De hoogste tijd
Blijf op de hoogte en volg Bianca
11 Juni 2019 | Nederland, Tilburg
Lieve mutsen,
Een weekend samen naar de Ardennen….muts Nicolle riep het al een hele tijd. Aangestoken door het weekendje dat je ieder jaar met familie daar doorbrengt. Gezellig….spelletjes doen, wandelen, gewoon samen zijn. Dat moeten we doen! Het spaarpotje dat zeven jaar geleden maandelijks werd gevuld met eur 5 was oorspronkelijk bedoeld voor samen iets leuks doen. Ergens de afgelopen jaren veranderde het spaardoel. Alle mutsen waren het er snel over eens dat dat zeker een groot feest zou worden, echter op een of andere manier kwam het er niet van. Tot ergens tweede helft vorig jaar het ijzer werd gesmeed toen het heet was. Wonder boven wonder was kort daarna het huis geboekt. Het spaarpotje werd aangebroken en we verhoogden het spaarbedrag voor de boodschappen. Na zeven jaar was het afgelopen weekend zover. Muts Nicolle was de aanstichster en aanjager van het geheel, maar alle mutsen dames en heren en alle kleine mutsen vierden afgelopen weekend 16 – 18 jaar vriendschap. Wat heb ik genoten! Van jullie mutsen vriendinnen, maar ook van jullie mannen en kids. Zoveel gelachen!
Even terug naar onze vriendschap. Wie heeft eigenlijk de naam mutsen bedacht? En wat was de aanleiding? Helaas laat m’n geheugen me hierbij in de steek. Muts Baukje en muts Claudia kennen elkaar via de zwangerschapsgym/zwemmen vanaf de geboorte van Sophie en Rens, inmiddels zo’n 18 jaar geleden. De geschiedenis van muts Baukje en muts Nicolle dateert al van heel wat jaartjes meer terug. De mannen mutsen zaten bijelkaar op de MTS volgens mij. En ik, de grootste muts afgelopen weekend gebleken, kwam als laatste in contact met een van de andere dames. 16 jaar geleden werden Jessen en Nick, beiden toen 4 jaar, beste vrienden op de basisschool. Een jaartje of anderhalf later kwamen Sophie en Rens in dezelfde klas. Onze vriendschap, toen nog met Rianne, begon in de klas van juf Steffie. Daar kruisten onze wegen elkaar. Juf Steffie…een jonge enthousiasteling die toen door haar fanatieke gedrag, spontaniteit en voorliefde voor onze kleutertjes ook onze harten veroverde. We waren Steffie-fan en Steffie ook een beetje fan van ons destijds. Heerlijke tijden waren dat. Schoolreisjes, overblijvende mutsen, het vele afspreken tussen onze kids….mooie herinneringen. Maar vooral ook herinner ik me het intense contact dat we op de basisschool hadden. Iedere woensdagochtend was thee drinken en bijkletsen met de mutsen. Ik wist bijna alles van jullie! Het hele wel en wee werd tijdens die ochtenden besproken. Het kletsen begon vaak al op het schoolplein. En dan stonden we daar nog als de eerste kleuters buiten kwamen spelen. De luizenmoeder verhalen zijn hierdoor erg herkenbaar….al moet ik toegeven…ik heb nog nooit een aflevering afgekeken. Niet omdat ik het niet leuk vind, maar ik denk gewoon verkeerde zender, verkeerde tijdstip. We gingen naar K3, Jumbo, Legally blonde, Wicked en Kus met de opgroeiende dametjes. De vriendschap tussen Nick en Jesse bleef de gehele basisschool periode. Het waren maatjes. Dit gold ook voor Sophie en Bo die ook de gehele tijd beste vriendinnen waren. Zij werden gescheiden in groep 8. Hoe de juf daartoe kon beslissen heeft tot een klein drama geleid. Sterre en Gijs hadden een bijzondere klik. Rens en Nyah zwermden daar tussendoor. Yara was met Nikki beste vriendinnen. Gijs en Sterre hadden verkering. Rens en Yara verliefd en ook Rens en Sophie. Vier van onze dames gingen dansen. Bloedjes van meisjes van zo’n 4 a 5 jaar oud gingen bij Davey op kids swing of hoe het ook heette. Ik herinner me nog het optreden in de sporthal bij het zwembad. Als je die beelden terug ziet…smelt smelt smelt. Gek genoeg bleven de vier meiden dansen. Bo startte als eerste met professioneel wedstrijd dansen. Met So What werd ze volgens