Hotsprings&je hebt raften en je hebt RAFTEN
Door: Pret op de Chiriqui Rivier, grens Panama Costarica
Blijf op de hoogte en volg Bianca
09 Augustus 2017 | Panama, Boquete
Lief gezin,
Water hebben we al veel gezien deze vakantie! Gelukkig niet in tropische regenbuien, maar bij de vele wateractiviteiten die we al hebben gedaan. Die buien hebben we nog maar twee kleintjes gehad, van ksorte duur zelfs. Nu echter komt de regen al een half uur met bakken uit de hemel vallen. Gelukkig is het kwart voor 5 en zitten onze activiteiten voor vandaag erop. De dakgoten overstromen en de wegen staan in een half uur blank. Wat zijn we, over het algemeen, een bofferds met het weer zeg. De weer app in Nederland, waarop we wekenlang Panama stad, Bocas, Santa Fe en wat andere plaatsjes in de gaten hielden, gaf telkens temperaturen tussen 25 en 30 graden aan en een hoge neerslagkans. Ja, regenseizoen hè, low-season. Nou die app, die klopt gelukkig niet. Even afkloppen, want het kan natuurlijk zo veranderen. Niets is immers zo veranderlijk als het weer. Tot nu toe geen klagen en heerlijke dagen in korte broek en tshirt. Maar nu dus regen.....Jesse en Joerie puzzelen, Yara kijkt een gedownloade film op Netflix en Nyah doet een spelletje. Daarna een potje ezelen met vieren, terwijl Yara haar film op haar bed afkijkt. Het fanatisme straalt van onze gezichten af tijdens het spelletje. Nieuw kaartspel dat we gehaald hebben net voor de vakantie....en deze dagen telkens favoriet, zeker bij Jesse.
We zitten net buiten Boquete nu, een geliefde plaats voor backpackers. CreaDora, wat creabea betekent in het Spaans, is een bed & breakfast bij Dora en haar man aan huis. Haar man was tot 2014 de burgemeester van Boquete. Hij heeft nu een boerderijtje wat verderop en Dora regelt de B&B. Meteen bij aankomst gisteren, een goedlachse oma die ook nog eens heel goed Engels spreekt. Ze tekent de bezienswaardigheden voor ons uit en maakt een gezellig praatje. Een schone locatie met gedeelde keuken en genoeg plek om lekker buiten of binnen te zitten. Het ligt tegenover een kleine lokale supermarkt waarachter een groot zwembad ligt waar je voor usd 1 pp kunt zwemmen. Het is ca 5 min rijden van het centrum.
Na alle tips van Dora zijn we gistermiddag even het centrum ingereden om een excursie te regelen. Even langs het gemeentehuis, een uitkijkpunt over de stad. En plots worden we verrast door een familie neusbeertjes (roti beer)die uit de gewassen het terras op springt. Schattig om te zien, maar we blijven toch maar uit de buurt. We zijn immers niet ingeënt tegen rabies. In het centrum zijn een aantal tour operators. Panama Pathfinders komt er goed uit op tripadvisor, de enige Panamees met een bureau en ook nog eens met vele jaren ervaring. Hij is gevestigd in de hoofdstraat, maar als je niet uitkijkt, loop je hem voorbij. Aardige goed Engels sprekende jongen. De kids willen raften of klimmen. Hij kan ze beide regelen, maar is met name gespecialiseerd in hiketochten. Sorry, maar die hebben we al een aantal gedaan. We komen daarna bij twee grotere operators. Bij Boquete Outdoor Adventures boeken we bij een typische Amerikaan - "I've met the parents of Wesley Sneijder" en "I love football"- een rafttrip voor morgen. Typisch Amerikaans, maar hij houdt het voetballen wel bij, merk ik aan de reacties van de heren. Daarna gaan we naar de hotsprings voorbij Caldera. Caldera wordt ook wel het cowboydorpje genoemd. Panama en paarden, overal paarden. Hier dus ook. Over een onverharde weg vol keien komen we bij een brug aan waar we de auto moeten neerzetten, aldus de tekening van Dora. Vanuit dat punt is het ongeveer 20 minuten wandelen naar de natuurlijke warmwaterbronnen. Iedereen heeft er zin in. Even de natuurlijke sauna in. Een vrolijke Panamees wacht ons op in het bos en wijst ons de weg naar de bronnen. We trekken onze kleren uit en lopen het warmwaterbad tussen de keien in. Heerlijk warm, temperatuur tussen 35 en 45 graden als ik het goed heb begrepen. Boquete ligt aan de voet van de Volcan Baru, de aardkorst is dunner op deze plek legt Jesse uit en vandaar het warmere water. De dames zijn gecharmeerd van een pup die rondloopt en hun aandacht telkens trekt. Heerlijk relaxed zitten we met vijven in de hot spring. Samen met drie Italianen zijn we de enigen en dat is fijn. Op een gegeven moment gaan jullie over de rotsen het koude water van de rivier in om af te koelen. Tintelingen vooral als je daarna van koud weer in de hot spring gaat. De Italianen komen uit Rome en we maken een praatje over Rome en Panama. Aardige mensen.
