Actief op de Ardèche en terugreis

Lieve allemaal,

Even lekker ontwaken samen. Het belooft een zeer warme zomerdag te worden in de Ardèche. Vroeg op, kopje thee, in de tuin van ons huis even genieten van de rust en de zonnestralen. Heerlijk! Dat deden we vorig jaar in Italië ook. Samen wakker worden onder het genot van een kopje thee in de zon. Lekker momentje met m'n stoere outdoorman. We hadden het er voor de vakantie nog over dat we elkaar steeds meer waarderen, hoe ouder we worden hoe meer we elkaar liefhebben en beseffen dat we van elkaar moeten genieten zolang we mogen. De liefde van m'n leven. Doet alles om ons te plezieren, zeurt nooit, misschien eens per jaar chagrijnig, hoe ouder hij wordt hoe mooier. Zet zichzelf en wat hij wilt eigenlijk altijd op de tweede plek en maakt zich niet snel ergens druk over. Als wij het maar naar ons zin hebben. Een fijn mens in een prettig uitziend lichaam. Gespierd en inmiddels wat gebronsd door de zon, m'n eigen stoere sexy outdoorman die geen enkele sportieve uitdaging uit de weg gaat. Wat ben ik toch gek op je! En jij op mij, 100% van overtuigd.

Het is markt in Vogue blijkt als de heren brood gaan halen. De kinderen mogen als ontbijt op deze laatste dag een taartje kiezen. Specialiteit van de Ardèche naast de ontelbare wijnen is kastanjetaart en kastanjelikeur. Overal ook kastanjebomen. Joerie en Jeroen krijgen een stukje aangeboden. Nyah kiest een slagroomsoes waar ook een kastanjevulling op zit die heerlijk smaakt. Joerie proeft honing op de markt en kiest een bloemenhoning uit voor thuis. Kunnen we deze week weer heerlijke verse munt halen.

Vanmiddag de hele middag op de rivier Ardèche in de kano. Jesse en Yara hebben samen al afgesproken hoe en wat met de enige eenpersoonskanoe. Zonder enige bemoeienis van ons regelen die twee altijd alles samen, meestal zonder een overtogen woord. Jesse in combinatie met een van de dames gaat eigenlijk altijd goed. Het meidenduo kibbelt nogal eens. Yara gaat eerst alleen. Ik vorm een duo met Jesse, Nyah met Joerie. Na een korte instructie worden we ca 4 km de berg opgereden alwaar we een kano krijgen en peddels. Wat een drukte! Maar ja, dat weet je dan ook als de Pont d'Ardeche DE trekpleister is van de Ardèche. De natuurlijke boog over de Ardèche heen gaan wij dus vandaag ook zien. Net als velen anderen, want jeetje wat is het druk. De eerste km gaat niet zo goed met Jesse en mij. Communiceren en samenwerken is het toverwoord, roept Joerie. En wis en waarachtig.... het werkt! Daarna zijn wij een goed duo, geeft Jesse aan. "Mam, krijg je hier borstspieren van?", vraagt hij me. "Geen idee, jongen, dat moet je je vader vragen". Later doe je dat dan ook. Na spierpijn in de buik na het klimmen, spierpijn in de billen na het canyoning zal het morgen misschien spierpijn in de armen zijn. Totally body workout, zou Maaike zeggen. Corps training op vakantie.

Yara gaat ook als een speer. Haar gespierde sterke armen zijn goed zichtbaar. Nyah is lekker met Joerie bezig en peddelt ook goed mee. Ze roept tegen Joerie: "Het is net alsof ik door de tomatensoep aan het roeren ben! Ik schep op en jij eet het op papa (nat spetteren met de peddel). Natalie -die buikgriep heeft- zat eerst met Faya in een kano, maar wisselt zodat Tara bij haar zit. Een beter duo deze ochtend. Ook de kleine dames doen goed mee, maar vinden het wel erg lang.

