Laat het maar snel juli zijn!

Lief gezin,

Vorige week was het dan eindelijk echt winter in Nederland. Mooie winterse plaatjes en er kon zelfs weer even geschaatst worden. En dat je kon schaatsen, dat was alweer lang geleden. Onze destijds nieuw gekochte schaatsen zijn slechts 1 keer uit het vet geweest en afgelopen weekend, toen ze wel uit het vet konden, bleven ze in het vet. Tijdens een rondje hardlopen sneed de ijzige kou langs ons heen. Bullit, onze logeerhond, was bij ons dus die zorgde al voor genoeg activiteit. Inmiddels is iedereen alweer gewend aan het wonen op ons tijdelijk adres. Nou ja gewend, Jesse heeft gisteren weer de jackpot gemist en daarmee zijn kans om dit huurhuis te ontvluchten en te gaan wonen in een penthouse in Westpoint. Dus Jesse, delete die foto’s maar van je telefoon! Gelukkig heeft hij zijn eerste bijeenkomst van Socrates bijgewoond en nu kan hij misschien nog wat onderhandelen over de prijs van dat penthouse, omdat hij de jackpot weer niet heeft gewonnen  Beetje overdressed in pak, maar hij viel wel op. Genoeg kansen Jesse in Peru om te onderhandelen en het geleerde in praktijk te brengen. De geleende schoenen van opa heeft hij gisteren mee terug genomen. Na twee maanden niet bij ons te zijn geweest, gisteren gezellig “Weet ik veel!” komen spelen op de ipad met oma. Twee maanden geleden alweer dat de longontsteking tot uiting kwam. Sinds deze week probeert hij het leven weer een beetje te leven zoals daarvoor. Langzaam stukjes lopen buiten, weer zelf autorijden, weer de vogelkooi schoongemaakt en wat in de tuin bezig geweest. Allemaal goede berichten! Maar wat heeft hij weer geleden. Een overduidelijk signaal dat virussen en bacteriën zo ver mogelijk bij hem uit de buurt moeten blijven. Na deze twee maanden aan den lijve ondervonden dat die funest kunnen zijn. Hopelijk komen de kilo’s er nu ook weer aan. Die zijn hard nodig!

Langzaam kijken we weer uit naar de zomer. De meiden hun garderobe is alweer summer proof en mijn verlanglijstje staat ook alweer op m’n netvlies. Weg met die dikke winterjassen en truien. Tijd om de vormen weer tot z’n recht te laten komen. De afgelopen paar weken stukje bij beetje onze reis naar Peru vorm gegeven. De laatste twee weken intens met de voorbereidingen bezig geweest. De Spaanse lessen gestart en morgen mag ik een presentatie geven in het Spaans ‘Esta mi familia’. Ieder jaar wil ik iets nieuws leren en het liefst had ik jullie drie dit jaar ook weer meegenomen. Helaas, jullie gaven de prioriteit aan school en hadden geen tijd, dus nu met papa iedere maandag les en thuis huiswerk doen. Na paardrijden twee jaar geleden, het duiken vorig jaar, dit jaar dus Spaans. Hoe leuk is het namelijk om in het Spaans wat te kunnen communiceren. Contact met mensen maken, een van de leukste dingen op vakantie….vind ik. En eigenlijk niet alleen op vakantie……

De wensen van jullie zijn geïnventariseerd. Diversiteit, dieren en avontuur is jullie wens. Enne, de onze eigenlijk ook. We merken dat we steeds makkelijker grenzen verleggen en het avontuur opzoeken. 6 dagen door de bergen trekken of 7 dagen de Amazone in…..we zien het wel. Het komt vast goed, is inmiddels ons credo. Alles tot in de puntjes verzorgd, niet nodig. We redden het vast wel. Reizen is niet alleen het zien en doen van mooie en leuke dingen, maar het heeft ons verandering geboden die in onze levensstijl door het jaar heen wordt meegenomen. Dat beseffen we steeds meer en dat is zo’n mooi bijkomend cadeau. Het voelt echt als een cadeau, anders over bepaalde dingen denken door de ervaringen die we hebben opgedaan. En het zullen vast niet alleen de ervaringen zijn, maar zeker ook gewoon het feit dat we ouder en misschien wel wat wijzer zijn geworden en jullie ook.

Dit weekend weer druk gemaild met allerlei Peruanen, besloten welk vervoer we nemen en opa en oma afgelopen vrijdag meegenomen in de plannen. Zo leuk op vrijdagavond tijdens het paardrijden van Nyah samen lachen om de avonturen die komen gaan. Oma heeft al slaapzakken en wandelschoenen gekocht en is inmiddels drie reisboeken over Peru rijker. Wat doen we aan? Wat nemen we mee? zijn vragen die haar constant bezig houden. Gisternacht heeft ze zelfs gedroomd over een bijzondere reiservaring in Peru. Yara reed! Veel gelach bij ons als we oma hierover spreken aan de telefoon. En opa, opa vindt alles goed zegt ie. Papa is de reisleider, geeft hij aan. Meteen toen wij Peru benoemde als mogelijke trip waren opa en oma enthousiast. Zonder twijfel wilden ze mee. Yara en Nyah, jullie geven meerdere malen aan dat jullie het zo bijzonder vinden dat opa en oma mee gaan. En echt, opa en oma vinden het net zo bijzonder. Het is inmiddels alweer bijna 7 jaar geleden dat zij papa en Jesse vergezelden naar Uganda. En dat we met zevenen gingen, is alweer ruim 13 jaar geleden. Papa en ik genieten ervan als opa en oma stralen en jullie met je aftelkalender aan oma laten weten hoeveel nachtjes slapen het nog is, voordat we gaan. We voelen ons bevoorrecht dit avontuur met zevenen te mogen aangaan. Jesse ook weer mee, ons gezin nog steeds compleet. Heerlijk!

Expeditie Amazone is zo goed als bepaald. In plaats van 4 dagen besluiten we 7 dagen en 6 nachten te gaan. Gewoon omdat we dan het verst van de bewoonde wereld gaan en het diepst de Amazone in komen (zeven uur varen de Amazone in op de heenweg dag 1). De overige 6 dagen iedere dag activiteiten. Normaliter komen ze de roze en grijze dolfijnen tegen in het wild en wordt daar mee gezwommen in de rivier, worden ’s nachts de kaaimannen en tarantula’s gezocht, wordt er gevist naar piranha’s etc etc. Jullie kijken het meest uit naar deze week. Eigenlijk de helft van de vakantie zijn we telefonisch gewoon niet te bereiken, tijdens de trekking in het Andes gebergte en tijdens de expeditie in de Amazone. Het is een expeditie zoals Luis schreef. Denk vooral niet dat het een tour is, geeft hij aan in zijn mail. Dit belooft avontuur ten top te worden.

Een volle maand Peru, 31 dagen uit en thuis. Peru, een van de top 5 landen van onze wishlist. Het is alweer twee weken aan het kriebelen…..onze reis heeft vorm gekregen! Dat het snel juli mag zijn, is wel duidelijk. In juli naar Peru en de eerste palen hopelijk in de bouwgrond gezet.

Nog even hard werken jongens. De tijd vliegt vast voorbij.
En in de tussentijd, genieten we weer optimaal van de voorpret.
En opa en oma ook!

Liefs,
mama