Het begint al zo leuk!

Het begint al zo leuk! Met een snackmomentje bij de McDrive in Hazeldonk nota bene. Jesse had het er gekscherend over bij oma. Niet zozeer over de Mac maar of we rond tien uur wat lekkers konden verorberen in de auto, of we erwtensoep bij hadden? Tuurlijk Jesse, grapjas. Neem je snackmomentje nu maar even snel bij oma zeggen wij. Daar staat de tafel immers vol met Franse kaasjes waar hij dol op is. Veel tijd krijgt hij daar niet voor, want na tien minuten moeten we alweer gaan zodat we Yara op tijd van de training kunnen halen. Even een stop nog thuis om de danskleren te wisselen voor gewone kleren, iedereen nog naar de wc om daarna snel te vertrekken. Bij het tanken denk ik terug aan wat Jesse zei, het snackmomentje. Ik opper een idee: toch maar even snackmomentje dan bij de Mac voor een hamburger van EUR 1? Echt mam? Ja tuurlijk! Verrast staan we nog geen kwartier later alweer stil. Bij Hazeldonk dus, de MacDrive! Joerie en ik glimlachen naar elkaar. Klein gebaar, groot effect. Vol euforie eten ze hun snack op als we inmiddels de weg weer vervolgen met nog 1017 km te gaan!

Yara bruist van de energie en zit vol met enthousiaste verhalen. Jeetje wat kan die kletsen zeg. En met zoveel passie. Het gaat over de proefwerken die ze vandaag had. Frans na een Duitse les valt niet mee en helemaal niet als je proefwerk dan ook nog eens veel stof bevat van het vorige hoofdstuk. En Duits was zo makkelijk daar heb ik zeker een heel hoog punt voor hoor. Verder vertelt ze over d'r klasgenoten en dat er best veel ver weg op vakantie gaan. Daarvoor ratelde ze thuis tijdens het omkleden al aan 1 stuk door over de conditietraining van The Legacy. Omdat ze ivm het skiën reserve staat volgende week zondag hoeft ze vandaag niet zo hard te trainen. Omdat de meeste meiden een hekel hebben aan conditietraining, maar hun conditie te wensen over laat, oppert ze een idee in de groep. Saida en Amy onderstrepen het idee en als ze dit vertelt tegen mij glundert ze helemaal. Vol ongeloof geeft ze aan nu echt met eigen ogen te hebben gezien dat de conditie van sommigen echt te wensen overlaat. Geeft me een fijn gevoel dat ze haar ideeën oppert als de een na jongste van de groep. Voor mij een teken dat ze zich lekker en vertrouwd voelt in de groep. Met gebaren, mimiek en wisselend stemgebruik versterkt ze haar verhaal. De energie waarmee ze praat, heerlijk! Ik moet er bijna om lachen in de gang, zo enthousiast vertelt ze. Tijdens het geratel in de auto later kijken Joerie en ik elkaar aan en moeten lachen. Lachen, gewoon omdat ze zo vol overgave de oren even van ons hoofd afkletst. Nyah en Jesse krijgen geen gelegenheid om te praten. Jesse maakt grapjes tussen het verhaal van z'n grote zus door. Ze hebben er duidelijk zin in! Heerlijk eerste uurtje auto met de kids.

Nyah stelt vragen en is benieuwd wat haar te wachten staat. Lekker iedere dag quality time met die lieverd, samen leren, samen 6 ochtenden skiles. Daar kijk ik enorm naar uit! Samen met Britt en haar moeder zijn we woensdag carnavalskleding gaan kopen. Ze wilden dezelfde kleren aan. Hele middag op pad geweest, drie winkels gehad. Het plezier wat die twee hadden dat was zo'n geluksmomentje. Dat maakte het belachelijk veel geld voor dat pak voor slechts drie uurtjes plezier meer dan waard. Als we afrekenen, hoort ze het bedrag. Ze kijkt me aan; zoveel mama? En als we met tweeën naar de ah rijden, zegt ze dat ze het geld terugbetaald. Dat is Nyah, kent de waarde van geld goed en waardeert het zo als ze iets krijgt. Altijd dankjewel, altijd dankbaar, zo lief. Onze grootste spaarder. Nu hier in de auto kijkt ze me aan, pakt m'n hand en glimlacht breeduit. "Ik heb er zo'n zin in!' We luidden de vakantie altijd in met elkaar een fijne vakantie wensen. Wij denken er nog even niet aan, maar zij roept het: "fijne vakantie!"