Jullie drie lachen en rollen weer over elkaar in de rivier. Lol samen in de stroomversnelling. Jullie vragen me ook te komen en ik klauter voorzichtig over de rotsen naar jullie toe. Met vieren door een kleine opening via de stroomversnelling. Dat gaat net niet.....Na een tijd afwisselend in de hotspring en rivier te hebben doorgebracht, lopen we door de bossen terug naar de auto. We zien het huisje van de Panamees en zn dieren. Jesse, jij ziet ineens een aap. Jammer genoeg zit hij aan een touwtje vast. Dit vinden we allemaal zielig.
Dora heeft een ruime open keuken en dus besluiten we vandaag zelf te koken. Daarna spelen we zo'n twee uur spelletjes in de ontbijtruimte met rum-cola en weer chips. Hoe weinig chips we thuis eten, des te meer chips eten we op vakantie. Iedere avond prijs met als toppunt de rit van Bocas naar Cerro Punta waar we volgens mij drie zakken verorberden met vijven. Eusjjj....Ja, veel actief zijn vraagt om de nodige calorieën. Toch jongens? Verder eten we overigens erg gezond en snoepen we weinig. Al is het veel vergeleken bij de twee Italianen die s avonds het tafeltje naast ons zitten hè! Rond negenen duiken we het bed weer in en iedereen slaapt al snel. Morgen om zeven uur ontbijten om op tijd te zijn in Boquete voor onze rafttrip morgen.
Om kwart over acht melden we ons in het centrum van Boquete. We rijden bijna 1,5 uur richting de grens met Costa Rica. Grotendeels over de PanAmericana highway die Jesse beu is, want hij rijdt liever binnendoor. Die highway maakt het verkeer echter wel makkelijk en overzichtelijk. 1 weg die begint in Panama stad en helemaal door Costa Rica, Honduras ed loopt tot Florida, The States. We kruipen met vijven achterin de bus. Onderweg, als we de highway af zijn, zien we lychee- en papaya bomen. Die hadden we nog nooit gezien. Onderweg naar Bocas kochtten we wel een bos lychees. Een bos ja, een koopje.... en er zaten er zoveel aan dat we ze niet eens op kregen en weg hebben gegeven.
Alledrie hebben jullie er zin in! Raften hebben we drie jaar geleden eenmaal gedaan in Oostenrijk. En die emoties van euforie en spanning toen, kan ik me nu nog goed voor de geest halen. Als we vanochtend instructies hebben gekregen en met helm, reddingsvest en waterschoenen in de boot zitten en de eerste flinke stroming hebben doorstaan.... echt het mooiste moment van de dag. De rivier is veel wilder dan in Oostenrijk. Jullie enthousiasme stijgt... Yara, jij roept wel een paar keer dat dit helemaal jouw ding is. En dan komt er weer een golf over de boot heen. Een niet misselijke....En Nyah jij geeft aan dat deze rivier wel veel leuker is dan in Oostenrijk. Grappig, weet je dat nog van toen? En die was toen ook al heel leuk. Jesse, jij lacht alleen maar. Zo wild, die Chiriqui rivier tegen de grens met Costa Rica aan. We hebben een zeer ervaren bootman. Een leuke jonge Panamees, die goed Engels spreekt en in de bergen op een uur rijden woont. We spotten een grote leguaan die hoog in de boom op een tak zit en ja hoor, een kleine boa slang. Nyah en ik zien hem niet omdat we te snel met de boot erlangs varen. Jesse blij, slang gespot. En ook dat is niet zo makkelijk hier, terwijl hij later van Dora hoort (als hij een gesprekje alleen met haar voert) dat het het slangenseizoen is. Ijsvogeltjes en spierwitte reigers.
