Nachtje Putten
Blijf op de hoogte en volg Bianca
20 Juni 2016 | Nederland, Tilburg
Lieve papa,
Het bericht van vandaag begint langzaam in te dalen. En ook al is er nog geen definitieve diagnose, mijn gezond-boeren-verstand diagnose staat vast: dit ziet er heel slecht uit voor ons! Dat is dan meteen ook het nadeel van internet. Je googled wat uurtjes en je haalt je van alles in je hoofd. Drie uur geleden had ik een andere kijk dan dat ik nu heb. Die bloedarmoede en die bloedneuzen (er staat me vaag iets bij dat je die recentelijk had) leiden tot dit nu zeer onrustige gevoel.
"O pap, had je maar beter naar je lichaam geluisterd". Dat is wat nu telkens door m'n hoofd spookt. Twee jaar geleden verschrikkelijk niet lekker in New York, vorig jaar de te hoge leverwaardes en de afgelopen weken de kinkhoest.... Ik weet nog dat ik vorig jaar bij die te hoge leverwaardes zo onrustig was. Ik had zo'n slecht gevoel. Veel onrustiger dan vandaag. En telkens denk ik "ik zei toen nog: pap, hoe kan het nu dat die waardes in 1 keer goed zijn". Had ik nu maar meer aangedrongen bij je... dan had je nu misschien die bloedarmoede en die bloedneuzen niet gehad. Dat hoort voor mijn gevoel toch echt bij een later stadium. En waar we vanaf vier uur vanmiddag de rust zelve waren, vloeien nu de tranen over m'n wangen. "O, als m'n gevoel er nu maar giga langs zit!" "Laat me nu geen gelijk hebben!" "Ik ben geen arts dus ik zit er vast helemaal naast".
Ik sommeer mezelf "laten we geen overhaaste conclusies trekken. Een definitieve diagnose is er nog niet".
Voel ik afgelopen donderdagmiddag je opgezette klier in je nek nog waar je je zorgen om maakt en de oncoloog van oma ook.....en nog geen vier dagen later hoor je dat de kans dat je leukemie hebt zeer aannemelijk is. Foto longen goed, bloedwaarden zorgelijk. Ook de echo vandaag liet onregelmatigheden zien. De huisarts probeert je nu versneld bij de hematoloog te krijgen. Inmiddels lig ik al vier uur in bed en kan ik de slaap niet vatten. Ik wil nog geen afscheid nemen van je pap. Ik wil niet dat mama alleen is. Ik wil niet dat je al die mooie en bijzondere momenten van onze kinderen mist, te beginnen met Jesse z'n slagen voor het TTA volgend jaar. Al die momenten die ik als ouder, glimmend van trots, wil meemaken...dan wil ik dat jij, ook glimmend van trots, naast me staat. Ze gaan vast nog werken, weer verliefd worden, trouwen, zelf misschien kindjes krijgen, heel vaak vallen en ook net zo vaak weer opstaan. Ik wil jou nog niet missen. Pap, had je ons Afrika-aanbod nu maar aangenomen. Geldt nog steeds trouwens! Want dat had ik jullie o zo gegund en willen laten meemaken. Dat had ik met jullie willen doen, een hele bijzondere herinnering maken.
En ook vandaag blijkt maar weer eens "papa, ik lijk steeds meer op jou". Praktisch ingesteld, zaken op orde willen hebben. Ga je vragen beantwoord krijgen. Uit ervaring weet ik dat dat zoveel rust geeft. Niet zozeer om op zaken vooruit te lopen, maar als de vraag onbeantwoord blijft, zorgt dat voor zoveel onrust. Praktisch en realistisch. Tis zoals het is en meteen willen handelen.
De dood klinkt ineens heel dichtbij. Dat beangstigt me. Ik schreef letterlijk op m'n wishlist deze week "fietsen met gids door Amsterdam, varen in Giethoorn en zelfs Noorwegen, Zweden en Finland voegde ik daar zondag aan toe (mama). Tegelijkertijd blij dat ik het wishlist noem en daar dit jaar vier dingen van weg mag strepen. Nooit wachten! Nooit wachten! En terugkijkend op jouw besluit van het stoppen met werken en je beargumentatie hiervan besef ik dat die levensles een beetje van jullie komt en een beetje veel door het auto-ongeluk. Jij genietend van je vrijheid....
Ach pap, dit was effe mijn emotie. Trek je d'r niet teveel van aan. Eerst maar eens afwachten. Das verstandelijk het verstandigst nu! Raar, zon nachtje weg om twee verjaardagen te vieren, krijgt zo een hele andere beleving. Ach, misschien moest het ook wel zo zijn. Over twee uur komt de zon hier op in Putten. Hopelijk lukt het nu om wat te slapen en anders ga ik zo een mooie wandeling maken. Daar houd jij immers zo van!