Lekker genieten van de mooie natuur om ons heen. En op het water merk je niets van de hoge temperatuur. De glijbanen zijn echt leuk. Peddels omhoog en glijden maar. Het zijn er maar liefst vier en wat stroomversnellingen. Het eerste stuk is lang, het tweede stuk tot de boog minder lang door de stroming van de rivier. De boog is mooi, wat een bijzonder natuurverschijnsel over de rivier. Op dit punt is het echt megadruk. Tussen de kano's door zwemmen er mensen in het water. Dat vinden wij wel gevaarlijk. Maar ja, ze weten vast wat ze doen. Drukte van jewelste, maar we genieten van het samenwerken op het water. Joerie lacht naar me als hij onze kinderen zo bezig ziet.

Onderweg wisselen we. Yara bij mama, Jesse alleen. Snel peddelt hij ervandoor. Yara en mama een lastigere combi net als in real life af en toe. Te eigengereid alletwee! Maar wonderlijk genoeg, een en al rust naar elkaar toe. Yara lacht om hoe we vooruit komen. Wat een lekker ding!
Als Jesse weer in de boot komt, vraag ik of hij genoten heeft van de vakantie."Zeker, maar de timing was verkeerd", zegt hij. Als ik om uitleg vraag, is het antwoord Iris. Anders had ik al met d'r verkering gehad. Je vindt d'r echt leuk, meer dan leuk! Je vertelt dat je bij terugkomst eerst nog een keer met haar afspreekt en daarna verkering vraagt. Ga ontdekken hoe ze is en of je happy met d'r zou zijn. Nog even geduld dan, jongen, we gaan bijna naar huis.

12 km kanoën zit er op! Bij het uitstappen merken we hoe warm het echt is. De kinderen zijn moe. Bij de supermarkt halen we wat spullen voor de terugreis en ingrediënten om zelf hamburgers te maken. De kids relaxen lekker op bed met de iPad en een aflevering van brugklas. De volwassenen bereiden het eten, pakken verder in en hangen de zoveelste was op. Groot voordeel van dit huis: een wasmachine! Jeetje wat hebben Natalie en ik de afgelopen dagen wat wassen gedraaid. Op 1 klein tasje na zit alles schoon in de koffer. Kunnen we thuis doorgaan met vakantie vieren, want de weersvoorspellingen zijn goed in Nederland.

De hamburgers en salade smaken goed. Wederom een laat diner. Het waait inmiddels een beetje dus pingpong spelen wordt lastig vandaag. Een spelletje regenwormen dan maar, waarna iedereen naar bed gaat na een kietelspelletje met Natalie.

