De dagen voor vertrek

De reis komt in zicht! Het is heerlijk weer in Nederland, dus we genieten volop. "O, wat is het leven fijn, als de zon schijnt!" Dat klopt helemaal.
Dit jaar zijn we voor het eerst samen 4 weken vrij. Nog een paar dagen en dan gaan we vertrekken. De kinderen worden iedere dag wakker met een big smile op hun gezicht. "Weer 1 nachtje minder slapen". Ook vragen ze volop over het "hoe en wat" tijdens de reis en hoe het er in Thailand aan toegaat. Op sommige vragen weten we het antwoord, op andere nog niet. Die antwoorden gaan we samen met ze ontdekken. En dat is een mooi vooruitzicht. Het doel van de reis is een stukje aan de andere kant van de wereld te ontdekken en te gaan onderzoeken, door zelf dingen te doen. Omdat ons geheugen ons steeds vaker in de steek laat en we deze herinnering zo gedetailleerd mogelijk willen vastleggen, besluiten we dit reisverslag bij te houden. Een herinnering voor onszelf, voor later.

Omdat we nog een paar daagjes samen vrij zijn, hebben we het eigenlijk voor het eerst relaxed voordat we op vakantie gaan. Het huis is al twee dagen vantevoren helemaal 'vakantieproof'. Bij ons wilt dat zeggen dat alles binnenstebuiten is gekeerd....dat doen we door het jaar heen namelijk niet zo uitgebreid! De vriezer ontdooid, ramen buiten en binnen gezeemd, alle kasten leeggehaald en weer ingeruimd, dekbedden en kussens nu ook eens gewassen en zelfs het lekbakje van de wasmachine is schoongemaakt. We kijken elkaar aan en we lachen. Twee volle dagen zijn we samen aan het 'rommelen' en eigenlijk is dat heerlijk, terwijl we toch alles bijelkaar in uren een volledige werkweek gepoetst hebben.

Ook gaan we de laatste inkopen doen, waaronder een (denken we) complete reisapotheek. Op vrijdag toch maar even met Nyah naar de tandarts nadat ze bij een vriendinnetje is gaan lunchen. De mama belt op dat we toch nog maar even moeten gaan, want dat de blaar in haar mond geen blaar is maar een fistel...en die kun je beter maar niet hebben in Thailand. En zij kan het weten, want ze werkt bij een mondhygiënist. We nemen haar advies meteen ter harte, danken haar voor het belletje en kunnen 1 uur later bij de tandarts terecht. De tandarts kijkt en ziet het meteen, haar tand moet eruit. Gelukkig een melktand! Ik begin langzaam te wiebelen want ik heb eerder in deze kamer gezeten (1,5 jaar geleden) met Yara. Ze moest toen wat meer tanden laten trekken, maar raakte volledig in paniek door de angst. Maar onze kleine meid is een stoere chick in haar gedrag. Als de tandarts zegt dat de tand eruit moet, zegt ze oké. Ik leg mijn hand op haar been om haar te laten voelen dat ik bij haar ben. Ze verroert echter geen vin, vertrekt haar gezicht niet eens als de verdovingsspuit erin gaat. Binnen 10 minuten staan we buiten. Yara, Faya en papa zitten in de wachtkamer. Met een gaasje in haar mond fietsen we naar het Speelbos waarna we een lekker ijsje gaan halen op de Westermarkt.

Een dag later gaat onderweg naar de stad Jesse's band lek. We zetten de fiets op slot, lopen met z'n vijven naar de stad en doen daar onze laatste inkopen. Daar genieten we samen van Jesse die in een kledingwinkel staat. Zo af-en-toe geeft hij aan wat hij nu echt mode vindt en dat is zo fijn om te zien. Nu heeft hij een jack op het oog. Het is voor de helft en als we zijn gezicht zien als hij het aantrekt en in spiegel kijkt, lachen we naar elkaar en rekenen het snel af. Omdat de fiets kapot is, besluiten we Jesse een nieuwe ervaring te laten opdoen. Alleen met de trein naar huis!
Bij de betaalautomaat voor het kaartje komt hij zelf prima door het systeem heen. Op de vraag of het met het kaartje en wat aanwijzingen lukt, geeft hij aan dat het voor hem ook de eerste keer is en graag heeft dat we toch even meelopen. Da's fijn, dat hij het aangeeft als hij hulp kan gebruiken. Hij heeft namelijk niet vaak hulp nodig, in ieder geval hij vraagt er niet om..hij regelt het allemaal zelf wel. We laten hem zelf uitzoeken hoe hij kan zien waar hij moet zijn, lopen nog een stukje mee naar het perron. De rest gaat wel lukken.

In het weekend voor de reis geeft Nyah aan dat ze toch wat last van keelpijn heeft. Dat zou natuurlijk best kunnen aangezien al die wegen toch met elkaar verbonden zijn. Op maandag geeft ze aan dat het minder is. Maar we nemen liever het zekere voor het onzekere; effe langs de huisarts. Gelukkig, niets aan de hand. Mocht er iets zijn in Thailand, mogen we altijd even met de huisartsenlijn bellen. Hopelijk niet nodig, maar toch fijn om te weten dat we even kunnen schakelen met artsen in Nederland.

Oma is jarig, 61 jaar! Sinds dit jaar hebben we 'ingevoerd' dat de kindjes zelf van hun zakgeld ook voor de dierbare familieleden om ons heen iets van hun eigen geld kopen. Iets kleins. Faya en Tara doen dit keer ook mee en hebben uit hun spaarpot ook geld gehaald. Jesse en Yara gaan het samen regelen bij het Kruidvat. Wat zal oma blij zijn!
Na een drankje in de tuin en het geven van de cadeautjes heeft opa een verrassing. Aangezien het onze laatste avond in Nederland is en we elkaar ruim 3,5 week niet zien en zowel ons Naat en Jeroen als wij een bijzondere reis gaan maken, hebben ze een tafeltje gereserveerd. Bij "Happy Italy"!
Wat een toeval, daar liepen we zaterdag langs en toen zeiden we tegen elkaar dat dit wel eens gezellig zou zijn om te doen in de komende maanden. Leuke locatie, leuke ruimte en lekker eten voor een goede prijs.
Daarna samen naar Intermezzo gelopen voor een heerlijk Italiaans ijsje.
Alle buikjes volledig rond, m'n bovenste knoop van m'n broek kon los, zoveel gegeten. Onderweg nog wat foto's gemaakt met de jarige oma (en opa wilde natuurlijk ook op de foto). Daarna gedag zeggen bij de andere opa en oma en lekker op tijd slapen.

En vandaag, vandaag tijd over! Heerlijk, nog nooit gehad.
Nog twee uurtjes en ons vakantiefeest kan beginnen.