We gaan vooruit, letterlijk en figuurlijk!

We gaan vooruit! Letterlijk en figuurlijk!
Jesse doet het liefste rood. Het snowboarden heeft hij zich heel goed eigen gemaakt. Het liefst rood, onze lefgozer. Vantevoren niet gedacht, maar hij kan het goed, heel goed. Als je onderaan de rode piste staat en hem geheel in het zwart aan ziet komen, overheerst een gevoel van trots. Hij heeft wat glijders gemaakt, maar eigenlijk niet noemenswaardig. Onze tiener die langzaam jonge man wordt en s avonds in de wifi ruimte "bij" wordt geappt over voetbaluitslagen en de carnavalservaringen en kusmomenten van z'n vrienden. Glimlachend komt hij dan weer terug. Vervolgens doet hij gezellig een spelletje mee of probeert z'n zus te verslaan met Crossy Road, het spel waar er momenteel vier verslaafd aan zijn.

De ochtenden gebruikt Joerie om met Jesse en Yara nieuwe pistes te ontdekken en andere dingen te proberen. Bepakt met een rugzak met wat drinken en wat lekkers staan die drie om 9 uur s ochtends op de piste. De avond tevoren bepalen ze de route. Echt mooi om te zien. Een korte break s middags met Nyah en mij. Even wat lekkers bij de bakker halen om vervolgens heel snel weer de piste op te gaan voor een middagvullend programma. Vaak pas weer om vijf uur terug dus optimaal genot van de tijd in de sneeuw. Maandagochtend raakt Joerie, door net effe over het randje te gaan ipv erbinnen te blijven, off-piste. Jesse en Yara zien het gebeuren. Tot aan z'n middel in de sneeuw. Diezelfde ochtend nog een kleine botsing met Yara op rood.... beiden glijden enkele meters naar beneden waarbij Yara haar ski's verliest. Gelukkig niets aan de hand. Joerie en Yara zijn wel voorzichtig, tasten af maar gaan zeker niet over grenzen. Yara gaat en doet, maar wel goed doordacht. Je ziet dat ze ouder wordt. Staat vol vertrouwen op de latten en glijdt met alle gemak gecontroleerd en snel naar beneden. 'S avonds leert ze wat, onze fanatiekeling. Daarna lees ik haar voor op ons bed. Ditmaal "mama, ik bel je later", drama over een meisje dat wordt vermoord. Heerlijk relaxed ligt ze dan naast me op bed. Het geluid van m'n stem vindt ze fijn. Dat voorlezen houden we erin. Gezellig momentje samen, dat was in de zomervakantie ook al zo fijn. Ze geeft niet om lezen maar dit voorlezen werkt ontspannend en wilt ze niet overslaan. Ik denk aan hoe ze het allemaal toch maar doet. Dansen, atheneum plus, creatief zijn en authentiek zijn, meestal blakend van zelfvertrouwen net als d'r broer. Met een gemiddelde van een acht is ze dik tevreden. Wij ook over dit eerste halfjaar, want ze werkt er keihard voor, krijgt het niet voor niets. We zeggen eigenlijk niets tegen d'r, sporen haar niet aan, laten het los en dat blijkt goed te werken. Maar ze heeft vaker laten zien dat alles wat ze wilt mogelijk is, een doorzetter pur sang. Ze toont vaak lef en doet dingen graag net even anders. Zonder lef en doorzettingsvermogen had ze nooit in The Legacy gezeten.

