Wandelend naar snorkelspots

Telkens als ik een geschreven stuk teruglees, baal ik dat ik weer wat details of kenmerkende dingen vergeten ben. Ik besluit ze thuis zo gedetailleerd mogelijk en op m'n gemak toe te voegen bij het zien van de honderden foto's en nu al zo'n 7 uur film. Genoeg materie voor het vullen van een druilerige zondag lijkt me. Hier is het vooral zoeken naar wat tijd om het verslag te schrijven. Ben wel blij met de basis, want als ik het teruglees, komen de herinneringen terug. Nu maar hopen dat ze ook in m'n lange- termijn geheugen blijven. Die zwangerschappen hebben m'n geheugen geen goed gedaan. Alhoewel ik me sommige dingen zeer gedetailleerd kan herinneren. In "Corpus" legden ze uit dat de hersenen lijken op een computer. Soms heb ik alleen een beetje moeite met het vinden van het juiste " bestand" in alle mapjes. 

Gisteravond tijdens ons wandeltochtje na het eten hebben we een infoboekje en plattegrond met snorkelspots meegenomen. Joerie en ik besluiten vandaag te voet een aantal baaitjes en spots op te zoeken met de kinderen, de temperatuur leent zich hier uitstekend voor. Boven de dertig gaden, net als in Nederland, maar vandaag bewolkt. Bij onbewolkt weer kun je hier beter maar zo weinig mogelijk lopen. Papa zei dat het vandaag in Nederand met plaatselijk 36 graden weer is om binnen te blijven. Te voet dus, met de afmetingen van dit eiland kan het allemaal nooit ver zijn. Alleen wat bergjes, maar we zijn toch geen watjes? Duikbrillen, snorkels, rugtassen met waardevolle spullen en een fles  water mee. Dames alleen in bikinitop en een shorts, de heren wel gekleed. Ach, wat maakt het uit, het is immers vakantie. We stoppen bij een van de restaurantjes die we gisteren hadden uitgekozen voor het ontbijt. Samen met twee andere Nederlandse gezinnen en een Nederlands koppel nemen we op het terras plaats. We kiezen een ontbijt en een fruitshake (vaste prik). De andere gezinnen zijn druk aan de praat als Joerie zegt dat hij die ene man  van Discovery NL kent. Hij is ook cabaretier, zegt hij. Wij kijken nog eens maar herkennen hem niet. Na het ontbijt al lopend meteen even googlen. Blijkt het idd een niet zo bekende BN'er te zijn, Joep van Deutekom.

 We volgen de route op de kaart. Qua wegennet is Ko Tao heel simpel, een doorgaande weg en een paar subwegen. De zandpaden zijn niet aangegeven dus het zal nog wel even zoeken worden.  Dat blijkt ook als we niet bij Tayote Bay staan, maar een andere. De route ernaartoe is prima te lopen, wat heuveltjes, maar te doen. Genoeg bananenbomen en kokosbomen hier. 

O ja, vanochtend rond negen uur waren ze voor ons plekje kokosnoten uit de bomen aan het halen. Niet met apen, maar een Thai die hoog in de top was gekropen zonder hulpmiddelen en zekeringen. En die boom maar bewegen door de wind. Behendig werden echter de kokosnoten uit de boom gehaald, hele trossen. Joerie en Nyah staan het geheel te aanschouwen. Bingo, verse kokosmelk mag worden geproefd. Ook worden de kokosnootstukjes eruit gesneden om te proeven. Verser kon niet. Ze worden gebruikt in de keuken van het megarestaurant, verneemt Joerie.

"Steve" Jesse is tijdens onze wandeltocht op zoek naar de pythons en boa's. Gelukkig spotten we alleen twee dode lichaampjes van een kleine slang en veel duizendpoten. Die slangen leven hier echter wel. Als Jesse dan ook zegt dat hij moet plassen, wordt hij goed geïnstrueerd. "mam, maak je geen zorgen, de slangen leven niet in het gras, maar in bomen". Ik wil het graag geloven, maar heb toch liever dat ie luistert. Dat doet ie gelukkig ook. Hij plast keurig op een voor mij geschikte plek. 