Onderweg naar huis.
Inmiddels zitten de eerste 500 kilometers erop en regent het al de hele tijd. De dagen in het buitenland zitten erop. Genoten van alles en van iedereen en ook van de momenten dat met name de twee oudsten weer kind werden. Jesse op z'n knieën in het water, geduldig als altijd, net als vroeger.... beestjes vangen. Jesse aan de gang zien met Faya en Tara, zo lief en plagerig. Zo geduldig en behulpzaam op moeilijke momenten voor anderen. Die mooie eigenschappen hebben we afgelopen 2,5 week mogen ervaren. Onze jong volwassene liet het kind in zichzelf weer zien en wat was dat mooi om te aanschouwen. Volgend jaar nog maar de vraag of we met hem gaan, want hij wilt alleen. Een andere fase van loslaten breekt aan. Yara, die rustiger werd. Zo lekker gek kan doen en relaxter werd met haar taalgebruik naarmate de dagen vorderde en we haar "lieten". Niet op alle slakken zout leggen en dan komen sommige dingen vanzelf goed, zo ook met Yara. Yara, onze sportieveling, gebouwd om iets aan duursport te doen, gekozen voor haar passie dansen waar ze steeds duidelijker een stapje naar voren zet als een van de jongsten. Onze crea bea in woorden en daden. Yara die net zolang op Magister keek afgelopen week totdat zij ook wist bij wie ze in de klas komt: 2a1 en daar was ze blij mee! Tevreden met die mentor, want die andere mentor lijkt haar maar niets. Scherp van tong, doortastend, maar die scherpe randjes worden nog wel bijgeschaafd naarmate de tijd verstrijkt. Bezorgd om Nyah als het op de NF aan komt. En Nyah, onze blije gup. Onze altijd vrolijke meid die genoten heeft van het gezelschap van tante Natalie en haar gezin. Die liever had dat mama achterin kwam zitten deze vakantie. Kwam ze lekker in m'n armen liggen. Dat waren onze momentjes. Nyah die op sociaal gebied het meeste lef heeft momenteel en soms het lastigst als ze voelt dat de ander haar onrecht aandoet in haar ogen. Die lastig toegeeft als ze iets niet zo handig heeft gedaan, maar daar is ze niet de enige in. Zij regelt dingen wel. Nyah bezorgd om mij als altijd. Een kei in bepaalde dingen onthouden! Gewoon zichzelf geweest afgelopen weken, in haar element tijdens spelletjes. Zelden zeurt, gewoon doet... ook als ze het spannend vindt. Soms vergeten we even dat ze ook nog maar 11 is. Die zo lief, twee vriendschapsbandjes kocht van haar eigen geld voor Britt en Indy, haar eigen idee. Dus dat lieve gebaar gaan we belonen met een logeerparty. Leuke gelegenheid om ze te geven en samen bij te kletsen.

Zin in: slapen in ons eigen bed, relaxen met de kids s avonds op de bank, koffiemomentje met een Nespresso Latte, onze ouders weer zien, fruit halen -heel veel- bij de boer, hardlopen met m'n mannetje, armbandjes maken met Nyah, biosje drama met Yara, Jesse's eerste baantje? Zin in... de rest van de zomer in Nederland. Kortom: naar huis gaan is ook weer goed. De zomer duurt namelijk nog even en ik ben dol op buiten zijn in de zomer.

En dan volgende week het werkritme weer oppakken. Karwei gaat SingingFriend doen! Ik heb voor elkaar gekregen wat ik wilde. En vooralsnog zonder noemenswaardige korting te geven. Gewoon door vol te houden en m'n enthousiaste eerlijke ik te zijn. Haha, gewoon gelukt! Op m'n eigen manier, met soms wat lef dat zorgde voor kriebels in de buik. Gehoopt en voor gewerkt, maar zeker niet verwacht. En volgende week weet ik hoeveel winkels het gaan doen. Hoeveel van de 138 franchisenemers schrijven in? De aftersales activiteiten heb ik ook al bedacht. Belangrijk om te zorgen voor merktrouw. Alleen klanten zoeken die bij het merk passen. M'n volgende 'vis' is bepaald: Vital Pet Group in Scandinavië. Dat moet op een of andere manier haalbaar zijn uiterlijk mei volgend jaar. Hoe? Ach, laat ik maar eens beginnen met een pak roze muisjes met een geboortekaartje toe te zenden naar de commercieel directeur, want Evie is born! Twee weken later gevolgd door onze Evie in Scandinavische tinten. En dan: geloven in je eigen product en contact houden. Alleen nog even wachten op een goede proefspuiting......dat stuk ligt buiten mijn macht. De VPG deur heb ik al eerder op een kier gezet, alleen nu nog open krijgen. ABN AMRO en m'n ouders een mooie leerschool. Jeroen een mooie tegenpool in kwaliteiten. Vallen en weer opstaan, en ik ben wat gevallen bij ABN AMRO. Maar: altijd weer opgestaan en beter verder gegaan. Al het mooie begint met het vertrouwen dat het lukt en inspiratie. Inspiratie zorgt voor opvallende communicatie, de klant 'raken'. Achteraf had ik een andere studie moeten volgen. Beter afgestemd op m'n kwaliteiten en valkuilen. Maar ach ja, alles gebeurt met een reden en het duurt even voordat je je eigen plussen en minnen kent. Dus eigenlijk geen achteraf, want het heeft me gevormd en daar ben ik eigenlijk best tevreden mee. Blij met m'n eerste werkgever en nog steeds een groen-geel hart. Mis de hoeveelheid collega's en hun vrolijkheid en warmte soms nog, het leiding geven aan een groep, kreeg daarvoor terug een familiebedrijf dat door SingingFriend steeds meer "ik" wordt. Zelf de spelregels bepalen met Jeroen. SingingFriend krijgt stukje bij beetje vorm, ondanks dat we vaak ook zoekende zijn en hopen dat we de juiste weg hebben gekozen. En ook daarbij vallen we, leren we en staan sterker op. Doordachte besluitvorming met gecalculeerde risico's.

