We gaan het gewoon doen!!

De reisverslagen van vorige reizen teruglezende, kom ik erachter hoe lang we deze wens al hebben. Op safari in Afrika! Op nr. 1 van onze reis wishlist. Tijd, om net voordat onze kids echt hun eigen gang gaan, de wens in vervulling te laten gaan. Het materiële laten we voor wat het is, het geld voor een nieuwe auto gaat gebruikt worden. Niet voor een auto, maar voor een onvergetelijk avontuur. Safari betekent reis door de natuur. Maar het is meer dan een reis, het is een avontuur door de natuur. En dat het een avontuur gaat worden, blijkt uit alle gelezen reisblogs tot nu toe en alle filmpjes die we hebben gezien. Risico’s zijn niet uitgesloten, vele uitdagingen onderweg, maar we gaan het gewoon doen. En daar ben ik eigenlijk zo trots op! Dat we kiezen voor onze dromen en het lef hebben om deze uitdaging aan te gaan zonder 4x4 rij-ervaring, die eigenlijk in Botswana onontbeerlijk is. Vol vertrouwen dat het goed komt. Avontuur dat is wat we willen, dus geen standaard safari, maar op maat uitgezocht en samengesteld omdat we nu juist houden van niet-standaard landen en dingen.

Vorig jaar rijdend van Italië naar Oostenrijk kwam de selfdrive door Afrika als laatste terug in de verslagen. En rijdend van Frankrijk naar huis dit jaar wisten we het zeker: we gaan uitzoeken wat de mogelijkheden zijn! We gaan een reis van onze wishlist afstrepen nu onze kinderen nog mee willen, mits het financieel haalbaar is. Het trekken door Thailand, het samenwerken daar, heeft ervoor gezorgd dat we met het reisvirus zijn besmet. Nieuwe landen, nieuwe culturen, nieuwe mensen met hun verhalen, nieuwe ervaringen……….we love it! Twee opties waren er te onderzoeken: Indonesië en Afrika. En als het toch niet haalbaar bleek, zouden we gewoon weer naar de camping in een plaats in Europa gaan. Niet minder gezellig en leuk, maar wel minder avontuur. En avontuur daar houden we van. Samen kletsend in de auto onderweg naar huis, ziet m’n eigen McGyver het al helemaal voor zich. Hoe gaan we dit doel vorm geven? Hoe gaan we het haalbaar maken? Maar vooral: wat willen de kinderen gaan zien en wat willen wij dat ze zien? We besluiten meteen na terugkomst te gaan inventariseren. Ook besluiten we eerst Afrika te onderzoeken, omdat dat al zo lang de ultieme reiswens is. De weken daarna vervolgen we ons onderzoek en wegen we alle opties tegen elkaar af. De landen zijn zo gekozen. We willen geen voor de hand liggend Afrikaans land. Het zou Namibië moeten worden door haar diversiteit aan landschappen en natuur , maar ook door haar uitstekende wegennet om ‘erin’ te komen om daarna door de wildernis in Botswana te trekken. Botswana met z’n uitmuntende kansen op het zien van al het groot wild en met de grootste olifantenpopulatie in Afrika (ca 100.000) evenals de grote hoeveelheden katachtigen, die eigenlijk bovenaan ons lijstje staan van de Big 5 om te spotten. In Namibië de grootste zeehondenpopulatie, maar ook walvissen en dolfijnen in de winter. Dus eigenlijk in een kleine maand genoeg flora en fauna op diverse gebieden. Woestijn, savanne, moerasgebieden, allemaal in deze twee landen. De keuze van de landen was, door de diversiteit van beide landen op velerlei gebied, eigenlijk niet zo moeilijk. Daarna onderzoeken we ‘het financiële plaatje’. Dat kost best wat moeite. Met name de autohuur heeft ons heel wat gezoek gekost. Toen de kosten van de auto, vliegreis en accommodaties een beetje inzichtelijk waren, zaten we er al zover ‘in’, dat een ‘ja, we gaan’ niet uit kon blijven.

Vanaf de dag na terugkomst van onze zomervakantie heb ik McGyver alleen nog maar zien glimlachen. Zo zijn ding! Het besluit nemen we niet snel daarna. De kinderen, op Nyah na, zijn razend enthousiast. Nyah houdt niet van onbekend, moet er altijd doorheen. Dus trekken we ons daar niet veel van aan. Eenmaal op pad zal ze het geweldig vinden en niet minder enthousiast zijn als de andere twee. Haar moeten we vaak niet geven wat ze wilt, maar vooral wat ze nodig heeft om te kunnen ‘groeien’. En welk kind groeit nu niet van zo’n ervaring?

“Ja, wij gaan!” is dus ons besluit. Graag gingen we dit avontuur aan met onze reispartners van dit jaar, maar na het delen van ons reisplan, besluiten zij liever luxe met vieren te gaan volgend jaar.

Als de kogel door de kerk is, moet er ineens heel veel worden geregeld. De vluchten worden dagenlang in de gaten houden en we hebben geluk met boeken! Echt op het juiste moment een rechtstreekse vlucht geboekt voor een prijs waar we tevreden over zijn. De auto regelen we meteen daarna, na wat wikken en wegen. In de voorbereidingen hebben we al genoteerd welke dingen we willen gaan zien. Dit lijstje zorgt dat we de route kunnen gaan bepalen. Wederom geen standaardroute. In Namibië is de route zo uitgestippeld. Botswana zorgt voor twijfel door de moeilijk begaanbare wegen. McGyver wordt er een beetje onzeker van. Haha, m’n stoere outdoorman toch een beetje onzeker over of hij dit zonder 4x4 rij-ervaring kan. Maar Jesse, McGyver 2, is er om hem ter zijde te staan! Al vanaf kleins af aan helemaal wild op wilde dieren! Het jongetje van 5 jaar had al een grote interesse voor alles wat dier is. En al die jaren die volgden is die ‘liefde’ nooit overgegaan. Alle McGyver-overlevingsprogramma’s op Natio Wild/Discovery volgt hij met grote interesse. Goed voor z’n Engels en goed voor ons als we een overlevingstechniek nodig hebben! En, zeggen we tegen elkaar, hij is ook bijna volwassen. Dus mag zeker als volwassene in denken en doen mee worden geteld. Twee McGyvers dus, dus dat moet goed komen. Wij, de dames, hebben er alle vertrouwen in!

