Hiken, hiken en fun bij Fanni!
Blijf op de hoogte en volg Bianca
07 Augustus 2017 | Panama, Cerro Punta
Lief gezin,
Jesse heeft de klok weer rond geslapen en de dames ook weer bijna. Zo actief dat jullie hier zijn, zijn jullie thuis niet. Als we wakker worden rond half 7 denken we dat het nog steeds regent. Dat zou jammer zijn. Echter als papa naar buiten kijkt, blijkt er gewoon een beekje langs ons huisje te stromen. Geen regen, maar de zon verwelkomt ons deze morgen met haar warme zonnestralen. Los Quetzales heeft kamers, suites en cabanas in het regenwoud. Ook hier is duidelijk te merken dat het laagseizoen is. Wij zijn de enige gasten met de Panamees/Noorse familie die in een cabana op een half uur rijden verblijven. Rond acht uur lopen we naar het restaurant. Aangezien we de enige gasten zijn die hier ontbijten wordt er speciaal het een en ander klaargemaakt. We hebben met Yara al een hoop lol en gezever gehad over het eten. Alleen in Bocas was ze tot nu toe helemaal happy. Gelukkig voor haar waren dat 6 dagen.....want daar heeft ze heerlijk gegeten. De gebakken omelet valt niet in haar smaak. En tja op sommige van de pannas zit schimmel dus die doen het ook niet goed bij dr. De warme chocomelk en verse ananas vallen wel in de smaak. Veel eet ze dus niet. En ja, ook wij hebben betere ontbijtjes gehad. Plek dus gaaf, ontbijt sober en niet helemaal ok. Maar goed, reizen in een ander land vergt wat flexibiliteit, ook op dat gebied. Ze blikte zelf op een komische manier gisteren tijdens de autorit ook even terug op een van de ontbijtjes in Santa Fe. "Heb je honger, kom je bij een busterminal aan, denk je lekkere tortilla's te krijgen.....krijg je een uit de vriezer klaargemaakt hompje meel en wat kippeboutjes als ontbijt". Iedereen lacht om d'r als ze het op haar Yara-enthousiaste manier verteld. En nu dus dit ontbijt. Ach ja, Jesse vindt het gewoon prima. Maar ja, die vindt dan ook alles al snel lekker en genoot zelfs in Santa Fe bij de busterminal van zn holades con carne in de vroege ochtend. Met Andy, die het ontbijt voor ons klaarmaakt, hebben we het over de activiteiten die je hier kunt doen. We kunnen mee met een hiketocht naar drie watervallen in het regenwoud. Tegenover het hotel ligt een school. We zien de kinderen in hun uniform de school binnenlopen en de kindjes trekken de aandacht van onze dames. En nee dames, ik loop niet zomaar een school binnen....tot jullie teleurstelling.
Snel lange broeken en truien aan en huppakee mee in z'n 4x4 de berg op richting hun cabanas. Bij een van de cabanas stoppen we om laarzen aan te trekken. Na de regenval van gisteravond lijkt ons dat wel een goed idee. De eerste paar meters van de tocht zijn pittig. De hike staat dan ook aangemerkt als 'difficile'. Goede oefening voor een meerdaagse trektocht door de Sumatraanse jungle.....Later gaat het prima en vijf uur per dag lopen, gaan we wel trekken, beseffen we ons. Papa's horloge geeft wel al snel een herstelhartslag aan bij het eerste stuk. De truien gaan uit en af en toe bijkomend vervolgen we de tocht. En ja, Yara, hij is zo blij met zn horloge hè! In ieder geval al veel profijt van gehad. Alle gereden, gelopen en gevaren routes zijn zelfs in kaart gebracht. Overal waar je rond je heen kijkt, zie je bomen en planten. Echt metershoog en zelfs planten die dan weer op bomen groeien ed. Alles is begroeid. Het meest mooie zijn wel de hoge bomen met de lianen aan de takken. En zoveel fotosynthese als die hier plaatsvindt.....dat zal maar op weinig andere plekken op de wereld zijn. Alles is groen en vochtig.
Andy geeft aan dat deze wouden het leefgebied van vele vogels, de poema, de tapir, apen en nog een of ander beest zijn. Maar vooral vogelliefhebbers kunnen hun hart ophalen. Ito, van Ito's café tegenover ons hotel, is blijkbaar de beste vogelkenner. Veel mensen die op vogelspotreis komen naar Panama schakelen hem in. Dat is ook wel nodig, want zo dicht bebost, is het zeer lastig om iets te spotten. We zien witte muggen, wat zeer grote insecten en wat vogels. We vermaken ons prima tijdens de tocht. Genieten van de prachtige omgeving en het klauteren en klimmen. Net Oostenrijk maar dan veel groener en veel dichter en anders bebost. We komen tot zo'n 2300 meter. Vanaf de cabanas loopt er een trail van 6 dagen wandelen naar Bocas del Toro. En dit plaatsje wordt ook vaak door mensen aangedaan die te voet de Volcan Baru willen beklimmen. Dat is zon 15 km klimmen waar je bijna 6 uur over doet. Velen starten rond elf uur s avonds om dan de zonsopgang op de vulkaan te zien. Wij houden best van een uitdaging, maar deze slaan we toch maar over. Met de kids 6 uur in het pikkedonker klimmen lijkt ons voor nu geen goede keuze.
Terug aangekomen, eten we twee ananassen en daarna pakken we onze sportschoenen en vertrekken we naar Nationaal Park Amistad. Hier lopen we illegaal naar binnen voor een wandeling. De man die namelijk de registratie zou verzorgen, blijft lang weg en daar gaan we niet nog eens 10 minuten op wachten, besluiten we. Zelf een hiketocht van 4,5 km. De geur die je inademt....heerlijk. Gezonde lucht voor de longen na het duiken en de vele opgebouwde stikstof in het lichaam. Daarna spoelen we de modder af in een beekje. En niet verdwaald. De gps van papa geeft keurig het beginpunt ook aan. We stoppen onderweg terug bij een ijssalon, zelfgemaakt ijs en zuinig is de dame niet met haar bollen ijs. Smaakt heerlijk. Daarna zijn we op zoek naar een restaurant.........dat wordt een tocht met veel gelach in de auto. Alles is namelijk gesloten en met alleen een koelkast in de suite.....kunnen we ook zelf weinig inelkaar flansen.....de lokale karretjes langs de weg van gisteren zijn ook verdwenen en de supermarkten hier zijn net als de kleinere lokale Afrikaanse supermarkten.
Dan maar even terug naar de suite. De zon schijnt nog. Papa, nyah en ik gaan buiten puzzelen in de zon. Jesse en Yara gaan douchen. Ook alles dichtbij Los Quetzales is gesloten, misschien omdat het maandag is? Het is zeer duidelijk laagseizoen. Uiteindelijk vinden we iets van een cafetaria achtig tentje buiten ons dorpje, Fanni genaamd. Tuurlijk zijn wij de enige toeristen. Met handen en voeten leggen we uit wat we willen en als we later ons bord leeg hebben en nog drie porties extra bestellen, lacht de dame. Het tentje doet ons denken aan een tentje waar we in Thailand aten. Het leuke is dat ze twee keer naar buiten gaan om ingrediënten bij te halen. Maar wat hebben we fun gehad bij Fanni. Erg gelachen met vijven om de hele situatie. Was gezellig, jongens! Op de terugweg bombarderen we dit bergvolkje Panamezen tot een kruising tussen Indianen en Eskimo's qua uiterlijk. En wat hebben jullie alledrie bekijks hier.
Een intensief dagje weer qua activiteit. Nyah, jij slaapt om acht uur. Met Yara kijk ik een film in bed en Jesse en papa puzzelen samen. Heerlijk relaxte afsluiting van de dag.
