Slapen naast de Kavango vol nijlpaarden

Lieve allemaal,

Na een relaxed ontbijt vertrekken we vandaag naar Dvindu. Een korte rit. Onderweg lokale bevolking die een voetbaltoernooitje speelt. Het is druk op de weg. We kunnen aan de kleding van de mensen duidelijk zien dat het zondag is.

Ndovu lodge is een hele mooie locatie. De campsites zijn gesitueerd rondom de rivier Kavango waar de nijlpaarden en krokodillen leven. Ook de buffel leeft in dit gebied. Bij binnenkomst meteen een gezellig praatje met de moeder van de lodge managers. Wat een leuk mens! Voor in de middag zijn er wat mogelijkheden in de omgeving: Poppa Falls of Mahango. De bedoeling was om hier het tijgervissen te doen, maar het is zondag dus de gids werkt niet. De kids mogen kiezen. Na een boerenomelet en een bouillon stappen we de auto in voor gewoon twee uur gamedrive. Een relatief klein gebied, maar erg erg mooi. We rijden de route langs de rivier. De nijlpaarden liggen te rusten in het water. We schieten eenzelfde soort foto als die bij ons op de herinneringenmuur prijkt: Jesse en Joerie in Afrika voor de nijlpaarden maar dan 5 jaar later. Jesse inmiddels met z'n 1.80 m z'n vader ruim voorbij gegroeid.

We zien een hele grote uil in z'n nest en de eerste Baobab boom. Wat een boom zeg! De Baobab of apenbroodboom is de meest opmerkelijke boom in Afrika. Een boom met grillige takken en een extreem dikke stam (max diameter is 10 meter). De Baobab wordt tussen de 1000 en 4000 jaar oud. Het lijkt erop of hij andersom groeit met z'n wortels in de lucht. De Baobab groeit alleen in de Caprivi en noord-Botswana.

We besluiten lekker weer uit eten te gaan, voor de derde dag op rij. Hier staat 1 grote tafel waar alle gasten aan eten. Daar hebben we deze plek eigenlijk ook voor uitgekozen. Het leek me zo gezellig. Als we om half acht aankomen, zijn de tafels netjes gedekt, erg sfeervol. De gastheer heet ons welkom en eet ook altijd gezellig mee. De cheffin komt vertellen wat de pot schaft. Oryx goulash, rijst, broccoli en koolsalade. De kids eten lekker mee. Ik zit naast twee Amerikanen, een 63-jarige arts die in Nigeria werkt en net in Kenia de Masai Mara heeft bezocht en een veertiger zakenman uit Namibie die net Amsterdam heeft bezocht voor een congres. Al 20 jaar vrienden. Vaak jagen ze ook samen. Beiden erg bereisd. Genoeg ingrediënten voor een gezellige twee uur tafelen. Joerie en ik kletsen met de Amerikanen, Jesse en Yara kletsen gezellig Engels met de lodgemanagers en moeder. Voor Nyah wordt een en ander vertaald. Ze vragen honderduit. Ook over hetgeen ze gisteren zagen... alle krotjes, de leefomstandigheden. De moeder geeft een andere zienswijze op het geheel. Meer dan 50% werkeloos, terwijl er voldoende werk is. Sociaal probleem van de Shebeens (plaatselijke pub bij krotten) en de gezondheidszorg problematiek naast een educatieprobleem. De mannen die vaak niet werken of willen werken, vrouwen die dat wel doen. Kinderen hebben is status. Hoe meer kinderen, hoe beter, zodat ze later voor je kunnen zorgen. Vaak wordt er echter niet naar de kinderen omgekeken. Scholen zijn er maar kwaliteit is niet al te best. Een leefwijze alleen gericht op de zorg voor vandaag, niet vooruitdenkend. Vaak wel andere alternatieven mogelijk, maar ook een keuze vaak van de mensen. In ieder geval verteld vanuit de zienswijze wellicht ervaring van de vrouw. Dat geeft de kinderen in ieder geval nu weer een hele andere kijk op het geheel. En ons ook! Als we hadden geweten dat vanuit hier ook de rivier overgestoken kon worden naar een gebied waar grote getalen buffels leven, hadden we dat zeker gedaan. De Amerikaan geeft ons z'n visitekaartje. Als we nog eens naar Afrika gaan, moeten we hem mailen. Hij is al in veel landen geweest en heeft wel wat inside information. Hij bezoekt Amsterdam ook regelmatig met z'n vrouw. Een compliment over de kids van de Amerikaan en daarna later van de moeder. "Was echt gezellig", zegt Yara als we teruglopen en "de oryx was lekker".

In het pikkedonker lopen we terug met op de achtergrond het geluid van de nijlpaarden. Hoe langer in Afrika, hoe minder bang om wilde dieren tegen het lijf te lopen. Bij Palmwag was het nog spannend, nu hebben we wat tips wat te doen als... Niet dat we dat mee willen maken, blijven alert, maar wel geruster. Ook deze beesten houden in eerste instantie niet van mensen.

Morgen naar Botswana! Eens kijken of we de grens overkomen zonder pula's.

X