The Big Apple; here we come!

Lieve Yara,

Vanavond toen ik je naar boven bracht om te gaan slapen, was je zo enthousiast. Morgen boekbesprekiing over "Word toch wakker!". Het boek dat je las na mijn tip. Een boek dat ik ooit zelf las toen ik ongeveer even oud was als jij. Drama, daar houd jij van. Je zegt het zelf in je spreekbeurt en het is ook echt zo. Waargebeurd, tragiek, waar je moet denken in oplossingen, anderen kan helpen met...Het boek is 100% Yara. Net als Spijt! van Carry Slee of de verfilmingen van haar andere boeken. Maar ook "Moordvrouw" en "The Blacklist" zijn favoriet. Alleen vind jij het daarna wel erg prettig als Nyah bij je in je tweepersoonsbed kruipt. Je gaat er helemaal in op, geweldig.

Deze week kwam je eigenlijk tijd tekort voor het afronden van je Prezi (lees het nieuwe PowerPoint waar ik niets van snap)...Al weken geleden, las je het boek. Maar het maken van de Prezi werd maar uitgesteld en uitgesteld. Gelukkig heb je snel een beeld van hoe je het aan wilt pakken als je eenmaal zit...dat en wat tijdsdruk helpt je tot op heden altijd nog om het beste uit jezelf te halen en telkens weer met iets 'anders als anders' te komen. We hebben het samen over je boekbespreking en op mijn vraag of je nog gedacht hebt aan iets leuks, vertel je me superenthousiast over jouw idee. Maar meteen achteraan...ja dat kan natuurlijk niet. Een glimlach verschijnt om mijn mond. Mama is altijd wel in voor een special effect. "Hoezo kan het niet?" Je ogen gaan twinkelen als ik zeg "Tuurlijk, kan het wel, vertel verder,hoe wil je het aanpakken?" Je veert op en vertelt verder dat je eigenlijk bij het hoofdstuk dat je een bladzijde uit je boek voorleest, een stukje film wilt laten zien dat laat zien wat jij vertelt. Dus we gaan een korte film maken...Jammer dat we niet veel tijd hadden, maar met wat geïmproviseer en een enthousiaste Nyah die meteen al haar speelvriendjes uit de straat optrommelt, wordt de cast in gereedheid gebracht. Zo grappig om je zo enthousiast te zien, je raakt dan in een bepaalde flow en het ene na het andere idee komt op. Echter de tijd is beperkt dus moeten we het toch redelijk simpel houden. Met veel gelach, van met name Nyah, wordt het een en ander achter op de parkeerplaats gefilmd. De vrienden van Jesse kijken lachend toe en denken dat we gek zijn geworden en een mevrouw die haar auto parkeert, denkt dat er daadwerkelijk een ongeluk heeft plaatsgevonden. Die had niet goed gezien wat er gebeurde denk ik, zoveel lachende kinderen. De scene van het auto ongeluk uit het boek wordt nagespeeld. Met papa monteer je er een kort filmpje van. Als ik thuiskom van het sporten, is het klaar. Vol trots doe je je boekbespreking. Het is je gelukt om weer een verrassingseffect toe te voegen. Je straalt uit dat je tevreden bent met het resultaat. Dat mag er ook zeker zijn. En nog belangrijker: je hebt er plezier aan beleefd!

Jij bent Yara, maar als ik je zo aanschouw, zie ik een beetje van papa en mama samen in jou hier. Papa, alles op het laatste moment/vergeetachtig /goed met computers en daar het verschil in maken middels filmpjes. Mama, het verschil willen en kunnen maken/geïnspireerd raken en dan in een flow komen/het op mijn manier willen doen (ontwikkelpunt). Daar zie ik de overeenkomsten vandaag. Ook aan tafel vanavond...Je vertelde enthousiast en uitgebreid over je onverwachts klassenuitje naar het veld bij de grote speeltuin waar militairen allerlei leuke dingen hadden geregeld. Jufrouw Ingrid kwam dit per toeval tegen en belde naar school (ziek thuis ivm gebroken arm). Je moest kennelijk iets doen op een bepaald toestel en zonder dat de instructeur het doorhad, deed jij al wat gevraagd was...als een behendig aapje. Hij was er zo van onder de indruk, vertelde jij dat hij er wat collega's bij riep om ze te laten zien wat jij deed en hoe je dat deed. Fysiek en uiterlijk zoveel van papa en zo weinig van je 'houten', maar wel sportieve mama. Heerlijk om te zien dat je zo geniet van dat soort dingen. En ik moet zeggen meneer Paul heeft ook weer een fijne bijdrage dit jaar aan een stukje van jouw ontwikkeling/vorming.