Eens kijken of we bij Boquete een goede Engels sprekende gids kunnen krijgen.
Liefs
Mama x
Jesse heeft de klok weer rond geslapen en de dames ook weer bijna. Zo actief dat jullie hier zijn, zijn jullie thuis niet. Als we wakker worden rond half 7 denken we dat het nog steeds regent. Dat zou jammer zijn. Echter als papa naar buiten kijkt, blijkt er gewoon een beekje langs ons huisje te stromen. Geen regen, maar de zon verwelkomt ons deze morgen met haar warme zonnestralen. Los Quetzales heeft kamers, suites en cabanas in het regenwoud. Ook hier is duidelijk te merken dat het laagseizoen is. Wij zijn de enige gasten met de Panamees/Noorse familie die in een cabana op een half uur rijden verblijven. Rond acht uur lopen we naar het restaurant. Aangezien we de enige gasten zijn die hier ontbijten wordt er speciaal het een en ander klaargemaakt. We hebben met Yara al een hoop lol en gezever gehad over het eten. Alleen in Bocas was ze tot nu toe helemaal happy. Gelukkig voor haar waren dat 6 dagen.....want daar heeft ze heerlijk gegeten. De gebakken omelet valt niet in haar smaak. En tja op sommige van de pannas zit schimmel dus die doen het ook niet goed bij dr. De warme chocomelk en verse ananas vallen wel in de smaak. Veel eet ze dus niet. En ja, ook wij hebben betere ontbijtjes gehad. Plek dus gaaf, ontbijt sober en niet helemaal ok. Maar goed, reizen in een ander land vergt wat flexibiliteit, ook op dat gebied. Ze blikte zelf op een komische manier gisteren tijdens de autorit ook even terug op een van de ontbijtjes in Santa Fe. "Heb je honger, kom je bij een busterminal aan, denk je lekkere tortilla's te krijgen.....krijg je een uit de vriezer klaargemaakt hompje meel en wat kippeboutjes als ontbijt". Iedereen lacht om d'r als ze het op haar Yara-enthousiaste manier verteld. En nu dus dit ontbijt. Ach ja, Jesse vindt het gewoon prima. Maar ja, die vindt dan ook alles al snel lekker en genoot zelfs in Santa Fe bij de busterminal van zn holades con carne in de vroege ochtend. Met Andy, die het ontbijt voor ons klaarmaakt, hebben we het over de activiteiten die je hier kunt doen. We kunnen mee met een hiketocht naar drie watervallen in het regenwoud. Tegenover het hotel ligt een school. We zien de kinderen in hun uniform de school binnenlopen en de kindjes trekken de aandacht van onze dames. En nee dames, ik loop niet zomaar een school binnen....tot jullie teleurstelling.
Snel lange broeken en truien aan en huppakee mee in z'n 4x4 de berg op richting hun cabanas. Bij een van de cabanas stoppen we om laarzen aan te trekken. Na de regenval van gisteravond lijkt ons dat wel een goed idee. De eerste paar meters van de tocht zijn pittig. De hike staat dan ook aangemerkt als 'difficile'. Goede oefening voor een meerdaagse trektocht door de Sumatraanse jungle.....Later gaat het prima en vijf uur per dag lopen, gaan we wel trekken, beseffen we ons. Papa's horloge geeft wel al snel een herstelhartslag aan bij het eerste stuk. De truien gaan uit en af en toe bijkomend vervolgen we de tocht. En ja, Yara, hij is zo blij met zn horloge hè! In ieder geval al veel profijt van gehad. Alle gereden, gelopen en gevaren routes zijn zelfs in kaart gebracht. Overal waar je rond je heen kijkt, zie je bomen en planten. Echt metershoog en zelfs planten die dan weer op bomen groeien ed. Alles is begroeid. Het meest mooie zijn wel de hoge bomen met de lianen aan de takken. En zoveel fotosynthese als die hier plaatsvindt.....dat zal maar op weinig andere plekken op de wereld zijn. Alles is groen en vochtig.
