Workout of the day: sand masters ipv mud masters!

Lieve allemaal,

Klokslag vijf uur in de nacht gaan we uit bed. We willen immers als een van de eersten bij de ingang zijn van het Namib Naukluft Park om de rode zandduinen te bewonderen bij zonsopkomst. Gisteravond hebben we alles zover ingepakt. Het enige dat we hoeven doen is de tenten weer inklappen. Daar worden we met de dag handiger in.

We staan als tweede in de rij. En die rij wordt lang is ons gisteren gezegd. Soussus Oasis campsite was een heerlijke plek. Joerie gaat met de kids een yoghurt ontbijt scoren terwijl ik netjes in de rij blijf staan. Nu blijkt dat het park pas met zonsopkomst open gaat. Ik probeer het nog voor elkaar te krijgen om de meneer "om te kopen" maar deze man blijft standvastig. Met geen mogelijkheid mogen we het park eerder in. Wachten tot half zeven dus. Alleen de mensen die in het park verblijven mogen een uur voor zonsopkomst al naar de duinen gaan rijden. Tja... als we dat hadden geweten. Maar ja, tis niet anders. De zandduinen zijn sowieso mooi.

Vanaf de ingang is het nog zon 60 km. Dune 45 -een bekende- rijden we voorbij. Wij vervolgen de weg naar een zandpad waar je alleen met een 4x4 in mag. De laatste 5 km door mul diep zand. Met recht een Afrikaanse massage. McGuiver vind het zelf ook wat spannend. Maar het gaat hem prima af. Auto parkeren en daar gaan we dan in de morgenzon... de 370 meter hoge zandduin op te voet. De Big Daddy -zoals deze duin wordt genoemd- is een aardige kluif. De hoogste duin die je kunt beklimmen. Het eerste stuk is achteraf het zwaarst. Ik denk echt "jeetje, die top ga ik nooit halen". De kids lopen echter aardig door en voorop. Dus ik laat me niet kennen. Op 300 meter willen de dames wachten. Het is dat Jesse gekscherend tegen z'n zussen roept: "op dit punt onderscheiden winnaars zich van verliezers". Dat laat ik me niet twee keer zeggen. We lopen naar het puntje. Onderweg goed oplettend waar we onze voeten neerzetten om de balans niet te verliezen. Het is de klim waard: magnifiek uitzicht bovenop! Overal duinen rood gekleurd door het ijzer in de grond met scherpe lijnen, een kant schaduw, een kant in de zon. Beneden droge vlakte -deadvlei genaamd- met een soort dode bomen ertussen. Als je het leest, is het misschien raar. Maar met de duinen op de achtergrond is het echt heel gaaf om te zien. Teruggekomen bij de auto wordt er goed water gedronken, daarna verorberen we met vijven een hele grote zak snoep. Effe de suikers aanvullen.

Vandaag spotten we weer wat nieuwe dieren, vaak gewoon langs de weg: de Afrikaanse struisvogel, de bergzebra en flamingo's. Gezellig de vlaktes afspeuren op de route naar Solitaire. Solitaire is bekend om z'n appeltaart (Nederlander) maar wij genieten in een koloniaal Afrikaans zitje in de zon van een Solitaire burger of een Griekse salade. Heerlijk! Die hebben we wel verdiend na de workout van vanochtend.

Daarna nog een flinke rit voor de boeg. Walvisbaai is het doel. Morgen quad rijden met Fanie du Preez. Door de woestijn. De rit is vol afwisselende landschappen savanne- en steppeachtig. Ik rijd ook een stuk totdat we bij de Gaub pass komen. Het is net of we in de bergen rijden maar dan op een gravelweg met een hele grote auto. Dat vind ik niet zon goed idee dus rijdt Joerie weer. Daarna lijkt het alsof we op een maanlandschap rijden, het heet 'namib valley of 1000 hills'. Wij vinden dit allemaal heel mooi. En zonder dat we het eigenlijk in de gaten hebben komen we langs de Tropic of Capricorn. De plek waar een van de vijf meridianen geografisch loopt. Deze is de meest zuidelijke van de twee die het tropisch gebied aanduiden. De meest noordelijke heet de Tropic of Cancer. De route tussen Solitaire en Walvisbaai is afwisselend, alleen het laatste stuk saai. Net voor Walvisbaai tegenover het vliegveld liggen wat waterplassen met flamingo's.

Het is even zoeken naar de volgende campsite, maar uiteindelijk rijden we de poort binnen. Het is kwart over zes dus het wordt donker. We maken pasta klaar. We eten in twee gedeelten, eerst de saus, dan de pasta. Het is koud hier vlak aan zee, het waait. Overdag 28 graden, s nachts kouder. In de tent nog een snackmomentje met vijven. Yara slaapt vannacht ook in onze tent. Jesse heeft het rijk alleen. Na een heerlijke douche en een scheerbeurt kan hij er vast tegenaan en zal hij heerlijk slapen.

Welterusten,
X