Liefde is delen
Blijf op de hoogte en volg Bianca
11 Januari 2017 | Nederland, Tilburg
Vandaag kreeg ik je app’s binnen met je gedichten. Je had een uitvaart van je tante aan je moederszijde. De rouwkaart binnen en de verplichting om te gaan. Het was ook gewoon een fijn mens wat iets maakte van haar leven. Iets wat je waardeerde in haar.
Maar wat een drempel is dat elke keer om naar een uitvaart te gaan met alle emoties die bij jezelf spelen. Na de dienst zit je met een gat tussen mama ophalen en besluit je om naar oosterhout te gaan om wat rond te lopen. Je belt me en als ik vraag hoe het vandaag was zeg je dat je het bijzonder vind dat er zoveel mensen waren op iemand van die leeftijd. Inmiddels al ver in de 80 jaar is dat een teken dat je nog actief was en mensen betrokken bij je waren. Iets wat je benoemd dat dit bijzonder is en dat deel ik met je. Wanneer ik later op de dag kijk op mijn app zie ik dat je gedichten hebt gestuurd. Dit geeft voor mij weer hoe jij de dag hebt beleefd, dichtbij je eigen verdriet en emotie (al zullen andere dit niet aan je gemerkt hebben).
De volgende gedichten worden gestuurd
Hemels Hoog
Leven is als een schip met verhalen en wonderlijke avonturen aards
Verankerd in havens
Dromen we ver voorbij de horizon
Reizen met bestemming voor verbinding
Zal inspiratie en liefde lijnen schrijven in onze handen
En voortleven in het bestaan
In de onomkeerbare vlucht naar het vijfde seizoen
Zit een voorwaartse beweging met terug kijken en loslaten
Aan het einde een nieuw begin.
Rogier Ruys
De tekst die je erbij zet in de app is: “lieve schat dit sprak me vandaag aan”.
De tekst grijpt me aan omdat ik het bekijk in hoe ik nu in het leven sta maar ook ooit in de toekomst zonder jou of mama. De vertaling die ik maak is nu; vaar je eigen koers in de kleine positieve dingen die elke dag brengt. Het mooie symbool wat mijn zus heeft aangedragen dat elke dag wel iets brengt en die geborgd worden in jullie verzamel pot. Dit is wat maakt dat elke dag toch in even in het teken staat van iets positiefs, hoe klein ook. Je ziet ze of gaat ze zien omdat je je er meer van bewust bent. De wonderlijke avonturen aards is voor mij jouw boegbeeld. Het zien van de pracht om je heen in de natuur. Het genieten van je gezicht wanneer je daarin rondloopt en wat je erin ziet qua schoonheid. Dat je verankerd bent in de haven van mijn hart is een absoluut feit. In alle stappen en dingen die ik doe alles is ontstaan uit jullie keuze om mij met liefde te omarmen in jullie leven wat heeft gemaakt dat dit door heeft gestroomd in de opvoeding. Wetende dat iedereen een onomkeerbare vlucht aan het maken is, is het de route die je daarin loopt. Verbindend met een aanraking een emotie de liefde die je alles geeft om dit aan te gaan. Eind van het leven zoals het was beginnend met een nieuw begin in alle heftigheid van de extreme emoties die dat te bieden heeft. Het brengt altijd iets, iets wat jij ervan maakt, en dat alles papa, is ok!
Het volgende gedicht wat in de aula hing benoemde je als: hiervan was ik bijzonder van onder de indruk.
Binnen in mij
Voel ik je aanwezigheid
Een warme energie
Dier kruipt door mijn lichaam
Je bent niet weg
Je bent niet verdwenen
Dichterbij zoals nu
Ben je nog nooit geweest
Ik kan met je dansen
Ik kan met je praten
Al mijn geheimen
Zijn geen geheimen meer
Alleen de aanraking
Verwordt tot een herinnering
Keer op keer.
Het gedicht wat jouw zo raakte en waarvan je onder de indruk was raakt me minder. De inhoud spreekt me nog niet aan, papa. Het is er niet, ik wil het niet zien en daardoor wil ik er niet aan om hier iets van te vinden. Ik kan me wel voorstellen dat het jou heeft geraakt aangezien ik me voor kan stellen dat het fijn is te weten dat je altijd een herinnering zal zijn die fijn is. Maar ik merk dat ik hier nog niet aan kan en wil denken. Hier heb ik natuurlijk soms wel anders in gestaan maar merk dat ik gedurende de chemo’s merk dat ik steeds meer vertrouwen krijg dat het werkt en werkt. Wanneer ik dit aan het typen ben komt ons Faya haar tandenpoetsen en vraagt wat ik aan het doen ben. (ik zit immers niet altijd in de avond achter de computer, zeg maar bijna nooit…) Ik leg uit dat je vandaag naar een uitvaart bent geweest en dat je geraakt bent door een tweetal gedichten die je daar hebt gelezen en waarin ik het zo fijn vind dat je die met mij deelt. Faya vraagt of ze mag lezen wat ik aan het typen ben en ik laat haar het bovenstaande lezen. Ze leest aandachtig naar wat ik typ, waarschijnlijk met vele fouten, maar ach, zo is het voor mij. Ze loopt met haar tandenborstel in haar mond weg. Aan de overkant van de keuken vraagt ze aan mij of het klopt wat ze ziet dat ik geraakt ben. Ik antwoord dat dat is maar dat ik niet verdrietig ben. Ze vraagt zeker…. en ik zie dat ze het moeilijk heeft. Haar ogen vullen zich met traanvocht en ik vraag haar wat er met haar gebeurt. Ze begint te huilen en zegt dat ze nog niet wilt dat haar opa dood gaat. Heerlijk kruipt ze op mijn schoot (alweer want dit was vandaar haar tweede breekmoment maar het andere had echt een andere oorzaak. Wat is onze faya puur in haar emotie, echt en oprecht, prachtig maar soms ook erg lastig voor haarzelf). Ik leg haar uit dat ik opa op dit moment juist zo moedig vind ondanks dat hij soms ziek is, is hij bezig om te zorgen dat de kanker minder word. Ze huilt even uit en spreekt op dat moment haar grootste angst uit t.a.v. haar opa, het er niet meer zijn… Haar zus komt erbij staan en vraagt wat er is. Faya vertelt in haar woorden wat haar raakt en waar haar angst zit. Ze denkt dat haar zus ook geraakt is en vraagt door. Ik geef aan dat Tara anders in elkaar zit en dit anders voelt op dit moment, alles goed. Faya vraagt nogmaals en snapt even niet dat Tara hier anders mee omgaat. Mooi en prachtig om te zien dat zussen zo verschillend maar ook zo verbonden zijn in de omgang wat een ander raakt. Ik leg Faya uit dat Tara in het leven staat zoals het er nu uitziet, nog niet overdenkend aan wat er mogelijk kan komen of niet. Niet overvallend qua emotie maar overdenkend en het minder laten zien. Prima, allebei schatten, doe alles vooral op je eigen manier, het maakt jullie allebei mooi zoals je bent. Het bedritueel achter de rug, de alom bekende woorden zeggen, Weltrusten, allerliefste meiden van de hele wereld etc……Wat een avond en wat raakt het me dat ze kunnen delen waar ze mee rondlopen. Dus een avond met een positief tintje….
Papa wat je al niet teweeg kan brengen met het delen van wat er in jouw omgaat……BEDANKT
Natalie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley