Gewoon fietsen!

Lieve Yara,

De laatste echte dag New York. Jeetje, wat gaat de tijd snel. Vroeg uit de veren. Er is mooi weer voorspeld dus we besluiten zonder jas op pad te gaan. Central Park, daar zijn we nog niet geweest. Vanuit de helikopter hebben we kunnen zien hoe groot het park eigenlijk is. Een groene oppervlakte boven Manhattan, het groene hart van New York. Toevallig lopen we de Subway uit vlakbij het biologische eettentje waar we eerder lunchten. Goede plek voor een goed ontbijt, besluiten we. Le pain quotidien, deze locatie is er wel eentje om te onthouden voor een volgend bezoek. Jij neemt yoghurt met vruchten en een schaal rood fruit. Ditmaal wil je iets anders te drinken proberen. Het wordt de huisgemaakte strawberry limonade. Je eet goed. Ook wij weten wel weg met zon goed ontbijt.

Op weg naar Central Park valt ons oog op het Nike-teken. Yess! Niketown! Wat een megastore! Hier zouden wij saampjes wel tassen vol kunnen shoppen. Hardloopkleding, voetbalkleding en sneakers! Jordan, Nike Air, Rosherun, Lunarglide. Ze hebben het allemaal. Opa heeft zich buiten gesetteld, want hij heeft inmiddels ervaren dat het effe kan duren als wij met oma een sneakerwinkel ingaan. En jeetje, wat hebben we er al veel gezien. Een Mekka voor jou! We zoeken nog sneakers voor jou, voor mama, voor Nyah, voor papa en voor tante Natalie. Gelukkig heeft Nyah bijna dezelfde maat. Jouw oog valt op de Thea. Die van mij ook, andere kleurstelling voor Nyah. Zien er beiden helemaal anders uit, maar allebei Thea. We besluiten ze te kopen. Zoveel keuze, zoveel kleuren en veel goedkoper. Hoeveel Nederlanders wij al niet met nieuwe sneakers hebben gezien. En niet alleen Nederlanders! De schoenen voor papa hebben ze niet in zijn maat, jammer. Misschien komen we ze later nog tegen. Dit zijn toch echt de leukste. Veel kleur, dus voor tante Natalie vinden we het lastig. Straks nog effe vragen.

Na het ontbijt lopen we naar Central Park. Onderweg komen we langs een serieuze fotoshoot. Een hele trailer vol luxe kleren, make-up en kapper. Een lens op de camera van de fotograaf waar opa jaloers op zou worden. En een mooie jonge vrouw op hele hoge hakken met een erg mooie jas aan. Ook dit is New York!

Aan de rand van het park staan koetsen en fietsen. Wij lopen lekker het park in. Op de weg om het park fietsen mensen en joggen de locals. Met de hoge gebouwen op de achtergrond en het mooie weer is het een prachtig plaatje. Opa wilt graag naar de plek waar John Lennon vermoord is. Na navraag blijkt dit strawberry fields te zijn. Vlak voor zijn huis aan Central Park is hij vermoord. Gewoon door een gek, vertelt een local. Er wordt Beatles muziek gespeeld en er is een gedenkplek op de grond: IMAGINE! Dat woord past wel bij jou. Je vertelt dat meneer Paul een echte fan is. We stoppen ook even bij Dakota Building waar hij woonde. Het is lekker druk in het park. Er zijn hele klassen aan het sporten. De eekhoorns zijn niet bang en we snuiven een beetje van de vrijetijdsbesteding van de New Yorkers op. Hoe dichter bij Manhattan, hoe duurder en kleiner de huizen. Daarom brengen veel locals zoveel tijd in de parken door. Huis is gewoon vaak erg klein om bv met vrienden of familie samen te zijn.

We besluiten na het bezoek aan Strawberry Fields terug te lopen om de metro naar Brooklyn te pakken. Je hebt je erg verheugd op het fietsen. Actief bezig zijn! Na wat omzwervingen en wat hulp van een rasechte Brooklyn-dame komen we in Brooklyn aan. Er heeft een metro ongeluk plaats gevonden dus het metroverkeer is ontregeld. Het is vrij rustig op het metrostation waar we aankomen. De Brooklyn-dame loopt met ons mee. We moeten in de Baltic Street zijn. Maar de straten in New York zijn vaak heel erg lang.... Helemaal aan de verkeerde kant uitgestapt blijkt. Snel een muffin en een koek en verder. Na een klein half uur in de straat lopen, vinden we gelukkig de plek waar onze fietstoer begint.

Kinderen moeten hier een helm op. Chips, das juist wat jij niet wilt. Ze vragen of je een kinderfiets wilt. "Tuurlijk niet!" Anne is onze gids voor vandaag. Alleen maar gidsen die van origine de Nederlandse nationaliteit hebben. Dat maakt het voor jou zo leuk. We fietsen in Brooklyn en kunnen de variëteit ervaren: industrieel, creepy, kunstzinnig en hip. Brooklyn heeft het eigenlijk allemaal. Bij onze eerste stop, met uitzicht op Liberty Island, vertelt Anne over het leven in New York. Het oude pakhuis waar we voor staan is omgetoverd in een appartementen complex, prijs tussen 1 en 2 miljoen dollar. De populariteit van de buurten bepaalt de prijs. Vaak start het met de artiesten en kunstenaars die in een bepaald gedeelte gaan wonen van New York, daarna trekken ook de studenten daarnaartoe. En dan komen de jonge gezinnen. Dan worden de gebouwen vaak opgekocht door ontwikkelaars en opgepimpt. De (huur) prijzen gaan dan als vanzelf omhoog. Een logisch gevolg. Brooklyn Heights is een duur gebied in Brooklyn, maar het is dan ook maar 1 metrostop, lees twee minuten, verwijderd van Manhattan. Anne vertelt over de voormalig burgemeester Bloomberg die als laatste project de pieren had. Dat was zijn ding! Veel tegenstand van New Yorkers. Hun belastinggeld gebruiken voor het aanleggen van parken, barbecues en andere vrijetijdsbesteding. Ook al was het voor hen....,Uiteindelijk heeft Bloomberg gezegd: als geld het enige argument is, dan betaal ik het. Van z'n eigen geld heeft hij er 6 miljoen euro in gestopt. Ook het project citybike (voor de locals) was iets dat Bloomberg per se erdoor wilde krijgen. Geld is macht. Met geld heb je veel te zeggen hier. Werkweken van 80 uur zijn hier normaal. Alles draait om de prestatie. Bloomberg is een succesvol zakenman. Burgemeester zijn deed hij niet voor het geld (zelf voorgestelde verdienste USD 1 pd).

