Op leven of dood

Lieve allemaal,

Inmiddels Botswana gisteren binnengekomen zonder problemen of ophouding bij de grens. Gewoon vriendelijk blijven, ook als ze een biljet niet accepteren omdat er een klein scheurtje inzit. Niets gaat electronisch en er wordt wat afgestempeld, eerst het kantoor in om je uit Namibie te laten schrijven en even verderop het kantoor van Botswana binnen. Als je Nederlands bent, hoef je geen visum aan te schaffen voor Botswana, heel veel andere landen wel. Dat scheelt een hoop geld. We komen met vijven nu voor 200 nab dollar (ca EUR 12,50) de grens over. Pula's niet noodzakelijk, USD of NAB kan ook, gewoon vragen. De mond- en klauwzeer controle is beperkt tot het rijden met de auto door een geul en met de schoenen die je draagt in een teil met natte zooi staan. Auto hoeft niet open, andere schoenen hoeven ook niet door een teil.

Senyati is uitgekozen om z'n verlichte waterhole en de bunker onder de grond waardoor je de slurf van de olifanten zo zou kunnen aanraken. Er zit een bar bij met heerlijke Afrikaanse stoelen met uitzicht op de hole. Hele families olifanten komen hier drinken. Er zijn twee wegen die naar Senyati lopen waarvan 1 alleen voor 4x4 toegankelijk is, die nemen wij. Meteen bij de receptie contact met een Nederlands gezin dat ongeveer dezelfde route heeft gereden. Even tips over Third Bridge uitgewisseld. Als we bij de campsite aankomen, loopt Joerie nog even terug naar de receptie. Daar vraagt een ander Nederlands stel of we onze campsite zouden willen delen. Zij hebben pech gehad en moesten drie dagen wachten voordat er nieuwe onderdelen kwamen. Hun verblijf bij Linyanti kon daardoor geen doorgang vinden. Ze hebben hier pas vanaf morgen geboekt en de camping is vol. We delen graag onze plek, ruimte zat! Een gezellig praatje en vier mensen erg blij gemaakt.

Zittend bij de waterhole is toch wel heel bijzonder. Relaxed! Stiltezone, WiFi van 0500 Pm tot 0900 pm, verder niet. Iedereen die daar zit, geniet van het tafereel van de dieren die komen drinken. Echt heel leuk!

Vandaag staat de trip naar 1 van de zeven natuurwonderen op het programma: Victoria Waterfalls in Livingstone Zimbabwe. Met z'n 1,7 km breed behoort hij tot de drie grootste watervallen van de wereld. Ivm het tijdsverschil zijn we 1 uur te vroeg wakker. Om 0500 uur ipv 0600 uur dus aangekleed en wel. Wat blijft de zon toch lang weg? Tja, de tijd stond nog op Namibie-tijd. Belangrijker nog vandaag is het voornemen van Jesse om z'n verjaardagscadeau te innen: bungeejumpen van de 111 meter hoge brug tussen Zambia en Zimbabwe. We zijn al een paar dagen aan het peilen hoe zenuwachtig hij is. Maar nee hoor, niets houdt hem tegen ....hij is vastberaden om te springen. Hij heeft er zin in! Gezonde spanning.

We worden met een busje weg gebracht. Bij ons zit een Spaans stelletje. Ook Namibie eerst gedaan. Gezellig ontwaken met de Spanjaarden die hun best doen Engels te praten. Ineens zien ze iets over de weg lopen.... twee luipaarden. Joerie, Jesse en Nyah kunnen nr 4 van de big5 afstrepen. Yara en ik hebben de twee beesten helaas gemist. Hij was al verdwenen tussen de bosjes toen we achteruit terug reden. Het is geen dierentuin, de dieren zijn hier in hun eigen omgeving. Leeuwen en luipaarden zijn niet zomaar te spotten.... Met 12 leeuwen en 2 luipaarden zijn we tevreden voor nu.

Zimbabwe is weer een ander land dan Botswana. Botswana is een democratie, Zimbabwe heeft een dictator. We zien hoe corrupt het is als de chauffeur van ons busje een kapot voorlicht blijkt te hebben en hij een lulverhaal ophangt tegen de politie dat hij het in Livingstone laat maken. In ruil voor een fles drank mag hij verder. Het moet niet gekker worden. Het verschil in natuur kunnen wij in dit kleine stukje niet ontdekken. Zambia en Zimbabwe moeten ook prachtig zijn.