Nyah staat iedere ochtend helemaal blij op. Na wat gewenning de eerste twee skilessen heeft ze nu echt de smaak te pakken. Waar de andere twee genieten van ons samenzijn, zien we haar het meest genieten als ze naar de skiles mag. Ze vindt dat zo fijn en gezellig! De juf had op dag twee wat commando's opgezocht in het Nederlands en kwam met haar briefje naar de les. Een fijne wat oudere vrouw. Nyah heeft zich ontfermd over de jongsten in de groep en ze geniet hier zichtbaar van. Even niet de jongste zijn, maar de oudste met verantwoordelijkheid. Wat fijn om te zien hoe ze echt stralend en met een grote glimlach iedere dag weer om tien voor negen de deur uitloopt. Het is net als thuis, Nyah kent veel mensen en maakt zo makkelijk contact. Erg sociaal en erg behulpzaam. Een grote kwaliteit van haar! S avonds na het eten pakken we de slee op dinsdag. Met vieren roetsjen we de berg af. Mama met nyah, Yara met Nyah, papa met de dames. De dames schaterlachen als ze naar beneden glijden. Ze gaan hard en genieten zo dat hun enthousiasme duidelijk hoorbaar is. Teruggekomen steevast chips en drinken, samen een het kolonisten kaartspel spelend. Iedereen wilt winnen. Een leuk spel dat Nyah kreeg voor het behalen van haar typediploma van ons.

Al drie avonden lig ik s avonds te bedenken hoe het mis kan gaan op die berg. Vanaf dag 2 helemaal naar boven, 2400 meter hoog. En dat is hoog hoor! Twee stoeltjesliften en 1 hele lange sleeplift brengen je naar de top. Een magnifiek uitzicht. Overal sneeuw en de weerspiegeling van de zonnestralen op de sneeuw laat de sneeuw glinsteren als diamanten. Echt geweldig! Wat voel je je als mens klein als je daarboven staat op een witte vlakte met een mooi uitzicht. Daarboven is er sneeuw dwz genoeg grip en het is er breed. Dat vind ik het fijnst, sneeuw voor grip en wijds overzicht. Dat hoort bij een controlefreak denk ik. Iedere dag weer is het een marteling om mezelf over de angst heen te helpen. Maar iedere dag weer ga ik, s ochtend en s middags. Ik wil het leren en ik kan het ook...alleen dat angstgevoel is zo aanwezig. Naast het plezier maken, wilde ik graag dat de kids goed zouden kunnen skieen. Dat willen wij ze graag meegeven. Zo hebben we een paar dingen waarnaar we streven, wat we ze willen laten ervaren. Hun buitenlandtripje naar keuze, skieen nu, maar zeker ook het paragliden, canoying en raften waren daar onderdeel van. Maar in het klein zijn er veel momenten waarmee we proberen hetzelfde effect te creëeren. En deze kleine dingen zijn het meest wezenlijke onderdeel. Dingen waardoor je grenzen verkent, grenzen van jezelf opzoekt, angsten overwint, euforie beleefd. Gevoelens die ons inziens helpen bij de ontwikkeling van het zelfvertrouwen en lef. Ikzelf zoek nu dagelijks m'n grenzen op, maar volhardend ben ik. Ik ga door! S ochtends naar de top met diverse oefeningen naar beneden. Groen, blauw, rood, over hobbels en heuvels, dat laatste is goed tegen de angst aldus de skileraar. Een rustige oudere man die een hele goede balans houdt tussen spannend en ontspannend. Dat spannend is nodig legt hij uit, om steeds een stapje verder te komen. En ik doe het, hoe bang ook, iedere keer weer. Na een dagje skieen overal pijn, van het skieen maar zeker ook van de spanning. Als de helft van de lessen erop zit, gaat het beter. Voor het eerst geen spanning in schouders bij het terugkomen. Steeds relaxter aan het skieen, ik kan er van gaan genieten. Genieten deed ik al op de top, wijds uitzicht en besneeuwd. Maar nu ook genieten tijdens andere delen van de tochten. Blij dat ik telkens weer heb doorgezet, soms met betraande ogen weg ging, niet ben gestopt. Angst overwonnen? De komende dagen zullen het leren....

M'n stoere outdoorman, m'n alles, geniet! Helemaal z'n ding dit! Hij doet het, springt over heuvels en hobbels, valt en staat weer op. Rugzakje op, gopro mee en m'n outdoor vent is in z'n element. Hij geniet van de kids, lacht hoofdschuddend om m'n angstmomenten en leert iedere dag weer... op z'n snowboard.

Frankrijk in volle zon, warm op de berg, afdalend door de glinsterende sneeuw. Wat zijn we toch bofferds!