenschap' mee. Zijn nu al benieuwd naar zijn volgende onderhandelspoging. We komen vervolgens langs een lokale markt met allerlei gezellige kraampjes en eetstalletjes. Die eetstalletjes zijn typisch Thais. Een gezellig schouwspel! Onze fruitliefhebsters willen natuurlijk wel wat Thais fruit proberen. Een aardige Thaise dame laat ons het een en ander proeven. Heerlijk dus we nemen snel wat mee (rambutans en longans ). De dames lopen met Joerie vast door om het fruit af te schillen. Jesse wilt met mij nog verder over de markt. Die heeft geen last van de eetgeuren en vindt het geweldig.

Vervolgens besluiten we naar Chinatown te gaan. Hier leeft de grootste gemeenschap Chinezen (inmiddels ook Indiers) tesamen in Bangkok. Een drukke, gezellig ogende wijk. Een van de vijf wijken in Bangkok. We pakken ons reisboek en willen hier op zoek naar een restaurant om te eten. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig. Wat eetstalletjes, maar weinig eettentjes. We proeven onderweg een limoendrankje en een zoete soort pannekoek met banaan en kokosmelk. Lekker! We vervolgen onze weg toch maar weer met de expressboot en de kids mogen op het voordek zitten hetgeen natuurlijk helemaal geweldig is. Het leek wel de Titanic, maar dan met onze drie kids. Haren in de wind en handen los op de punt.

We gaan met de Skytrain weer op pad. Nu in de spits. Ontzettend druk nu met lokale mensen. Wat valt op....ze hebben vaak een telefoon in hun hand. Nyah ziet iemand Hay Day spelen en roept dit verrast. Ze doen hier dus hetzelfde spel als zij thuis doet. Na het uitstappen, vinden we het restaurant snel, Long Table. Ook dit stond in onze reisgids. Een drukbezocht restaurant op de 25e verdieping van het gebouw met terras met uitzicht over de stad. Een betaalbaar, lees goedkoop, restaurant zou het moeten zijn. Bij binnenkomst staat er een bord: geen toegang voor mensen met slippers en shorts. Wij zijn natuurlijk bepakt en bezakt als echte toeristen en dit stond er in ons boek niet bij. Snel improviseren we wat, pakken het boek erbij en vertellen dat dit restaurant ons is aanbevolen (leugentje om bestwil). We hebben namelijk honger en lusten echt wat te eten en geen zin om verder te zoeken. De welwillende gastheer laat ons toe (gelukkig) maar 'dumpt' ons wel in een hoekje. We mogen met deze kleding niet op het terras....het uitzicht is adembenemend. Als we het restaurant betreden, begrijpen we het echter meteen. De uitstraling is hip, modern met een vleugje chique. Wij zijn hier echt underdressed! We moeten onze schoenen uitdoen en op een luxe bank met kussens kruipen om in kleermakerszit rondom een glazen tafel te gaan zitten. Lachen natuurlijk! De kaart komt en Jesse heeft zijn keuze meteen gemaakt; hij gaat voor de Alaska krab.....die heeft hij op tv gezien bij Discovery Channel en die wilt hij wel gegeten hebben! Joerie neemt kip in cocos, Yara gemarineerde biefstuk, Nyah speelt op 'safe' met friet en maakt de afspraak met Yara samen te delen. Ze zegt ook: zou toch zonde zijn als ik het niet lust, dus kan ik het toch beter zo doen....zo schattig! Ikzelf neem verschillende soorten vis in kokosmelk. Qua drinken houden we het veilig. De dames gaan voor icetea, Jesse en ik voor cola en Joerie neemt een Thais biertje. Zo safe was het echter niet blijkt als we het eerste slokje nemen. De dames krijgen 'koude thee' en een glaasje aanmaaksiroop. Jakkes! Ze lachen om hun gemaakte keuze en drinken samen vast van mijn cola. Het eten wordt keurig opgediend en vooral de visgerechten smaken echt verrukkelijk. De tafel voor ons nemen inmiddels vier jonge jongens plaats. Niets mis mee! Echter nog geen kwartier later, schuiven er ook twee Thaise dames aan tafel. Een dame gaat zo dichtbij een van de heren zitten, dat ze onze aandacht blijft trekken. De jongens voelen zich ook wat ongemakkelijk, lachen wel, maar weten volgens ons ook niet goed wat te doen. Yara vindt het net een 'film' als ze in de gaten heeft dat wij vermoeden dat dit dames zijn die op seks uit zijn (weten we natuurlijk niet, maar gissen). Als Joerie met Nyah en Jesse naar het toilet gaat, wilt ze niet. Ze zegt: "Mam, ik kom lekker bij jou zitten, kunnen we samen naar de 'film' kijken". Hilarisch! Ze wilt er zelfs graag popcorn bij zo graag wilt ze het einde van deze film meebeleven. Het dessert ziet er ook op-en-top uit. Yara en Nyah kiezen hetzelfde, Jesse pakt liever straks een Cornetto van eur 0,30 en wijzelf nemen een koffie na. Als ze het eerste gedeelte van het dessert opeet, roept Nyah ineens: "Ik ga geen vogelvoer eten". Ze kijkt na de koek gevuld met sesamzaadjes. We schieten in de lach. Inderdaad, het ziet eruit als het vogelvoer dat wij aan onze vogels geven. Na een paar happen vanille-ijs schrikt ze ineens op.
"Ohh, nu heb ik softijs op en krijg ik diarree". Ze heeft onze adviezen toch goed opgeslagen. Wij hebben inderdaad verteld dat je alleen verpakte ijsjes mag eten (advies GGD). We leggen haar uit dat we dit restaurant wel vertrouwen en dat ze met een gerust hart verder kan eten. De 'film' is afgelopen, want de heren zijn inmiddels vertrokken..met de dames achter zich aan. Dus Yara zal niet weten hoe de film eindigt. Wij betalen, nemen de Skytrain en gaan richting ons hotel. Wat een dag!