Tussendoor lunchen we aan de kant van de rivier. De bootmannen maken in een handomdraai een lunch met sandwiches en vers fruit voor ons klaar. Alledrie zwemmen jullie nog naast de boot in de rivier. En het leuke aan deze tocht is toch wel echt dat we ook gebukt onder loshangende takken boven de rivier moeten varen. Een keer is de stroming zo heftig dat papa en Jesse achterover de boot in klappen, tegen Nyah en mij aan. Yara wordt regelmatig even vastgepakt door de bootman, geeft Yara aan. Dan voelt ze zn handen aan haar reddingsvest. Ze is best wat ontsteld als hij denkt dat ze nog 12 is en vraagt of ze wel kan zwemmen. Ja Yaar, je ziet er met helmpje en verzopen lijfje en gezicht dan ook echt niet als bijna 16 uit.
Terug bij Dora, douchen we en doen we een spelletje. Daarna rijden we de stad in waar we ditmaal Mexicaans gaan eten. Jullie hebben er zin in, telkens het uit eten. Gezellige momentjes waar jullie benieuwd zijn wat jullie nu weer voorgeschoteld krijgen. Iedereen kiest iets anders. De zoon van de eigenaresse komt een praatje maken. Als hij verneemt dat we uit Nederland komen, begint hij over Kris en Lisanne. Een van de vaders van de twee verdwenen meiden was drie jaar geleden bij hem om te eten. Het feit dat die meiden hier overleden tijdens een hike waar ze zeer waarschijnlijk gevallen zijn, heeft hier impact gehad. Het was in dit gebied. Het duurde een jaar voordat er uit botten bevestigd werd, dat het om Kris en Lisanne ging. De familie heeft hier wekenlang doorgebracht, op zoek naar hun meiden. We praten hier met jullie over en daarna over welke reizen jullie nog zouden willen maken en hoe en met wie. We praten gezellig na over het raften, waarna we onder het genot van een ijsje bij Dora nog een 1,5 uur spelletjes doen.
Morgen op weg naar de Pacifische Oceaan! Yara, jij hebt met Nyah zin in surfles. En Jesse, jij kan niet wachten tot we een duik gaan nemen in de echte onderwaterwereld vol haaien, schildpadden en walvissen met jong...hopen dat we die ook gaan tegenkomen.
Truste jongens,
Mama
Water hebben we al veel gezien deze vakantie! Gelukkig niet in tropische regenbuien, maar bij de vele wateractiviteiten die we al hebben gedaan. Die buien hebben we nog maar twee kleintjes gehad, van ksorte duur zelfs. Nu echter komt de regen al een half uur met bakken uit de hemel vallen. Gelukkig is het kwart voor 5 en zitten onze activiteiten voor vandaag erop. De dakgoten overstromen en de wegen staan in een half uur blank. Wat zijn we, over het algemeen, een bofferds met het weer zeg. De weer app in Nederland, waarop we wekenlang Panama stad, Bocas, Santa Fe en wat andere plaatsjes in de gaten hielden, gaf telkens temperaturen tussen 25 en 30 graden aan en een hoge neerslagkans. Ja, regenseizoen hè, low-season. Nou die app, die klopt gelukkig niet. Even afkloppen, want het kan natuurlijk zo veranderen. Niets is immers zo veranderlijk als het weer. Tot nu toe geen klagen en heerlijke dagen in korte broek en tshirt. Maar nu dus regen.....Jesse en Joerie puzzelen, Yara kijkt een gedownloade film op Netflix en Nyah doet een spelletje. Daarna een potje ezelen met vieren, terwijl Yara haar film op haar bed afkijkt. Het fanatisme straalt van onze gezichten af tijdens het spelletje. Nieuw kaartspel dat we gehaald hebben net voor de vakantie....en deze dagen telkens favoriet, zeker bij Jesse.
We zitten net buiten Boquete nu, een geliefde plaats voor backpackers. CreaDora, wat creabea betekent in het Spaans, is een bed & breakfast bij Dora en haar man aan huis. Haar man was tot 2014 de burgemeester van Boquete. Hij heeft nu een boerderijtje wat verderop en Dora regelt de B&B. Meteen bij aankomst gisteren, een goedlachse oma die ook nog eens heel goed Engels spreekt. Ze tekent de bezienswaardigheden voor ons uit en maakt een gezellig praatje. Een schone locatie met gedeelde keuken en genoeg plek om lekker buiten of binnen te zitten. Het ligt tegenover een kleine lokale supermarkt waarachter een groot zwembad ligt waar je voor usd 1 pp kunt zwemmen. Het is ca 5 min rijden van het centrum.
