Luipaard op de campsite!
Blijf op de hoogte en volg Bianca
28 Augustus 2016 | Namibië, Drimiopsis
Aan het begin van de dag weet je nooit wat de dag je zal brengen. Vandaag was onze geluksdag!
Het begon vanochtend. We hadden een bootsafari geboekt bij Third Bridge. Om kwart voor negen netjes aanwezig. Dan vraagt de gids aan ons: "En wat hebben jullie vanochtend gedaan?" "Geslapen en ontbeten" is ons antwoord. Hij kijkt ietwat verwonderd. Hij had vast verwacht dat we al aan het gamedriven geweest waren. Nee, deze dagen zijn ook om een beetje bij te komen. "Daar zijn twee leeuwen hun prooi van vanochtend op aan het eten" zegt de gids en wijst een 40 meter vooruit. Wij kijken elkaar aan. "Tja, dat willen we eigenlijk wel zien". De gids maant ons te gaan kijken. Hij ziet wel hoe laat we er weer zijn en dan gaan we alsnog varen. Wij op een drafje richting de auto... tenten snel inklappen en binnen 10 minuten zijn we er weg van. Net buiten de campsite liggen twee mannetjes leeuwen in de schaduw hun prooi te verorberen. Met de zoomlens en videocamera kunnen we de botten, het vlees en bloed goed zien. De twee jonge mannen doen zich te goed aan het vlees. Op hun gemak, rustig naast elkaar en elkaar geen strobreed in de weg leggende. Twee jakhalzen zien we met een stuk vlees in de bek weglopen en de gieren zitten in de boom naast de leeuwen, wel 15 stuks. Geduldig wachten ze totdat het hun beurt is. Maar de leeuwen zijn nog niet van plan hun prooi al te verlaten. Wederom erg moeilijk gezien de beschutte plek waar ze liggen om ze heel mooi te fotograferen. Maar dit is National Geographic live. Jammer dat we de vangst gemist hebben.
Een uurtje later dan gepland, stappen we in de boot. De Okavango Delta is een delta, de enige delta ter wereld, waar de rivier uitmondt in de woestijn. Wij varen in een zijkanaaltje vandaag. Chief's Island is nog 3,5 uur varen dus te ver weg. Het riet en de verschillende grassoorten in en langs het water maken het een bijzonder tafereel. Iedereen die van de natuur houdt, vindt dit mooi. We genieten van de wind door onze haren. Helemaal als Richard ook nog versneld. We spotten een nijlpaard al vrij in het begin. Hij ligt wat verderop en meteen zien we hoe volumineus dat beest is. Kolossaal gewoon. Alleen de bek al. Wij dachten "hoe gaat hij langs dat beest varen". Zo breed is dit kanaal immers niet. Het laten horen van de motor, hetgeen het beest zou moeten afschrikken, werkt niet. Hij maakt een paar keer aanstalten om te lopen onder water maar steeds komt hij weer boven. Yara zegt ineens dat hij zwemt en een paar seconden daarna zegt Joerie dat hij dacht dat hij het nijlpaard net langs de boot zag zwemmen. Hij had gelijk! Meteen daarna komt hij een paar meter verder boven. Zo, dat had de gids niet in de gaten. Verder zien we twee baby krokodillen, twee grotere krokodillen die schrikken en meteen te water schieten, een varaan en de ijsvogel. Tochtje had wel langer mogen duren.
Bij terugkomst lekker lunchen op onze campsite. Yara wilt wat zonnen en ondertussen lees ik wat uit Nyah's boek voor. Daarna spelen we spelletjes met vijven. Aan de overkant de giraffen. We zijn alleen op de camping, de rest van de gasten is weg of vertrokken. Doodstil, de wind die waait en de giraffen aan de overkant van de rivier waar we op kijken. Beter als dit gaat het niet worden. Een afgelegen campsite tussen de wilde dieren, geen hekken, alleen wij, de auto en de omgeving om ons heen.
Einde middag besluiten we zelf nog een gamedrive te doen. Eerst een kijkje nemen bij de leeuwen. Ja, die liggen er nog. Ze zijn aan het uitbuiken denk ik. Niets spannends.