mij 3x wereld of Europees kampioen. Yara en Nikki dansten bij Ace en genoten van alles wat Sharmaine hen leerde, maar vooral ook van de spontaniteit en gedrevenheid die ze hen liet zien. Wat waren ze dol op haar! Sophie gaf op een gegeven moment de voorkeur aan het turnen. Zij ging niet met Bo dansen bij So What, maar kwam vele jaren later wel bij Davey terecht in een wedstrijdteam en is nu de enige van de vier dametjes die nog danst. Bij Non Stop voelt ze zich steeds heel fijn tussen de meiden. Yara en Nikki kwamen via Ace bij The Legacy terecht, maar zijn inmiddels beiden gestopt. Sterre, Gijs, Rens, Jesse en Nick gingen voetballen en voetballen nu nog. Zo waren er allerlei connecties die de verbinding versterkte tussen onze kids onderling, maar ook tussen ons, de mutsen. We gingen met onze kids telkens door dezelfde levensfase heen. Ze moesten een studiekeuze maken, werden verliefd, ongesteld, vielen soms letterlijk of figuurlijk en stonden weer op. We deelden die momenten.
Toen de eerste kids naar de basisschool gingen, veranderde daarmee ook de frequentie van het contact. De woensdagochtenden werd er gewerkt door de meeste van ons. Ons theemomentje ging daardoor verloren. Jesse en Nick kregen ieder een nieuwe vriendengroep, evenals Bo en Sophie en Yara en Nikki. Rens zat ook niet bij hen in de klas en Sterre, Nyah en Gijs bleven nog even op de basisschool. Onze kinderen gingen meer en meer hun eigen weg, zoals het hoort. En ons leven als werkende moeders veranderde ook. Baukje switchte van baan, Nicolle begon voor haarzelf, Claudia werd eindelijk aan haar knie geopereerd, Leví verloor zijn vader en ging weg bij Pondres, Ben maakte een uitstapje naar een andere werkgever en Patrick ging door een reorganisatie heen. De eersten van ons clubke werden al 50! Vijf van de kids zijn inmiddels boven de 18. Wat zijn die 16 jaar dan omgevlogen. Even knippen met je vingers eigenlijk. Ik werd verrast door jullie, Margje, m’n zus, moeder en schoonmoeder op m’n 40e verjaardag. Papa was ziek. Ik had er eigenlijk geen zin in. Dat had ik ook benoemd en daar stonden jullie dan met jullie goede bedoelingen. Achteraf dankbaar dat jullie er toen waren en zoveel lieve woorden voor me hadden opgeschreven! Ik heb ze twee weken geleden nog gelezen. Een dierbare herinnering. Dat lieve gebaar heeft me toen geraakt.
Terug naar dat weekend waarin ik zo heb gelachen en waar ik heb genoten van de ontspannende sfeer en waar we gezellig hebben bijgekletst. Waar ik verrast was aan de ene kant dat alle kinderen spontaan een handje mee hielpen en iedereen elkaar in z’n waarde liet. Als iemand wilde gaan slapen, ging ie slapen. Moest er iemand leren, ging hij/zij leren..alles ging zo gemakkelijk. Aan de andere kant was ik niet verrast. Zoveel gemeenschappelijke waarden en normen hebben wij. Het zijn vaak nuance-verschillen in de opvoeding. Qua karakter hebben we gelukkig wel uiteenlopende persoonlijkheden. Noëlle en Lotte erbij. Ja, de vriendinnetjes gingen ook mee. Ik hoop van ganser harte dat zij zich thuis hebben gevoeld in dat huis afgelopen weekend. Heerlijk om te zien hoe ze bijelkaar op de bank kropen en grapjes maakten tegen elkaar. Vrijdagavond spelletjes in allerlei combinaties. Tja, cock fight. Volwassen met zo’n plastic voorbind ding..hilarisch. Het letterspel van de jongens tegen de meiden. De ouders gaan naar bed en de kids doen drankspelletjes. Een plakkende vloer de dag daarna die Baukje schoonmaakt, omdat de kids dat even waren vergeten. Zaterdagochtend thee en koffie voordat de kids naar beneden kwamen. Zitten we dan met achten. Heerlijk moment vond ik dat. Echt even luisteren en aandacht voor elkaar. Daarom hebben we dit zondagochtend maar herhaald. De kinderen werden niet wakker door “Gutenmorgen Gutenmorgen Sonneschein” dat ons lijflied dit weekend werd met HOOI, maar door ons geklets.