Na alle tips van Dora zijn we gistermiddag even het centrum ingereden om een excursie te regelen. Even langs het gemeentehuis, een uitkijkpunt over de stad. En plots worden we verrast door een familie neusbeertjes (roti beer)die uit de gewassen het terras op springt. Schattig om te zien, maar we blijven toch maar uit de buurt. We zijn immers niet ingeënt tegen rabies. In het centrum zijn een aantal tour operators. Panama Pathfinders komt er goed uit op tripadvisor, de enige Panamees met een bureau en ook nog eens met vele jaren ervaring. Hij is gevestigd in de hoofdstraat, maar als je niet uitkijkt, loop je hem voorbij. Aardige goed Engels sprekende jongen. De kids willen raften of klimmen. Hij kan ze beide regelen, maar is met name gespecialiseerd in hiketochten. Sorry, maar die hebben we al een aantal gedaan. We komen daarna bij twee grotere operators. Bij Boquete Outdoor Adventures boeken we bij een typische Amerikaan - "I've met the parents of Wesley Sneijder" en "I love football"- een rafttrip voor morgen. Typisch Amerikaans, maar hij houdt het voetballen wel bij, merk ik aan de reacties van de heren. Daarna gaan we naar de hotsprings voorbij Caldera. Caldera wordt ook wel het cowboydorpje genoemd. Panama en paarden, overal paarden. Hier dus ook. Over een onverharde weg vol keien komen we bij een brug aan waar we de auto moeten neerzetten, aldus de tekening van Dora. Vanuit dat punt is het ongeveer 20 minuten wandelen naar de natuurlijke warmwaterbronnen. Iedereen heeft er zin in. Even de natuurlijke sauna in. Een vrolijke Panamees wacht ons op in het bos en wijst ons de weg naar de bronnen. We trekken onze kleren uit en lopen het warmwaterbad tussen de keien in. Heerlijk warm, temperatuur tussen 35 en 45 graden als ik het goed heb begrepen. Boquete ligt aan de voet van de Volcan Baru, de aardkorst is dunner op deze plek legt Jesse uit en vandaar het warmere water. De dames zijn gecharmeerd van een pup die rondloopt en hun aandacht telkens trekt. Heerlijk relaxed zitten we met vijven in de hot spring. Samen met drie Italianen zijn we de enigen en dat is fijn. Op een gegeven moment gaan jullie over de rotsen het koude water van de rivier in om af te koelen. Tintelingen vooral als je daarna van koud weer in de hot spring gaat. De Italianen komen uit Rome en we maken een praatje over Rome en Panama. Aardige mensen.
Jullie drie lachen en rollen weer over elkaar in de rivier. Lol samen in de stroomversnelling. Jullie vragen me ook te komen en ik klauter voorzichtig over de rotsen naar jullie toe. Met vieren door een kleine opening via de stroomversnelling. Dat gaat net niet.....Na een tijd afwisselend in de hotspring en rivier te hebben doorgebracht, lopen we door de bossen terug naar de auto. We zien het huisje van de Panamees en zn dieren. Jesse, jij ziet ineens een aap. Jammer genoeg zit hij aan een touwtje vast. Dit vinden we allemaal zielig.
Dora heeft een ruime open keuken en dus besluiten we vandaag zelf te koken. Daarna spelen we zo'n twee uur spelletjes in de ontbijtruimte met rum-cola en weer chips. Hoe weinig chips we thuis eten, des te meer chips eten we op vakantie. Iedere avond prijs met als toppunt de rit van Bocas naar Cerro Punta waar we volgens mij drie zakken verorberden met vijven. Eusjjj....Ja, veel actief zijn vraagt om de nodige calorieën. Toch jongens? Verder eten we overigens erg gezond en snoepen we weinig. Al is het veel vergeleken bij de twee Italianen die s avonds het tafeltje naast ons zitten hè! Rond negenen duiken we het bed weer in en iedereen slaapt al snel. Morgen om zeven uur ontbijten om op tijd te zijn in Boquete voor onze rafttrip morgen.