In bed hebben we het even over je beugel. En telkens kom je dan uit bij de laatste stap in het proces. Het proces dat ervoor gaat zorgen dat je tanden straks niet meer verschuiven...nog heel ver weg op dit moment. Je staat nu al doodsangsten uit. Letterlijk, alleen door hierover te praten, begin je al te huilen. Zo'n angst. Toch van het trekken van je tanden?
Ik kan me je angst voorstellen. Alleen sommige dingen moeten....vinden wij. Hopelijk jij later als je echt groot bent ook.

De afgelopen weken alleen, maar ook met opa en oma al leuke dingen bedacht om in New York te doen en te gaan bekijken. Dat maakt deze reis zo bijzonder. Nog nooit was ik zo lang met jou alleen weg. En de afgelopen 15 jaar heb ik nooit meer zoveel tijd aansluitend met opa en oma doorgebracht. De afgelopen 2,5 jaar gespaard met opa en oma, iedere maand weer. En nu is het dan bijna zover. Volgende week zit onze eerste echte dag New York er al op! Tijd dus om de plannen te gaan finetunen. Drie weken geleden heb ik het geschreven reisdagboek van papa in Afrika met Jessa uitgetypt, met tranen in m'n ogen. Wat een geweldige dingen hebben zij gedaan, onvergetelijk. New York, daar is jouw keuze op gevallen! Een bijzondere afsluiting van jouw basisschoolperiode. Ook voor jou gaat het vast onvergetelijk worden. En voor mij, opa en oma (die er erg naar uitkijken) zeker ook. Ik besluit nog wat voorbereidingen te gaan treffen. Er zijn zoveel dingen te doen. Het is niet voor niets Amerika, het land van de mogelijkheden. Ik wil je dat chocoladewinkeltje a la Willy Wonka wel laten zien, de grootste speelgoedwinkel incl. reuzenrad, de M&M store, de halfnaakte mannen bij Acercombie ofzoiets (lijkt me lachen). De cupcakes proeven bij Magnolia's Bakery.
En waar jij erg naar uitkijkt, de vele sneakerstores. Amerika, het land van de sneakers. The place to be voor een sneakerfan als jij. Maar ook het vrijheidsbeeld, met de metro naar Harlem en Brooklyn (tuurlijk durven wij dat), met de helikopter over Manhattan als het goed weer is, fietsen met een Nederlandse gids door New York (want dat was een van de meest fantastische dingen in Bangkok), memorial 9/11 en ja eigenlijk vast te veel om te doen in de 5 dagen dat wij er zijn. Jouw reisplakboek heb je gekocht. "Daar gaan alle entreetickets, verslagjes ed in, mam". Ja Yara, leuk (deed ik namelijk zelf ook altijd). En een speciale reisboek voor kids in New York is onderweg met de post. De afgelopen week roep je steeds vaker dat je er zo'n zin in hebt. Ik heb er ook zin in! Het is bijna zover. Het aftellen is begon meissie. Even quality time (heel lang en veel) samen, samen nieuwe dingen ervaren en beleven (spannend), samen met opa en oma die niet eerder zo lang in het vliegtuig zaten.

Lieve Yara, geniet van de voorpret. Nog een paar daagjes school. Nog 1 weekend en dan, dan gaan wij gewoon naar Amerika. Jeetje, wat bevoorrecht voel ik me dan.

Net als papa deed tijdens zijn Afrikareis met Jesse, houd ik ditmaal een dagboek bij. Onze ervaringen komen daarin, de ervaringen van ons vieren. Laten we er een geweldige ervaring van maken. Jouw reisdroom gaat uitkomen; New York here we come!

xxx
mama