Arequipa van historie naar een Peruaanse proeverij

Lieve allemaal,

We zijn maandagavond in de nachtbus richting Arequipa gestapt. Euforie bij de kids als we de bus na wat uurtjes wachten mogen instappen. Jeetje, wat een luxe. Stoelen die bijna helemaal plat kunnen, een voetensteun, een tv, een dekentje en bediende. Echt VIP voelt het voor jullie. We betaalden voor deze VIP stoelen iets meer, maar hier krijg je dan wel veel reiscomfort voor terug.
Nyah settelt zich naast mij. Het duurt nog geen kwartier voordat we bijna alle zeven slapen. De nacht is iets minder VIP. Wat een weg. Het leek de Afrikaanse massage op weg naar Savuti wel zoveel gaten. De zon schijnt in Arequipa als we aankomen. Hop, hop, twee taxi’s regelen naar Challapampa waar ons appartement is gelegen. Een uiterst vriendelijke broer en zus helpen ons op weg. De man biedt zelfs aan om met ons boodschappen te gaan doen. Alledrie de kids willen wel mee. Er wordt uitgebreid stilgestaan bij de afdeling ‘Frutas y verduras’. We stellen een menu voor twee dagen samen en zorgen dat we genoeg lekkere dingen hebben voor het ontbijt. Iedereen heeft honger van de busreis en eet lekker veel als we terug in het appartement komen.

Dinsdagmiddag staat het historisch centrum van Arequipa op het programma. Met de taxi gaan we naar het Monasteria de Santa Catalina, het bekendste klooster van Arequipa en omgeving. We halen toegangstickets en nemen een inkijkje bij de nonnen die hier vroeger leefden. Prachtige steegjes en beplanting. Daarna via het Plaza de Armas via het toeristen info punt naar de dichtbij gelegen kerk. Veel mensen dragen een speldje op hun borst. Wil vraagt waarvoor. Juli is de feestmaand in Peru, de verjaardag van Peru is 28 juli en wordt groots gevierd. Wij lopen dan de Salkantay trekking dus zullen hier niet veel van meekrijgen. Ondertussen proeven we een lokale delicatesse,, een soort cake gevuld met vijgenpasta. Teruggekomen maken we zelf het avondeten klaar. Iedereen eet lekker en na een spelletje valt iedereen in slaap. Nou ja iedereen, opa al voor het spelletje.

Vandaag gaan we de huurauto ophalen. Oma en opa staan buiten op ons te wachten en oma kijkt hier voor het appartement al naar de bedrijvigheid van vrouwen die eten klaar maken. Vanuit het verhuurbedrijf lopen we naar Mercado San Camilo. Hier wilden oma en Yara graag naartoe. Net de markthallen in Rotterdam, maar dan net even anders. We zien hier ook slechts een handjevol toeristen. Gangen gekleurd door stoffen, vlees, fruit, aardappels, vis en vlees. De locals doen hier hun boodschappen. Het wordt een proeverij van andere dingen vandaag. Op de mercado kiezen de dames wel 7 verschillende soorten fruit uit Peru. En je moet de snoetjes van die twee meiden dan zien. Zo blij als een klein kind zijn ze dan. Fruit is zeg maar echt hun ding. Ander fruit proeven vinden ze overal en altijd leuk. Er staan ook cevicheria’s en opa, Jesse en ik willen deze Peruaanse delicatesse natuurlijk graag proberen. In zuur gegaarde vis is het. Daar zitten we dan op krukken tussen de locals die ook zitten te eten. Een Peruaan kijkt ons lachend aan en slaat het hele spektakel gade ‘ de eerste keer ceviche eten’. Buiten worden er bij nog wat kraampjes onder andere empanada’s en gevulde aardappelen gekocht. Een proeverij met zevenen voor de mercado. Genieten! We besluiten op het Plaza de Armas op een bankje alvast wat fruit te proeven. De cuna cuna’s zien eruit als heerlijke besjes. In het echt zijn het ontzettend vieze gore dingen die echt niet te eten zijn. Twee Peruaanse vrouwen met handelswaar zien onze reactie en lachen. Wij bieden ze een cuna cuna aan. De ene vrouw kent het en vindt het lekker. De andere vrouw trekt hetzelfde zure gezicht als wij bij de eerste beet die zij in de bessen zet. We geven de doos met bessen aan hen af. Oma geeft de vrouwen en een naast ons zittende señor een pepermuntje. Dat vinden ze wel lekker! Daarna gaan we de huurauto halen en besluiten we naar Yura op ca 45 minuten rijden te gaan. Daar is een wandeltocht naar een waterval. Het Peruaanse verkeer is tot op heden nog heel chaotisch en druk geweest. Best even spannend om je daar zelf met een auto een weg door te banen. Onderweg telkens het uitzicht op de vulkanen die rondom Arequipa liggen. Het landschap is vooral vulkanisch gesteente met hier en daar een vetplant en af en toe een ‘landbouwterras’ . Op de meeste plekken waar je komt, hangt een aardbevings alarmerings systeem. In Yura drinken we wat in een restaurantje waar weer andere cola wordt geschonken en Joerie zn koffie zelf moet maken door een schep Nescafé in een beker met heet water te doen. De dame legt uit hoe we bij de waterval komen. Helaas is of de uitleg niet goed of hebben wij de uitleg niet goed begrepen. Daarna volgt een tocht door de bergen waar we helemaal remie rijden. Yara ziet verderop een jongen lopen en gaat de weg nogmaals navragen. Het is al vrij laat en we durven het niet aan om in het donker terug te rijden. De waterval zullen we dan ook niet halen, wel prachtige beelden met de drone over een vulkanisch berglandschap. Jesse maakt de foto van de dag. Veel zwerfhonden op straat, veel lokale eetkarretjes langs de weg, veel ferreterias en veel plekjes waar wij liever niet zouden wonen. Dit is Peru. Geweldig om te rijden en het straatleven met eigen ogen te zien. Een dagje meelopen zou een prachtige rugzakervaring zijn. Niet mogelijk en niet veilig, maar het zou vast een bijzondere documentaire opleveren.

Het diner valt weer goed in de smaak. Er wordt uitgekeken naar de proeverij van fruit. Yara heeft alle verschillende soorten keurig geschild en op bordjes gelegd. Van mmmmm naar bahhh en zoveel meer gelach. Een dag van proeven en ervaren.

Morgen naar Colca Canyon met de huurauto!

Trusten,
Bianca