Om kwart over acht melden we ons in het centrum van Boquete. We rijden bijna 1,5 uur richting de grens met Costa Rica. Grotendeels over de PanAmericana highway die Jesse beu is, want hij rijdt liever binnendoor. Die highway maakt het verkeer echter wel makkelijk en overzichtelijk. 1 weg die begint in Panama stad en helemaal door Costa Rica, Honduras ed loopt tot Florida, The States. We kruipen met vijven achterin de bus. Onderweg, als we de highway af zijn, zien we lychee- en papaya bomen. Die hadden we nog nooit gezien. Onderweg naar Bocas kochtten we wel een bos lychees. Een bos ja, een koopje.... en er zaten er zoveel aan dat we ze niet eens op kregen en weg hebben gegeven.
Alledrie hebben jullie er zin in! Raften hebben we drie jaar geleden eenmaal gedaan in Oostenrijk. En die emoties van euforie en spanning toen, kan ik me nu nog goed voor de geest halen. Als we vanochtend instructies hebben gekregen en met helm, reddingsvest en waterschoenen in de boot zitten en de eerste flinke stroming hebben doorstaan.... echt het mooiste moment van de dag. De rivier is veel wilder dan in Oostenrijk. Jullie enthousiasme stijgt... Yara, jij roept wel een paar keer dat dit helemaal jouw ding is. En dan komt er weer een golf over de boot heen. Een niet misselijke....En Nyah jij geeft aan dat deze rivier wel veel leuker is dan in Oostenrijk. Grappig, weet je dat nog van toen? En die was toen ook al heel leuk. Jesse, jij lacht alleen maar. Zo wild, die Chiriqui rivier tegen de grens met Costa Rica aan. We hebben een zeer ervaren bootman. Een leuke jonge Panamees, die goed Engels spreekt en in de bergen op een uur rijden woont. We spotten een grote leguaan die hoog in de boom op een tak zit en ja hoor, een kleine boa slang. Nyah en ik zien hem niet omdat we te snel met de boot erlangs varen. Jesse blij, slang gespot. En ook dat is niet zo makkelijk hier, terwijl hij later van Dora hoort (als hij een gesprekje alleen met haar voert) dat het het slangenseizoen is. Ijsvogeltjes en spierwitte reigers.
Tussendoor lunchen we aan de kant van de rivier. De bootmannen maken in een handomdraai een lunch met sandwiches en vers fruit voor ons klaar. Alledrie zwemmen jullie nog naast de boot in de rivier. En het leuke aan deze tocht is toch wel echt dat we ook gebukt onder loshangende takken boven de rivier moeten varen. Een keer is de stroming zo heftig dat papa en Jesse achterover de boot in klappen, tegen Nyah en mij aan. Yara wordt regelmatig even vastgepakt door de bootman, geeft Yara aan. Dan voelt ze zn handen aan haar reddingsvest. Ze is best wat ontsteld als hij denkt dat ze nog 12 is en vraagt of ze wel kan zwemmen. Ja Yaar, je ziet er met helmpje en verzopen lijfje en gezicht dan ook echt niet als bijna 16 uit.
Terug bij Dora, douchen we en doen we een spelletje. Daarna rijden we de stad in waar we ditmaal Mexicaans gaan eten. Jullie hebben er zin in, telkens het uit eten. Gezellige momentjes waar jullie benieuwd zijn wat jullie nu weer voorgeschoteld krijgen. Iedereen kiest iets anders. De zoon van de eigenaresse komt een praatje maken. Als hij verneemt dat we uit Nederland komen, begint hij over Kris en Lisanne. Een van de vaders van de twee verdwenen meiden was drie jaar geleden bij hem om te eten. Het feit dat die meiden hier overleden tijdens een hike waar ze zeer waarschijnlijk gevallen zijn, heeft hier impact gehad. Het was in dit gebied. Het duurde een jaar voordat er uit botten bevestigd werd, dat het om Kris en Lisanne ging. De familie heeft hier wekenlang doorgebracht, op zoek naar hun meiden. We praten hier met jullie over en daarna over welke reizen jullie nog zouden willen maken en hoe en met wie. We praten gezellig na over het raften, waarna we onder het genot van een ijsje bij Dora nog een 1,5 uur spelletjes doen.
Morgen op weg naar de Pacifische Oceaan! Yara, jij hebt met Nyah zin in surfles. En Jesse, jij kan niet wachten tot we een duik gaan nemen in de echte onderwaterwereld vol haaien, schildpadden en walvissen met jong...hopen dat we die ook gaan tegenkomen.
Truste jongens,
Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