Laten we er met z'n allen het beste van maken, welke richting het ook op gaat.
Love you,
Bianca
Het bericht van vandaag begint langzaam in te dalen. En ook al is er nog geen definitieve diagnose, mijn gezond-boeren-verstand diagnose staat vast: dit ziet er heel slecht uit voor ons! Dat is dan meteen ook het nadeel van internet. Je googled wat uurtjes en je haalt je van alles in je hoofd. Drie uur geleden had ik een andere kijk dan dat ik nu heb. Die bloedarmoede en die bloedneuzen (er staat me vaag iets bij dat je die recentelijk had) leiden tot dit nu zeer onrustige gevoel.
"O pap, had je maar beter naar je lichaam geluisterd". Dat is wat nu telkens door m'n hoofd spookt. Twee jaar geleden verschrikkelijk niet lekker in New York, vorig jaar de te hoge leverwaardes en de afgelopen weken de kinkhoest.... Ik weet nog dat ik vorig jaar bij die te hoge leverwaardes zo onrustig was. Ik had zo'n slecht gevoel. Veel onrustiger dan vandaag. En telkens denk ik "ik zei toen nog: pap, hoe kan het nu dat die waardes in 1 keer goed zijn". Had ik nu maar meer aangedrongen bij je... dan had je nu misschien die bloedarmoede en die bloedneuzen niet gehad. Dat hoort voor mijn gevoel toch echt bij een later stadium. En waar we vanaf vier uur vanmiddag de rust zelve waren, vloeien nu de tranen over m'n wangen. "O, als m'n gevoel er nu maar giga langs zit!" "Laat me nu geen gelijk hebben!" "Ik ben geen arts dus ik zit er vast helemaal naast".
Ik sommeer mezelf "laten we geen overhaaste conclusies trekken. Een definitieve diagnose is er nog niet".
Voel ik afgelopen donderdagmiddag je opgezette klier in je nek nog waar je je zorgen om maakt en de oncoloog van oma ook.....en nog geen vier dagen later hoor je dat de kans dat je leukemie hebt zeer aannemelijk is. Foto longen goed, bloedwaarden zorgelijk. Ook de echo vandaag liet onregelmatigheden zien. De huisarts probeert je nu versneld bij de hematoloog te krijgen. Inmiddels lig ik al vier uur in bed en kan ik de slaap niet vatten. Ik wil nog geen afscheid nemen van je pap. Ik wil niet dat mama alleen is. Ik wil niet dat je al die mooie en bijzondere momenten van onze kinderen mist, te beginnen met Jesse z'n slagen voor het TTA volgend jaar. Al die momenten die ik als ouder, glimmend van trots, wil meemaken...dan wil ik dat jij, ook glimmend van trots, naast me staat. Ze gaan vast nog werken, weer verliefd worden, trouwen, zelf misschien kindjes krijgen, heel vaak vallen en ook net zo vaak weer opstaan. Ik wil jou nog niet missen. Pap, had je ons Afrika-aanbod nu maar aangenomen. Geldt nog steeds trouwens! Want dat had ik jullie o zo gegund en willen laten meemaken. Dat had ik met jullie willen doen, een hele bijzondere herinnering maken.
En ook vandaag blijkt maar weer eens "papa, ik lijk steeds meer op jou". Praktisch ingesteld, zaken op orde willen hebben. Ga je vragen beantwoord krijgen. Uit ervaring weet ik dat dat zoveel rust geeft. Niet zozeer om op zaken vooruit te lopen, maar als de vraag onbeantwoord blijft, zorgt dat voor zoveel onrust. Praktisch en realistisch. Tis zoals het is en meteen willen handelen.
De dood klinkt ineens heel dichtbij. Dat beangstigt me. Ik schreef letterlijk op m'n wishlist deze week "fietsen met gids door Amsterdam, varen in Giethoorn en zelfs Noorwegen, Zweden en Finland voegde ik daar zondag aan toe (mama). Tegelijkertijd blij dat ik het wishlist noem en daar dit jaar vier dingen van weg mag strepen. Nooit wachten! Nooit wachten! En terugkijkend op jouw besluit van het stoppen met werken en je beargumentatie hiervan besef ik dat die levensles een beetje van jullie komt en een beetje veel door het auto-ongeluk. Jij genietend van je vrijheid....
Ach pap, dit was effe mijn emotie. Trek je d'r niet teveel van aan. Eerst maar eens afwachten. Das verstandelijk het verstandigst nu! Raar, zon nachtje weg om twee verjaardagen te vieren, krijgt zo een hele andere beleving. Ach, misschien moest het ook wel zo zijn. Over twee uur komt de zon hier op in Putten. Hopelijk lukt het nu om wat te slapen en anders ga ik zo een mooie wandeling maken. Daar houd jij immers zo van!
Laten we er met z'n allen het beste van maken, welke richting het ook op gaat.
Love you,
Bianca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