Het kanoe varen met 18-en in een prachtige omgeving. En ja 10 km is lang, maar iedereen deed mee. Vele momenten gelachen op die rivier. Als we weer zigzaggend over het water gingen, er 1 van ons vast stond tegen een rots, onze kanoe die op z’n kant ging, Gijs die de boot eruit trok en Bo die zelfs ook aangaf genoten te hebben van activiteit. Ja lees goed, activiteit. En het ritje daarnaartoe met de Franstalige Belgen die teveel gedronken hadden. Het leek wel of we op schoolreisje waren met z’n allen. Sommigen van ons ruiken het zweet van de mede-passagiers nog. De gecreeërde oplossing voor de barbecue door McGuyver en crew. Het kampvuur daarna. En dan zondag wandelen door het gebied. Toch iets hoger moeten gaan als verwacht. De tocht langer en zwaarder…maar vier uur later waren we alweer klaar. Daarna Belgische friet gegeten met z’n allen bij een frietkot en het barbecuevlees daarna opgebakken. Een indrukwekkende ervaring voor Yara, mijn dank is groot Nicolle. Haar ervaring was zoveel intenser dan de ervaring die ik had. Ze gelooft er inmiddels in! Voetbal kijken en het kampvuur met marshmallows daarna. Gedanst en gezongen. Goede box Rens! En dan, dan is zo’n weekendje eigenlijk heel snel voorbij.
Lieve mutsen,
Tegenwoordig weet ik niet meer alles van jullie voor wat betreft het dagelijkse wel en wee dan. De bijzondere/grote dingen worden gelukkig gedeeld in de mutsen-app. De frequentie dat we elkaar zien is aanzienlijk minder dan 16 jaar geleden. We hechten allemaal waarde aan tijd voor het gezin en zijn allemaal druk met werken en het gezin ondersteunen, in welke vorm dan ook. We weten inmiddels wel hoe de vork in de steel zit als het onze vriendschap betreft. De vriendinnen waar ik bij aan de deur zal kloppen als ik ze nodig heb, die kan ik op 1 hand tellen. Jullie zitten daar alledrie bij! Stuk voor stuk zijn we ouder en wijzer geworden. We weten inmiddels hoe eenieder inelkaar zit. We kennen elkaars kwaliteiten en uitdagingen en waarderen elkaar daar inmiddels om. Soms heeft dat even tijd nodig gehad, soms ging dat als vanzelf. Ik houd van eerlijke mensen, mensen die het zeggen als ze iets leuk vinden of goed en mensen die zeggen als ze het oneens zijn of dingen anders zien, je een spiegel voor houden. Ik hoop dat jullie mijn eerlijkheid, doortastendheid en duidelijkheid blijven waarderen. Ik waardeer het als jullie mij de spiegel blijven voorhouden en eerlijk zijn, zoals bij de pols vanochtend nog. De woorden niet inslikken, omdat je vindt dat je soms beter je mond kan houden. Eerlijkheid en uitspreken staat gelijk aan liefde. Jullie kids zo intensief mogen meemaken, was echt leuk. M’n meiden hebben echt echt genoten. Ze zeiden aan tafel nog vanavond hoe leuk ze het hebben gevonden. De spellen, het kampvuur, het dansen en zingen samen. Jullie mannen zijn echte lieverds. Ik wist al dat ze veel van jullie hielden natuurlijk, maar het was heerlijk om de chemie en blikken tussen jullie ook te kunnen aanschouwen. Wij, de mutsen, onze mannen en kleine mutsen (met hun eigen appgroepje inmiddels) hadden quality time samen afgelopen dagen. Nogmaals dank voor het samenzijn. Laten we niet weer 7 jaar wachten! Dit weekend heeft bewezen dat we het best een paar dagen kunnen uithouden met elkaar. Bedankt voor al de afgelopen jaren vriendschap. Op naar de komende jaren…en een volgend weekend samen!