Zo schrijvend vliegt de tijd voorbij. De kids slapen vooral. M'n gedachten zijn weer geordend. Klaar voor nieuwe ideeën, nieuwe reisplannen. Daar wisselen Joerie en ik samen van gedachten over. Samen werken we hard en indien nodig veel, maar we willen ook genieten.. zolang we mogen en daarmee moeten we niet wachten tot morgen, maar doen. Genieten en waarderen van de kleine dingen, maar zeker ook van grotere dingen. Helaas kost alles geld en vliegt het geld met onze pubers erdoorheen. Zelf een tafel creëren/knutselen -zeker leuk idee- en daarna nog kleine tafeltjes en een vloerkleed om het thuis af te maken, alles een voor een. Zeven jaren zijn bijna verstreken toen ons meer tijd samen werd gegund. Dat aan ons het besef werd gegeven -dat tot op de dag van vandaag nog wordt gevoeld- dat het leven eindig is. Tot die tijd was het besef ervan, maar het gevoel er niet. En dat is een heel ander verhaal.

Gearriveerd in Luxemburg. Ditmaal zonder file. Tot dusver een voorspoedige reis met m'n outdoorman aan m'n zijde, met op de achtergrond een muziekje en de kids op de achterbank veelal slapend. Geluksmomentje!

Zo rond zeven uur arriveren we bij de Dokkumstraat. Altijd fijn om de mensen die je liefhebt weer te zien. Een bakje koffie en afscheid nemen van onze reisgezellen. Even later ook nog langs de Dreumellaan. Gelukkig zijn de jongens nog wakker. Even bijkletsen onder het genot van een kopje thee om daarna bij Perron 53 de dag om 21.00 uur gezellig afsluiten. Jesse wilt eigenlijk niet ongeschoren en in z'n reisoutfit gespot worden door 'bekenden'. Toch zitten we nu lekker op het terras te lachen samen. Yara en ik zijn Jesse aan het plagen. "Niemand te zien", roept Yara lachend met haar hand boven haar ogen zodat zichtbaar is dat ze ver voor zich uit moet kijken. "Niet tot in Timboektoe!" Een lach verschijnt nu ook op Jesse z'n gezicht. Thuis aangekomen, helpen de kids een handje mee. Nyah helpt gezellig kletsend de koffers mee uit ruimen. Joerie strijkt en ik ruim alle kasten weer in. De post opgeruimd, alles in de schuur en de rest weer keurig op z'n plek. Kussenhoezen lekker verschoond en de laatste was aan. Heerlijk, wat een geoliede machine. Morgen boodschappen en genieten van de laatste vijf daagjes vakantie. Echt alles opgeruimd, dat geeft rust om morgen te genieten van een stralende zomerdag.

Daarna even allemaal relaxen. Nu nog 1 laatste kopje thee samen. Joerie zappt wat en ik werk dit dagboek bij. Ook dat is nu klaar.

Fijne zomer nog,
Bianca