Ik rijd en manoeuvreer me tussen de takken door. Belangrijkste doel: auto onbeschadigd terug brengen. Wat olifanten en bokjes, maar niets echt 'exciting'. Jesse heeft nog maar een paar dingen op z'n wishlist staan, de rest hebben we gezien. En ondanks het feit dat het een mooi tafereel blijft als je een groep giraffen, groep zebra's of bokken bij de neergaande zon op een savanne ziet staan.... we worden pas echt blij nu van de katachtigen. Je raakt een beetje verwend. Maar de katachtigen, dat blijft ook na 22 leeuwen zeer speciaal. Moeilijk te spotten, geduld hebben. De katachtigen dat is voor de komende dagen ons 'doel'.
Terug komend gaan de kinderen douchen. Joerie en ik gaan alvast de eerste voorbereidingen doen voor het avondeten. Kijk ik richting de rivier en zie ik op rechts, 8 meter verder, het bovenlijf en de kop van een hyena! Ik roep Joerie, maar die mist het moment. De hyena loopt het riet in. "We zeggen maar niets tegen de dames anders wordt er eentje bang" en "Chips, dit had Jesse mee moeten maken". Ik ga verder met de voorbereidingen van het eten, kijk een paar minuten later nogmaals naar rechts en denk dat ik de oren zie. Plots komt hij uit het riet tevoorschijn en loopt hij langs onze campsite richting douches. Tja, en daar is Jesse nog want de dames komen net aanlopen. Joerie loopt met de dames op een afstandje met de hyena mee. Als Jesse komt aanlopen, denkt hij in eerste instantie dat ze een grapje maken. Dan kijkt hij en ziet de hyena effe twijfelend over wat hij moet doen, want hij kijkt hem recht aan. Rustig loopt hij in z'n onderbroek naar achteren. Enthousiast komen ze met vieren weer aanlopen. Ook onder het eten blijven we hem in de gaten houden. Hij loopt een beetje op en neer. We hebben de mensen twee campsites verder gewaarschuwd. Dit beest kan in 1 hap door je botten heen bijten. Wat later horen we ineens twee campsites verder een gegrom en doffe knallen. De hyena in actie? De dames vinden het nu niet leuk meer, het beangstigd hen. Ze kruipen met mij in de auto als we het gegrom niet meer horen en Joerie en Jesse het vuil met een zaklamp gaan weg gooien. We zien ze richting de Duitsers lopen. Ze gaan vast checken wat er aan de hand was. De dames en ik zien ze weer terug komen lopen en ineens zie ik een beest met een lange staart vlak voor hen verschijnen door het licht van de zaklamp waarmee de heren schijnen. Een luipaard! We snellen de auto uit met twee krachtige zaklampen lopen we het luipaard een stuk achterna, wat een schitterend beest! Twee meter voor Jesse en Joerie stak hij over!!! Hij zag hen gelukkig niet door de felle lamp, maar zij hem wel heeeel dichtbij. Wat een avond! Zelfs McGyver junior en senior waren onder de indruk. Ook Yara en ik strepen nr 5 van de Big 5 door. Dagen naar gespeurd en nu loopt hij een paar meter bij ons vandaan. Mooi op de video vast kunnen leggen. Third Bridge kan niet meer stuk!
We besluiten morgen wel in het licht te eten en af te wassen. Dat voelt wat fijner dan elke keer richting het hoge gras te lopen met zaklamp.
Wat een dag! Zo dichtbij! Dat was spannend! Maar supervet, zoals de kinderen zeggen. Dat samenkomen van emoties en dat ervaren en zien op de gezichten van de kinderen. Hun reacties van eerst angst, dan verwondering en enthousiasme wordt vanavond een soort euforisch gevoel.
Ze raken er niet over uitgepraat bij het kampvuur.
We ritsen de tent dicht. Zin in de ochtendsafari morgen.
X
-
02 September 2016 - 15:49
Natalie:
Wauw wat een spannende dag vandaag. Het blijven toch roofdieren dus gelukkig hebben ze jullie verder met rust gelaten. Tot overmorgen xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley