Een jaar verder, twee extra chemo's en verrassing

Lieve papa,

We zijn een jaar verder! Een jaar gewoon. Dat jaar is omgevlogen. Intensief en hard werken geweest voor jou.

Na de oorspronkelijke zes eerste kuren kreeg je er nog twee extra die eigenlijk hetzelfde verliepen. Dat was even een onaangename verrassing maar je ging ervoor. Algehele malaise op dag twee. Je bloed was in eerste instantie niet goed maar een week later mocht je de kuur toch ondergaan. Bij de tweede herstelde je bloed niet voldoende. Even slikken. De kuur ging niet door net nu je je er wel op in had gesteld. Je baalt.

Tussendoor is er nog een verrassing. Met kerst krijgen mama en jij van ons twee dagen weg cadeau. Net als jij voor ons deed, maken wij nu voor jullie een aantal enveloppen. Bij envelop 1 weet je al dat je naar Parijs gaat maar gelukkig zeg je het niet met de kids erbij. Die vinden het namelijk zo leuk wat we voor jullie hebben bedacht. Zou jammer zijn als die spanning weg is bij hen. Maar je speelt het spel mee. Met de Thalys naar Parijs was jouw wens. Die gaat de dag van vertrek in vervulling. Envelop voor envelop maken jullie open: geld, excursies en aanwijzingen naar het volgende doel. Dit ben jij. Je geniet. Mama ook! Wat jullie echter niet weten, is dat ons Naat en ik op dag twee jullie verrassing zullen zijn. In alle vroegte rijden we samen met de auto richting Parijs. Wij zijn vroeg, jullie laat met het ontbijt. Moeten we toch ruim een uur net buiten Parijs wachten totdat jullie uit het hotel zijn vertrokken.... Toch amuseren wij ons kostelijk met bv de chauffeur die z'n auto wast. Als we dan via diverse vragen van andere gezinsleden in de familie app erachter komen dat jullie zijn vertrokken, moeten wij ons echt haasten. Om 1 uur op de Champs-des-elysees.... gaan we dat zelf wel redden? We kopen een metro kaartje maar door de haast staan we op het verkeerde perron en staan we later in de verkeerde metro. Bijna rennend de Champs-des-Elysees op. Gelukkig ligt er een terras met scherm eromheen bij Paul's. Een goede verstopplek. Ja hoor en keurig voor 1 uur zien we jullie aan komen lopen. Later blijkt dat jullie eerder al langs waren gelopen en dachten: hmmmm. Ala jullie beiden binnen zijn, slaan we toe. "Papa, mama!" Jullie gezichten en reacties daarna spreken boekdelen. Een onvergetelijke verrassing. We hebben een privé fietstoer geboekt. Fietsen in een wereldstad, hoort er ook nu weer bij. Een prachtige plek ontdekken we vanwaaruit we de Eiffeltoren goed kunnen zien. 'S avonds eten we bij een brasserie en de volgende ochtend doen we een wandeling door Montmartre op weg naar de Sacre Coeur. Erg leuke wijk! Daarna rijden we weer naar huis om daar samen met de rest van het elftal friet te eten als afsluiting.

Inmiddels is mama 65 geworden en is ze verrast met 'schijt-aan-je-leeftijd' taart van de kids en een middag bowlen, alleen met kleinkinderen. Verrast bij De Saeck in Breda waar wij zomaar allemaal waren! Ze wilt graag kwijt op het werk dat ze gaat stoppen. Het aftellen is begonnen.

Met Jack ben jij naar een vriend geweest in België die iets doet met frequenties. Jij draagt een kastje mee dat een signaal afgeeft.

Lekker samen naar Porto geweest!
Jij doet gewoon jouw ding.
Tweede week augustus opnieuw een scan. Dan een besluit of je de frequentie therapie gaat volgen.

Het leven met kanker gaat verder. Soms alsof het er gewoon bij hoort en soms de angst. Vermoeidheid altijd. Benieuwd wat de scan laat zien.

Lieve pap, je praat er liefst niet over. Wuift het snel weg of verandert naar een ander onderwerp. Dat is soms lastig. Zelfs de kinderen vinden dat dan moeilijk. Delen is fijn, ook gevoelens.

Liefs
X