Liefs,
Bianca
Een weekend samen naar de Ardennen….muts Nicolle riep het al een hele tijd. Aangestoken door het weekendje dat je ieder jaar met familie daar doorbrengt. Gezellig….spelletjes doen, wandelen, gewoon samen zijn. Dat moeten we doen! Het spaarpotje dat zeven jaar geleden maandelijks werd gevuld met eur 5 was oorspronkelijk bedoeld voor samen iets leuks doen. Ergens de afgelopen jaren veranderde het spaardoel. Alle mutsen waren het er snel over eens dat dat zeker een groot feest zou worden, echter op een of andere manier kwam het er niet van. Tot ergens tweede helft vorig jaar het ijzer werd gesmeed toen het heet was. Wonder boven wonder was kort daarna het huis geboekt. Het spaarpotje werd aangebroken en we verhoogden het spaarbedrag voor de boodschappen. Na zeven jaar was het afgelopen weekend zover. Muts Nicolle was de aanstichster en aanjager van het geheel, maar alle mutsen dames en heren en alle kleine mutsen vierden afgelopen weekend 16 – 18 jaar vriendschap. Wat heb ik genoten! Van jullie mutsen vriendinnen, maar ook van jullie mannen en kids. Zoveel gelachen!
Even terug naar onze vriendschap. Wie heeft eigenlijk de naam mutsen bedacht? En wat was de aanleiding? Helaas laat m’n geheugen me hierbij in de steek. Muts Baukje en muts Claudia kennen elkaar via de zwangerschapsgym/zwemmen vanaf de geboorte van Sophie en Rens, inmiddels zo’n 18 jaar geleden. De geschiedenis van muts Baukje en muts Nicolle dateert al van heel wat jaartjes meer terug. De mannen mutsen zaten bijelkaar op de MTS volgens mij. En ik, de grootste muts afgelopen weekend gebleken, kwam als laatste in contact met een van de andere dames. 16 jaar geleden werden Jessen en Nick, beiden toen 4 jaar, beste vrienden op de basisschool. Een jaartje of anderhalf later kwamen Sophie en Rens in dezelfde klas. Onze vriendschap, toen nog met Rianne, begon in de klas van juf Steffie. Daar kruisten onze wegen elkaar. Juf Steffie…een jonge enthousiasteling die toen door haar fanatieke gedrag, spontaniteit en voorliefde voor onze kleutertjes ook onze harten veroverde. We waren Steffie-fan en Steffie ook een beetje fan van ons destijds. Heerlijke tijden waren dat. Schoolreisjes, overblijvende mutsen, het vele afspreken tussen onze kids….mooie herinneringen. Maar vooral ook herinner ik me het intense contact dat we op de basisschool hadden. Iedere woensdagochtend was thee drinken en bijkletsen met de mutsen. Ik wist bijna alles van jullie! Het hele wel en wee werd tijdens die ochtenden besproken. Het kletsen begon vaak al op het schoolplein. En dan stonden we daar nog als de eerste kleuters buiten kwamen spelen. De luizenmoeder verhalen zijn hierdoor erg herkenbaar….al moet ik toegeven…ik heb nog nooit een aflevering afgekeken. Niet omdat ik het niet leuk vind, maar ik denk gewoon verkeerde zender, verkeerde tijdstip. We gingen naar K3, Jumbo, Legally blonde, Wicked en Kus met de opgroeiende dametjes. De vriendschap tussen Nick en Jesse bleef de gehele basisschool periode. Het waren maatjes. Dit gold ook voor Sophie en Bo die ook de gehele tijd beste vriendinnen waren. Zij werden gescheiden in groep 8. Hoe de juf daartoe kon beslissen heeft tot een klein drama geleid. Sterre en Gijs hadden een bijzondere klik. Rens en Nyah zwermden daar tussendoor. Yara was met Nikki beste vriendinnen. Gijs en Sterre hadden verkering. Rens en Yara verliefd en ook Rens en Sophie. Vier van onze dames gingen dansen. Bloedjes van meisjes van zo’n 4 a 5 jaar oud gingen bij Davey op kids swing of hoe het ook heette. Ik herinner me nog het optreden in de sporthal bij het zwembad. Als je die beelden terug ziet…smelt smelt smelt. Gek genoeg bleven de vier meiden dansen. Bo startte als eerste met professioneel wedstrijd dansen. Met So What werd ze volgens mij 3x wereld of Europees kampioen. Yara en Nikki dansten bij Ace en genoten van alles wat Sharmaine hen leerde, maar vooral ook van de spontaniteit en gedrevenheid die ze hen liet zien. Wat waren ze dol op haar! Sophie gaf op een gegeven moment de voorkeur aan het turnen. Zij ging niet met Bo dansen bij So What, maar kwam vele jaren later wel bij Davey terecht in een wedstrijdteam en is nu de enige van de vier dametjes die nog danst. Bij Non Stop voelt ze zich steeds heel fijn tussen de meiden. Yara en Nikki kwamen via Ace bij The Legacy terecht, maar zijn inmiddels beiden gestopt. Sterre, Gijs, Rens, Jesse en Nick gingen voetballen en voetballen nu nog. Zo waren er allerlei connecties die de verbinding versterkte tussen onze kids onderling, maar ook tussen ons, de mutsen. We gingen met onze kids telkens door dezelfde levensfase heen. Ze moesten een studiekeuze maken, werden verliefd, ongesteld, vielen soms letterlijk of figuurlijk en stonden weer op. We deelden die momenten.