We vervolgen onze tocht over de Brooklyn bridge. De auto's razen onder ons door. Langs het gemeentehuis en gerechtsgebouwen. Vanaf hier rijden we naar Chinatown. Gisteren hebben we hier ook kort doorheen gewandeld. De gevangenis ligt naast het gebouw waar huwelijken worden vertrokken. Anne is ook getrouwd. De liefde bracht haar naar New York. Business of love wordt er hier bij huwelijken vaak gevraagd? Jij rijdt voorop hoor. Telkens krijg je het voor elkaar achter Anne te rijden. Dat herinnert mij aan de tocht die we in Bangkok maakten. Jullie maakten telkens 'ruzie' wie er voorop mocht fietsen. Geen ruzie ditmaal! Jij fietst daar gewoon nu. Ik maak me geen zorgen, fiets vaak wat meer achteraan. Over de Manhattan bridge fietsen we terug. Een stevige klim en een snelle afdaling. Jij gaat zo snel dat je wegglijdt bij het afremmen beneden. Terug in Brooklyn, zijn we in het gedeelte Dumbo (Down Under Manhattan Bridge Overwater). Opa en oma genieten ook. Fietsen is ook helemaal hun ding. Door de drukke avondspits fietsen we terug. Dit was meer dan geslaagd. Na het fietsen, lopen we langzaam richting de brug. Bij een Starbucks drinken we koffie. Als een Amerikaan in het Nederlands vraagt om een stoel, raken we spontaan aan de praat. Ook zijn Nederlandse vrouw schuift aan. Een gezellig gesprek volgt over New York, studeren en wonen daar. Wel 1 uur zitten we heerlijk kletsend te genieten. Ervaringen van echte New Yorkers. Dit maakt ons beeld over deze stad nog meer compleet. Veel anders als uit de boekjes, al die eigen ervaringen. De kleuters worden hier al getoetst. Als ze de toets heel goed doen, kunnen ze zeg maar overal heen. Doen ze dat niet dan hangt alles af van het inkomen van de ouders en waar deze wonen. Weinig inkomen is vaak slechtere buurt. En dat is eigenlijk altijd gerelateerd aan slecht(er) onderwijs. Er zijn zelfs kinderen die met hun 10-12 nog niet kunnen lezen of schrijven. Das bij ons gelukkig veel beter geregeld. Ook jij wordt bij het gesprek betrokken en amuseert je.

Nu moeten we toch echt gaan! Via de sneakerwinkel waar jij van je eigen geld de gewilde Rosherun koopt, lopen we naar de brug waar we de zonsondergang willen gaan bekijken. We zijn echter vertrokken zonder jas, maar het is inmiddels half acht en je hebt het aardig koud gekregen. De zon gaat nog net niet op de goede plek onder. Te vroeg in het jaar denken wij. Met de Subway terug naar Manhattan. Het is erg druk. The Nets hebben gewonnen dus de metro staat vol met fans. Play-offs, kennelijk belangrijk. Een meisje uit The Bronkx staat naast me en we raken aan de praat. Jij slaapt half.

Het Empire State Building staat nog op het programma... by night! We kiezen voor de fastline tickets. Duurder, maar wachten op dit tijdstip doen we liever niet. Bij de kassa vraagt opa seniorenkorting met een grap. "No sir, above 62". Een kort gezellig onderhoud met de caissière zorgt er vervolgens voor dat we voor USD 100 minder naar binnen mogen. Met de lift gaan we razendsnel, in 1 zucht, naar de 80e verdieping. Wat een uitzicht! Werkelijk schitterend! New York in light by night. Zeker, meer dan zeker, de moeite waard. We hebben ook een ticket voor het bovenste uitzichtpunt, 102e verdieping. Daar alleen achter glas.

Je bent erg moe van deze enerverende dag. Tijd dus om terug te gaan. Met de metro! De eerste keer na 24.00 uur dus andere routes. O jee. Wederom een heerlijke sfeer in de subway. We raken aan de praat met een 21- jarige jongen uit Equador die een scolarship heeft gewonnen. Enig kind en een buitenkans gekregen. Wederom een heerlijk gesprek! Zoveel mensen, zoveel ervaringen en verhalen. Equador, zuid-Amerika. Ook leuk, Yara!

Het is 01.00 uur als we terug zijn in het hotel. Een onvergetelijke dag! Mooi weer, goed gezelschap en een heerlijk gesprek bij het avondeten met jou, opa en oma. Wat voelen we ons rijk. Ga maar snel slapen lieve meid. Nyah is nog niet wakker helaas, dus ik besluit snel naast je te kruipen.

Xx mama