Jesse heeft er nu duidelijk ook zin in. Is blij met z'n nieuwe skijas met veel zakken van marktplaats. Ging liever carnaval vieren en achter de meiden aan in eerste instantie maar dat is nu eigenlijk verdwenen. Met Joerie en Yara s ochtends de pistes onveilig maken en s avonds een biertje drinken om de dag af te sluiten. Zat vol vandaag van twee uur Nederlands, een film over de geschiedenis van de Nederlandse literatuur. Op m'n opmerking: "hoort erbij" zegt hij: "mam, zeg nu zelf, wat heb ik er nu straks aan te weten welke boeken Karel de Grote allemaal schreef?" Lars die erbij staat als hij z'n verontwaardiging uitspreekt, zegt meteen: "basiskennis Jesse". Grappig! Jesse ziet er het nut niet van in. "Aanpassen jongen, wen er maar aan", is mijn devies. Geen prater, maar gelukkig wel als z'n hart er vol van zit en ook als we een onderwerp aankaarten aan tafel. Goede duidelijke beargumentatie altijd en ik geniet dan omdat hij mij vaak een andere kijk op dingen geeft. Weinig discussie, weinig woorden, heerlijk disciplinair aan het trainen met gewichten. Geen gemopper als ik vraag of hij iets wilt doen en hij maakt zich niet zo druk om zaken. Heerlijk lijkt me dat. In de auto nu lachen we hard om hem als hij een grap maakt om Yara die net had verteld dat ze veel aan de kant zat ditmaal bij dansen. Ze vertelde dat ze een compliment kreeg. "Zeker voor de bank warmhouden?" roept ie, iedereen lacht. Geen tv's mee ditmaal, een spontaan gezellig gesprek met vijven. I love it!

Vakantie, eigenlijk nog niet zo lang geleden ook gehad. Maar dat lijkt al zover weg. De trein heeft aan 1 stuk doorgedenderd vanaf begin januari. Vele afspraken, volle dagen, veel verplichtingen. Nu tijd! Heerlijk, niets moet, alles mag. Het allerfijnste van vakantie. M'n vakantiedagen van vorig jaar opmaken want toen zijn we weinig vrij geweest. M'n mannetje heel veel gewerkt vorig jaar en dit jaar dus heeeel veel vrij. Eigenlijk vrij relaxed de aanloop. Alle avonden afgelopen week al voorbereidingen getroffen dus geen gehaast. Nog kop koffie met m'n zusje en Jeroen, kopje thee met m'n dinnetje die slecht nieuws had te melden. Nieuws dat ons weer wees op: morgen kan alles zomaar anders zijn dus leef! Lekkere lunch thuis met harde broodjes en vruchtensap met de jongste, nog een bliksembezoek aan de schoonheidsspecialiste en lekker gerommeld. Nog zelf gekookt en effe gedag zeggen bij de ouders. En dat allemaal op 1 dag.

Dat kleine geluksmomentje bij de Mac met de kids zorgt voor inspiratie. Zorgt ervoor dat ik me alles wil blijven herinneren. Zorgt ervoor dat ik de eerste 235 kilometer schrijvend doorbreng. Wat eigenlijk niet de bedoeling was, het schrijven. Maar als vanzelf schrijf ik door dat ene kostbare moment dat ik me wil blijven herinneren. Guus Meeuwis op de achtergrond, de dames die na 100 km al sliepen en de tijd die voorbij vliegt. We zijn er zo! Frankrijk is al in zicht.