Toen de eerste kids naar de basisschool gingen, veranderde daarmee ook de frequentie van het contact. De woensdagochtenden werd er gewerkt door de meeste van ons. Ons theemomentje ging daardoor verloren. Jesse en Nick kregen ieder een nieuwe vriendengroep, evenals Bo en Sophie en Yara en Nikki. Rens zat ook niet bij hen in de klas en Sterre, Nyah en Gijs bleven nog even op de basisschool. Onze kinderen gingen meer en meer hun eigen weg, zoals het hoort. En ons leven als werkende moeders veranderde ook. Baukje switchte van baan, Nicolle begon voor haarzelf, Claudia werd eindelijk aan haar knie geopereerd, Leví verloor zijn vader en ging weg bij Pondres, Ben maakte een uitstapje naar een andere werkgever en Patrick ging door een reorganisatie heen. De eersten van ons clubke werden al 50! Vijf van de kids zijn inmiddels boven de 18. Wat zijn die 16 jaar dan omgevlogen. Even knippen met je vingers eigenlijk. Ik werd verrast door jullie, Margje, m’n zus, moeder en schoonmoeder op m’n 40e verjaardag. Papa was ziek. Ik had er eigenlijk geen zin in. Dat had ik ook benoemd en daar stonden jullie dan met jullie goede bedoelingen. Achteraf dankbaar dat jullie er toen waren en zoveel lieve woorden voor me hadden opgeschreven! Ik heb ze twee weken geleden nog gelezen. Een dierbare herinnering. Dat lieve gebaar heeft me toen geraakt.
Terug naar dat weekend waarin ik zo heb gelachen en waar ik heb genoten van de ontspannende sfeer en waar we gezellig hebben bijgekletst. Waar ik verrast was aan de ene kant dat alle kinderen spontaan een handje mee hielpen en iedereen elkaar in z’n waarde liet. Als iemand wilde gaan slapen, ging ie slapen. Moest er iemand leren, ging hij/zij leren..alles ging zo gemakkelijk. Aan de andere kant was ik niet verrast. Zoveel gemeenschappelijke waarden en normen hebben wij. Het zijn vaak nuance-verschillen in de opvoeding. Qua karakter hebben we gelukkig wel uiteenlopende persoonlijkheden. Noëlle en Lotte erbij. Ja, de vriendinnetjes gingen ook mee. Ik hoop van ganser harte dat zij zich thuis hebben gevoeld in dat huis afgelopen weekend. Heerlijk om te zien hoe ze bijelkaar op de bank kropen en grapjes maakten tegen elkaar. Vrijdagavond spelletjes in allerlei combinaties. Tja, cock fight. Volwassen met zo’n plastic voorbind ding..hilarisch. Het letterspel van de jongens tegen de meiden. De ouders gaan naar bed en de kids doen drankspelletjes. Een plakkende vloer de dag daarna die Baukje schoonmaakt, omdat de kids dat even waren vergeten. Zaterdagochtend thee en koffie voordat de kids naar beneden kwamen. Zitten we dan met achten. Heerlijk moment vond ik dat. Echt even luisteren en aandacht voor elkaar. Daarom hebben we dit zondagochtend maar herhaald. De kinderen werden niet wakker door “Gutenmorgen Gutenmorgen Sonneschein” dat ons lijflied dit weekend werd met HOOI, maar door ons geklets.