De Spanjaard die bij ons zit, besluit toch ook te gaan bungee jumpen. Jesse heeft hem aangestoken. De dames willen de duo slide wel doen over de rivier. We lopen de Victoriabrug op uit 1905. Er staat een bord: slechts 1 vrachtwagen tegelijk op de brug. Je voelt ook de instabiliteit. De kids worden gewogen. We gaan eerst met z'n allen naar Jesse kijken. Als we iemand zien springen en naar beneden kijken, beseffen we ons dat het heel hoog is. Jesse's voeten worden vastgemaakt. Ik sta te filmen, Joerie maakt foto's. Er zijn slechts een paar momenten in m'n leven geweest dat ik zo zenuwachtig was dat ik ervan ging trillen, vooral momenten toen ik veel jonger was. Ik kan nu de camera niet stil houden. Ik ga ook niet kijken. Ik had zelf ook in eerste instantie gezegd mee te springen maar vind het prijzig. Ga voor dat geld liever een andere excursie doen. Enne... hij staat ook niet op mijn wishlist. Ik had wel gesprongen als ik daar stond maar Jesse daar te zien staan -ik net getekend alle consequenties van fout gaan te aanvaarden- voelt niet fijn. Het voelt even alsof ik z'n doodvonnis heb getekend. Joerie heeft dat niet. Zou zelf ook springen en heeft niet het idee dat er iets mis zal gaan. Ik kon gewoon niet kijken.Ik was blij toen iemand zei dat er niets aan de hand was. "There's life after bungee", zoals de lokale marktlui die ons van alles willen aansmeren, zeggen. Na de sprong moet hij nog een trapje langs de brug omhoog klimmen. Later zei hij: "het is dat ik gezekerd dat trapje op kon klimmen, jeetje wat een eng ding". Ik besluit hem tegemoet te lopen. Een traan die als vanzelf uit m'n oog rolt. "Op leven of dood", zoals Yara zei. Dat zou meteen ook de titel moeten worden van vandaag, geeft ze aan. Pffff.... hij leeft nog! Misschien overdreven, maar zo voelt het wel nu. Als hij me ziet, zie je de overwinning op z'n gezicht. Mooi moment! Hij kust de grond, zelf ook blij dat hij het overleefd heeft, denk ik. De Spanjaard springt daarna, daar kan ik wel gewoon naar kijken. Daarna wisselen ze samen de euforie uit. De dames lopen daarna mee voor de slide/zipline over de rivier. Lachend komen ze aangegleden. Was superleuk, niet eng. Ook zij hebben genoten!

Tijd om het park van de Victoria Falls in te gaan. Bij de ingang haal ik een pak koekjes uit de rugzak om op te eten. Dat vindt een kleine aap ook wel lekker....hij pakt via achteren zo het koekje uit Yara's mond. Die schrikt zo erg dat ze bijna moet huilen, zoals ze zelf zegt. Daarna moet ze niets meer van de apen hebben.

Volgens een bepaalde route kun je door het park lopen. Verschillende viewpoints geven een zeer mooi uitzicht over de waterval met daarachter de rivier. Het is in deze periode laag water. Bij hoog water wordt je kleddernat. Devil's pool slaan we over. Genoeg actie vandaag. Lekkere verkoeling bij een temperatuur van 38 graden.

Op de lokale markt voor The Falls wordt er nog wat geshopt door de dames. Live muziek van een Afrikaanse band. Joerie wilt eigenlijk die cd wel als achtergrond muziek voor de film straks. Als de jongen USD 20 als prijs noemt, probeert hij nog af te dingen. Resultaat: geen cd.

De chauffeur neemt ons nog mee naar 1 viewpoint met uitzicht op de brug. Het Look Out Café. Leuke tent om een drankje te doen binnen of buiten met een prachtig uitzicht. Echt een aanrader! Dit kan overigens ook vanuit het Victoria Hotel. Het oudste hotel, gedateerd 1904.

's Avonds genieten we bij de waterhole nog van drie olifantenfamilies die voorbij komen. Met echt hele kleine olifantjes. Enne... voor de seks wordt er ook door olifanten gewoon geknuffeld, kunnen we zien. Yara en Nyah giechelen.

Daarna onder het genot van een hapje en drankje weer gezellig een spelletje als afsluiting van de dag.

X