Andy geeft aan dat deze wouden het leefgebied van vele vogels, de poema, de tapir, apen en nog een of ander beest zijn. Maar vooral vogelliefhebbers kunnen hun hart ophalen. Ito, van Ito's café tegenover ons hotel, is blijkbaar de beste vogelkenner. Veel mensen die op vogelspotreis komen naar Panama schakelen hem in. Dat is ook wel nodig, want zo dicht bebost, is het zeer lastig om iets te spotten. We zien witte muggen, wat zeer grote insecten en wat vogels. We vermaken ons prima tijdens de tocht. Genieten van de prachtige omgeving en het klauteren en klimmen. Net Oostenrijk maar dan veel groener en veel dichter en anders bebost. We komen tot zo'n 2300 meter. Vanaf de cabanas loopt er een trail van 6 dagen wandelen naar Bocas del Toro. En dit plaatsje wordt ook vaak door mensen aangedaan die te voet de Volcan Baru willen beklimmen. Dat is zon 15 km klimmen waar je bijna 6 uur over doet. Velen starten rond elf uur s avonds om dan de zonsopgang op de vulkaan te zien. Wij houden best van een uitdaging, maar deze slaan we toch maar over. Met de kids 6 uur in het pikkedonker klimmen lijkt ons voor nu geen goede keuze.
Terug aangekomen, eten we twee ananassen en daarna pakken we onze sportschoenen en vertrekken we naar Nationaal Park Amistad. Hier lopen we illegaal naar binnen voor een wandeling. De man die namelijk de registratie zou verzorgen, blijft lang weg en daar gaan we niet nog eens 10 minuten op wachten, besluiten we. Zelf een hiketocht van 4,5 km. De geur die je inademt....heerlijk. Gezonde lucht voor de longen na het duiken en de vele opgebouwde stikstof in het lichaam. Daarna spoelen we de modder af in een beekje. En niet verdwaald. De gps van papa geeft keurig het beginpunt ook aan. We stoppen onderweg terug bij een ijssalon, zelfgemaakt ijs en zuinig is de dame niet met haar bollen ijs. Smaakt heerlijk. Daarna zijn we op zoek naar een restaurant.........dat wordt een tocht met veel gelach in de auto. Alles is namelijk gesloten en met alleen een koelkast in de suite.....kunnen we ook zelf weinig inelkaar flansen.....de lokale karretjes langs de weg van gisteren zijn ook verdwenen en de supermarkten hier zijn net als de kleinere lokale Afrikaanse supermarkten.
Dan maar even terug naar de suite. De zon schijnt nog. Papa, nyah en ik gaan buiten puzzelen in de zon. Jesse en Yara gaan douchen. Ook alles dichtbij Los Quetzales is gesloten, misschien omdat het maandag is? Het is zeer duidelijk laagseizoen. Uiteindelijk vinden we iets van een cafetaria achtig tentje buiten ons dorpje, Fanni genaamd. Tuurlijk zijn wij de enige toeristen. Met handen en voeten leggen we uit wat we willen en als we later ons bord leeg hebben en nog drie porties extra bestellen, lacht de dame. Het tentje doet ons denken aan een tentje waar we in Thailand aten. Het leuke is dat ze twee keer naar buiten gaan om ingrediënten bij te halen. Maar wat hebben we fun gehad bij Fanni. Erg gelachen met vijven om de hele situatie. Was gezellig, jongens! Op de terugweg bombarderen we dit bergvolkje Panamezen tot een kruising tussen Indianen en Eskimo's qua uiterlijk. En wat hebben jullie alledrie bekijks hier.
Een intensief dagje weer qua activiteit. Nyah, jij slaapt om acht uur. Met Yara kijk ik een film in bed en Jesse en papa puzzelen samen. Heerlijk relaxte afsluiting van de dag.
Eens kijken of we bij Boquete een goede Engels sprekende gids kunnen krijgen.
Liefs
Mama x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