De baai waar we belanden is tegenover Shark Island, de zwemplaats van de walvs haai en nog wat kleinere soorten. Dat gegeven en de rotsachtige ondergrond zorgen ervoor dat Nyah zich nog niet helemaal prettig voelt. Ze blijft even bij mij,  terwijl Joerie met de andere twee de zee in snorkelt. Zeepaddestoelen, gekleurd koraal en veel verschillende vissen zijn binnen handbereik. Als Joerie eruit komt, zwem ik met Jesse een stukje. M'n bril loopt telkens vol met water en dat is niet fijn. Maar je steekt je hoofd onder water en je waant je in een soort Snorkelland. Een prachtig gezicht, nog nooit gezien.

Na het leegdrinken van een fles water en een kort praatje met een Nederlands stelletje besluiten we toch verder op zoek te gaan naar de schildpaddenbaai. De baai waar we in eerste instantie naar toe wilden. Dat is nog een aardige wandeling, op sommige punten met adembenemend uitzicht op de zee en de andere eilanden. Uiteindelijk zijn we er, vanuit de vorige baai in 1 keer naartoe gelopen.  Geen stenen op de bodem. Ook staat hier een rots middenin het water waar je het zogenaamde Rock Jumping kan doen. Joerie besluit eerst eens te gaan onderzoeken hoe het er onderwater uitziet waar je springt. Onderweg hoofd naar beneden natuurlijk. Jesse ziet een regenboogvis, een hele grote. Ook ziet hij een rog met stippen, achteraf een giftige. Hoe dieper hoe groter de vissen lijken te worden. Het komt erg nauw waar je van de rots afspringt dus Joerie besluit de kinderen niet te laten springen. Een dieppaarse halve maanvis blijkt de mooiste te zijn. We kopen wat frisdrank en een nieuwe fles water en we besluiten terug te lopen. Het is inmiddels half vier en het is op de eilanden vrij snel donker.

 Een aardige klim wederom. Vooral Jesse en Yara beginnen nu wat te mopperen. Begrijpelijk, maar we besluiten toch lopend te gaan. Een kort gesprekje apart met beiden volgt. Hoe zwaar de weg ook is letterlijk en figuurlijk, nu komt het aan op mentaliteit. Maak het glas halfvol. Wonderbaarlijk helpt het en zonder gezeur en onderweg wat gelach vervolgen we onze tocht. Een jongen bij de vuilnisbelt vraagt onze aandacht. Hij zwaait en roept ons. Wat een enthousiasteling. Zou hij hier wonen bij de vuilnisbelt? Zou zomaar kunnen, maar we weten het niet. Bij wat krotjes staan we stil, drinken wat water en maken wat fotos. Een krotje is nog zo erg niet, daar kan je tijdens de meeste weersomstandigheden wel in leven. Echter de omgeving is net een kleine vuilnisbelt. Als die nu eens werd bijgehouden.....dat zou ons inziens de omgeving wat hygiënischer maken. Yara wilt het stinkfruit proeven, de doerian. Opa heeft gezegd dat hij eigenlijk best lekker is, dus ze durft het wel aan. We kopen het bij een kraampje, geschild. We proeven het en het is niet heel vies, concluderen Jesse en ik. Yara vindt het echt vies. Teruggekomen snel effe douchen en relaxen. We zijn toch meer dan acht uur bezig geweest. De kuiten vielen zwaar en het is lekker even op het bed en spelletje te doen en bij te komen.

Jesse mag vandaag kiezen waar we gaan eten. Hij kiest een authentiek Thais eettentje.
Het is er ontzettend druk. De doorloop van het eten zal dus wel goed zijn evenals de smaak.
De gerechten smaken heerlijk. Vooral de kip in knoflook van Joerie, we gaan hier morgen weer eten die willen Nyah en ik ook wel een heel bord. Yara heeft iets met biefstuk, Jesse gefrituurde rijst. Er hangt een kaart met punaises met daaromheen allemaal foto's van alle plekken ter wereld waar ze is geweest. Wat een leuk idee, ze heeft zowat heel Europa aangedaan. Ook Volendam. Onderweg terug past Yara nog wat jumpsuits. Hele leuke, ma's we besluiten toch verder te kijken. Jesse helemaal blij met z'n caps die hij al hele vakantie zoekt.

Het is nu de ochtend daarna, we zijn vroeg wakker, vandaag excursie. En veel spierpijn in de kuiten van de intensieve wandeling!