Het kanoe varen met 18-en in een prachtige omgeving. En ja 10 km is lang, maar iedereen deed mee. Vele momenten gelachen op die rivier. Als we weer zigzaggend over het water gingen, er 1 van ons vast stond tegen een rots, onze kanoe die op z’n kant ging, Gijs die de boot eruit trok en Bo die zelfs ook aangaf genoten te hebben van activiteit. Ja lees goed, activiteit. En het ritje daarnaartoe met de Franstalige Belgen die teveel gedronken hadden. Het leek wel of we op schoolreisje waren met z’n allen. Sommigen van ons ruiken het zweet van de mede-passagiers nog. De gecreeërde oplossing voor de barbecue door McGuyver en crew. Het kampvuur daarna. En dan zondag wandelen door het gebied. Toch iets hoger moeten gaan als verwacht. De tocht langer en zwaarder…maar vier uur later waren we alweer klaar. Daarna Belgische friet gegeten met z’n allen bij een frietkot en het barbecuevlees daarna opgebakken. Een indrukwekkende ervaring voor Yara, mijn dank is groot Nicolle. Haar ervaring was zoveel intenser dan de ervaring die ik had. Ze gelooft er inmiddels in! Voetbal kijken en het kampvuur met marshmallows daarna. Gedanst en gezongen. Goede box Rens! En dan, dan is zo’n weekendje eigenlijk heel snel voorbij.
Lieve mutsen,
Tegenwoordig weet ik niet meer alles van jullie voor wat betreft het dagelijkse wel en wee dan. De bijzondere/grote dingen worden gelukkig gedeeld in de mutsen-app. De frequentie dat we elkaar zien is aanzienlijk minder dan 16 jaar geleden. We hechten allemaal waarde aan tijd voor het gezin en zijn allemaal druk met werken en het gezin ondersteunen, in welke vorm dan ook. We weten inmiddels wel hoe de vork in de steel zit als het onze vriendschap betreft. De vriendinnen waar ik bij aan de deur zal kloppen als ik ze nodig heb, die kan ik op 1 hand tellen. Jullie zitten daar alledrie bij! Stuk voor stuk zijn we ouder en wijzer geworden. We weten inmiddels hoe eenieder inelkaar zit. We kennen elkaars kwaliteiten en uitdagingen en waarderen elkaar daar inmiddels om. Soms heeft dat even tijd nodig gehad, soms ging dat als vanzelf. Ik houd van eerlijke mensen, mensen die het zeggen als ze iets leuk vinden of goed en mensen die zeggen als ze het oneens zijn of dingen anders zien, je een spiegel voor houden. Ik hoop dat jullie mijn eerlijkheid, doortastendheid en duidelijkheid blijven waarderen. Ik waardeer het als jullie mij de spiegel blijven voorhouden en eerlijk zijn, zoals bij de pols vanochtend nog. De woorden niet inslikken, omdat je vindt dat je soms beter je mond kan houden. Eerlijkheid en uitspreken staat gelijk aan liefde. Jullie kids zo intensief mogen meemaken, was echt leuk. M’n meiden hebben echt echt genoten. Ze zeiden aan tafel nog vanavond hoe leuk ze het hebben gevonden. De spellen, het kampvuur, het dansen en zingen samen. Jullie mannen zijn echte lieverds. Ik wist al dat ze veel van jullie hielden natuurlijk, maar het was heerlijk om de chemie en blikken tussen jullie ook te kunnen aanschouwen. Wij, de mutsen, onze mannen en kleine mutsen (met hun eigen appgroepje inmiddels) hadden quality time samen afgelopen dagen. Nogmaals dank voor het samenzijn. Laten we niet weer 7 jaar wachten! Dit weekend heeft bewezen dat we het best een paar dagen kunnen uithouden met elkaar. Bedankt voor al de afgelopen jaren vriendschap. Op naar de komende jaren…en een volgend weekend samen!
Liefs,
Bianca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
