Duizenden zeehonden en Jumbo in de buurt!

Lieve allemaal,

Vannacht werd ik wakker van een soort wolvengejank. Achteraf bleek dat Jesse en Joerie het ook hadden gehoord. Jesse zei dat ie in eerste instantie dacht: "hier zijn toch geen honden". Hier aan zee is het 's avonds koud. Het is dan ook einde winter hier. Tijdens het slapen heeft iedereen het nu lekker warm. Zelfs de neuzen zijn niet koud 's ochtends. Hier zo dichtbij de zeehonden leven de zadeljakhalzen en hyena's. De langharige hyena zou Jesse graag spotten, maar er is verteld dat die schuw van mensen zijn. Hij wilt hem zo graag zien dat hij het bij de receptie is gaan vragen. De mevrouw die hem te woord staat, heeft er zelf in al die jaren slechts drie gezien. De cape cross lodge en campsite is 5 minuten van de zeehondenkolonie af. Lekkere douches en prima plek. Onze fleecejackjes kunnen we goed gebruiken in de avond wanneer de wind opsteekt hier aan de kust. De zee is te wild om er een duik in te nemen.

Cape cross is een belangrijke plek waar de eerste ontdekkingsreiziger, een Duitser, in Namibië aan wal kwam. Van oudsher is Namibie een Duitse kolonie. Volgens mij pas in 1990 ofzo zelfstandig geworden. Nog niet zo lang dus. Cape cross is vooral bekend om de grote zeehondenpopulatie. Duizenden, duizenden zeehonden liggen hier aan het water op de rotsen of zwemmen in de zee. Wij zeiden onderweg dat we de zeehonden al in de zee zagen zwemmen. Jesse zei dat dat gewoon stenen waren..... Dus niet! Alle 'stenen' zijn zeehonden. Net voor de kolonie twee jakhalzen wachtend op een makkelijke prooi. Overal gelezen over de penetrante geur die er hangt. En als je voor de eerste keer de autodeur opent dan ruik je inderdaad een indringende vieze geur. Echter na een tijdje wen je eraan en kun je je neus weer uit je trui halen. Een kort wandelpad tussen de zeehonden door. Je zou ze kunnen aaien, zo dichtbij. Maar ook dit blijven roofdieren. Kleintjes die gezoogd worden door hun moeder, grote stevige zeehonden. Zeehonden overal, langs elkaar, half opelkaar. Er worden ook zeehonden doodgeknuppeld in een bepaalde periode om de populatie in balans te houden. Dat klinkt nu heel zielig als je de beesten zo ziet liggen, maar later vandaag horen we dat dat met veel meer wilde dierenpopulaties gebeurd. Er moet wel evenwicht blijven, ook om ervoor te zorgen dat er eten is voor al die dieren. De kinderen vergapen zich aan de jonge zeehonden, nu 8 maanden oud waarschijnlijk want ze worden allemaal tussen november en december geboren. Ik zie een dode baby zeehond liggen. Het is de natuur, maar voor nu vind ik het een zielig gezicht. Het maal van de jakhalzen straks.

Daarna vervolgen we onze route naar boven. Tijd om richting het grote wild te gaan. Een route langs de zee, maar de gehele weg zien we min of meer hetzelfde. Niet erg boeiend moet ik zeggen. Nyah slaapt zo'n 1,5 uur en wij speuren de vlaktes af. We komen door Skeleton Coast, maar wij kunnen niet bedenken wat ook maar 1 reden zou zijn om hier speciaal voor Skeleton coast naartoe te komen. Het enige dat mooi was, was de lagune met kleine flamingo's en aalscholvers waar we stopten. Pas als we Damaraland binnenrijden, wordt het landschap interessanter. Een himbavrouw langs de poort. Yara en Nyah in de ban van de krotten die we tegen komen. Wat platen en een waslijn. Tja toch moeilijk, die mensen hebben er ook niet om gevraagd. Veel krottenbewoners leven van livestock, vooral geiten en koeien. Na ieder krottenwijkje zien we wel een herder lopen met geiten.

Palmwag lodge is een hele mooie plek. Het restaurant grenst aan het gebied van de wilde dieren. Daarnaast een plek met stoelen bij het kampvuur met een bar erbij. Erg sfeervol aangelegd. Als we de tenten aan het klaar maken zijn, komt Jesse terug. Vlakbij onze campsite staat een bord: no entry without guide, elephants and lions. De eerste plek waar het wild gewoon de camping op zou kunnen.... dat voelt spannend en echt apart. Het gevoel dat er ieder moment een olifant of leeuw zou kunnen opduiken. Das best spannend. Er loopt hier meestal een groep van zon 11 olifanten in de buurt. 1 olifant komt altijd graag even de camping op, nu is hij twee dagen al niet gezien. Ze noemen hem Jumbo, omdat hij echt groot is. Achter onze auto, de campsite achter ons, staat een palmboom waar hij graag altijd z'n rug aan krabt. Je ziet een hele rand op de boom. Zo hebben we meteen een idee hoe groot hij is. Mega volgens mij! Bij het kampvuur nemen we een drankje in de hoop in het natuurgebied waar we het uitzicht op hebben de olifanten te spotten. Ik maak een praatje met een jongen die hier werkt. Later blijkt dat hij onze gids voor de wandelsafari naar de zwarte neushoorns zal zijn. William stelt zich vast voor en vertelt wat ons morgen te wachten staat. Wandelen in dit gebied kan alleen hier, straks in Etosha zijn geen wandelsafari's. Hij heeft gestudeerd aan de universiteit van Windhoek en een jaar lang wildlife en flora bestudeerd door heel Namibië. De mogelijkheid tot wandelen tussen de wilde dieren is zeldzaam. Er leven 185 woestijnleeuwen in dit deel van Namibië, 80 ervan hebben een tracking apparaatje om. De zwarte neushoorn trekt, maar twee sporenzoekers zullen ons morgen naar hen toe leiden... hopelijk. Vlakbij de lodge liep gisteren een groep van 5 leeuwen. De wandelsafari in de namiddag is daarom vanmiddag afgelast. Ook luipaarden, giraffen en zebra's kunnen we tegenkomen, maar ons doel zal morgen de zoektocht naar de zwarte neushoorns zijn. Bij de zwembad bar doen we nog een drankje en een spelletje met de dames. Ook hier op 5 meter afstand van waar de olifanten regelmatig worden gezien. Je denkt toch elke keer "direct staat hier ineens een olifant". Gezonde spanning zullen we het noemen. Direct maar goed plassen voor het slapen gaan...

Iedereen is opgewonden voor de activiteit van morgen. De kinderen willen dat het nu al ochtend zou zijn. Ik ook! Onze eerste ontmoeting(en) met groot wild zal morgen zijn. Spannend!

Snel slapen, om zes uur morgenvroeg, voor zonsopkomst, vertrekken we. Bijzonder, wandelen tussen het wild. Nu al nieuwsgierig en de dames vinden het spannend.

X