Vandaag, een mooie herfstdag, de dekbedovertrekken liggen buiten te drogen, omdat ze dat zo lekker vinden ruiken. Yara is logeren en een werkstuk aan het maken met vriendinnen. Jesse naar buiten met vrienden en Nyah heeft ook afgesproken. En wij, wij regelen de laatste accommodaties in Botswana. Als we deze namelijk niet binnen een week of 2 hebben geregeld, is de kans klein dat we via Chobe NP door Moremi NP naar de Okavanga Delta kunnen rijden door de bush-bush. Dan moeten we buitenom en dat is natuurlijk niet wat we willen, want wij wensen het avontuur tegemoet te gaan. In dit gebied zijn geen tankstations, geen pinautomaten en de wegen zijn spannend genoeg om ervoor te zorgen dat er voldoende eten/drinken en jerrycans met benzine mee moeten om de 360 km te overbruggen. En dat neemt wat tijd en vast ook behendigheid in beslag…..Geen omheining naast de overnachtingsplaatsen in de parken. Het wild loopt letterlijk langs je auto. En dat is precies wat wij willen.

De afgelopen 10 weken zijn al zo waardevol geweest. De voorpret, de plannen, het uitzoeken….allen nu al onbetaalbaar. Ook Jesse en Yara zijn dolenthousiast. “Ik wil dat het al zover is”, horen we met grote regelmaat. Als die twee de tv aanzetten, dan staat hij standaard eerst op Natio Geo Wild of Discovery en vaak schuiven wij dan ook even aan, omdat de plekken waar we naartoe gaan vaak onderwerp van het programma zijn. Het gedrag van olifanten wordt in het geheugen gegrifd, want zelfs olifanten hebben hun eigen gebarentaal waardoor je zou kunnen weten of je weg moet rijden of rustig kan blijven staan. Met z’n drieën kiezen ze een luxe lodge uit en Yara en Jesse grijpen iedere gelegenheid aan om met ons mee te praten over de komende belevenis. Zo enthousiast, zo geïnteresseerd, zoveel zin………….nu al geen spijt van ons besluit! De auto blijven doorrijden, nu al meer dan de moeite waard is dat besluit.

En Nyah, Nyah draait beetje bij beetje bij. We vertellen haar, ondanks haar angsten, ook de dingen die zouden kunnen gebeuren en waar we voorzichtig moeten zijn. We nemen haar zoveel mogelijk mee in de leuke en misschien minder leuke dingen. Gewoon het managen van wat ze zou kunnen verwachten. Maar op dit moment heeft ze meer oog voor Bram, nadat ze het eerder deze week heeft uit gemaakt met Pieter. Vandaag heeft ze zelfs mascara op gedaan, zo vertelt ze aan het einde van de dag. Hij vindt mij 95% leuk, zegt ze lachend. “Maar ik wacht nog even hoor”. Dat laatste is volgens mij best lastig voor d’r, want het is overduidelijk dat ze Bram meer dan leuk vindt. Na een verkwikkende douche en een massage door zowel papa als mama kan ze rustig inslapen. Morgen drempelonderzoek en een drukke dag met school, sportcoach bijeenkomst en RT.

Het is inmiddels avond. We zijn lekker opgeschoten vandaag. Benzinestations, supermarkten en pinautomaten moeten nog nauwkeurig worden uitgestippeld. Daarna de inentingen, malariapillen en andere zaken die we zeker niet moeten vergeten zoals een campingaz lamp en allerlei soorten kleding. Het is namelijk winter daar als we er zijn. Dat betekent vrieskou in de nacht en overdag 25 tot 30 graden. Droogte dus het wild trekt naar de Okavanga Delta en de waterplassen in Etosha NP, Chobe NP en Moremi om te overleven. We zijn nu 10 weken bezig, veel is al inzichtelijk, maar nog een tijd te gaan om zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Een cursusje 4x4 in de Ardennen hoort daar ook bij! McGyver is iedere dag met de komende reisbestemming bezig. Echt iedere dag! Nog nooit zo vaak de ipad op z’n schoot gezien. Hij maakt zich nu al op voor dit avontuur door de natuur! Alles voor Afrika, noemen we dit project!

Denkend aan het komend avontuur voel ik me gezegend. Met de melodie van “Mooi” van Marco Borsato in m’n hoofd rond ik dit begin van ons nieuwe reisavontuur af. We kunnen het wel van de daken schreeuwen: “Yes, we gaan het gewoon doen!”. Eigenlijk niet gedacht na die paar dagen ‘onderzoek’ net nadat we terug kwamen uit Frankrijk. Maar al sinds Thailand op nr 1. Op weg naar een avontuur door de natuur………Avontuur is wat wij de laatste jaren opzoeken, waar we op-en-top van kunnen genieten. Andere dingen doen! Goed voor de ontwikkeling van de hersenen, zegt men. Ook in het dagelijkse gewone ritme passen we deze ‘techniek’ toe door simpele andere dingen.