Simpelweg gelukkig zijn!
Blijf op de hoogte en volg Bianca
11 Augustus 2017 | Panama, Las Lajas
Lief gezin,
Simpelweg gelukkig zijn...
Zeven uur 's avonds, een heerlijke temperatuur en als we naar links kijken zien we de vuurvliegjes in het donker vliegen. De krekels tsjirpen en de kikkers kwaken. We hebben net een spelletje afgerond en wachten nu op het eten. Huisgemaakte gerechten met verse ingrediënten, een muziekje op de achtergrond en een gezellige gastheer en gastvrouw, een superfijne dag achter de rug.......dan beseffen we ons dat we echt bofferds zijn. Iedereen overlegt vantevoren, al voorgenietend, van het maken van de keuze. We weten immers van gisteren dat het heerlijk is, iedereen heeft honger en kijkt uit naar het lekkere eten. De keuze is moeilijk dus, omdat alles er lekker uit ziet. Vis, vlees, pasta.....Het wordt zelfgemaakte fettuccine, zelfgemaakte spaghetti met pesto en parmezaanse kaas en huisgemaakte hamburgers met Griekse salade. Vooraf bruschetta en toast met knoflook. We praten gezellig na over de dag van vandaag en daarna met de gastheer en gastvrouw over hoe zij in Panama terecht zijn gekomen.
We zijn inmiddels twee dagen in Las Lajas aan de Pacifische Oceaan.
Naturalemente heeft drie knusse bungalows met een mooi schoon zwembad ervoor. Wij hebben twee daarvan gehuurd voor twee nachten. De tuin is prachtig aangelegd met bamboe en ze hebben een gezellig overdekte eetgelegenheid met een heerlijke, wisselende kaart. Chantal en haar toenmalige vriend hebben in 2009 het stuk grond gekocht en hebben alles, de eerste drie jaar alleen in de vakanties vanuit Italië, helemaal zelf opgebouwd uit het niets. Het was haar droom. Op mijn vraag of ze nu haar droom leeft, antwoordt ze dat het hard werken is. En dat vanuit dat weer een nieuwe droom is ontstaan. Altijd respect voor mensen die hun dromen najagen. Het resultaat van deze droom mag er zeker zijn. Hun stekkie is prachtig en rustig gelegen.
Gisteren zijn we dus aangekomen in Las Lajas. We waren wat vroeg dus de bungalows waren nog niet klaar. Even naar het strand dan met jullie, even actief zijn. Las Lajas heeft een breed strand en de Pacifische Oceaan is heerlijk warm. Hoge golven dat wel, vandaar het surfen. Verder is er niets te beleven. Beetje vergane glorie. Zoals Jesse het benoemt wel een blog 'op leven en dood 2.0' waard als ik net uit het water ben en Joerie en de kids nog even blijven en ze amper terug kunnen komen, omdat ze door de golfen naar achteren worden gevoerd......Joerie moet de dames echt af en toe door de golven heen duwen om daarna, net zo hard, weer terug te worden gevoerd. Hij heeft er zelf ook moeite mee en is toch telkens angstig dat hij een van de dames na een hoge golf niet ziet. Hij noemt het een gelukje dat ze rustig blijven en niet in paniek raken. Jesse, die moet wel z'n best doen, zegt hij, maar die vindt het achteraf wel een mooie ervaring. Hij was als eerste weer terug en stond erbij en keek ernaar....Bij het duiken geleerd altijd schuin naar voren te zwemmen en daarna parallel aan de kust bij sterke stroming. Stukje bij beetje voert dat hen terug. Het water uitlopend, was het toch wel spannend. Yara moet even ontladen. Harde les, ook nooit te ver in zee gaan. Maar mam....dat waren we ook niet....we werden mee naar achteren gevoerd door de hevige golven. Als we terug komen, duiken we nog met vijven het zwembad in. We nemen onze zak vol spelletjes, na een douche, weer mee en onder het genot van een drankje komt ons aller fanatisme weer goed naar voren gedurende 1,5 uur. Na het eten, spelen Joerie en ik met Jesse nog een half uurtje. Heerlijk dat ook hij dit nog gezellig vindt. De dames zijn om half negen echt weer moe en gaan vast slapen.
We hebben Chantal gisteren om advies gevraagd wat leuk is om te doen in de omgeving. Hebben gemerkt dat niet plannen, zoveel flexibiliteit geeft. We hebben zelfs een accomodatie gewijzigd, eentje geannuleerd en een andere geboekt voor over een paar dagen. Surfen bewaren we voor Santa Catalina. We kunnen paardrijden, een mooi klein dorpje bezoeken of een dag een boot huren en naar twee Robinson eilandjes gaan. Als Chantal als laatste nog even benoemt dat alle mensen die ze afgelopen weken met Captain Henri meestuurde walvissen met jong hebben gespot, dan is de keuze gemaakt. Voor usd 130 hebben we een hele dag een boot tot onze beschikking. En wetende dat we voor een excursie naar de walvissen usd100 pp moeten betalen, is de keuze snel gemaakt. Maar 1 ding stond vantevoren vast....we verlaten Panama niet zonder de walvissen te hebben gezien. Captain Henri is een goedlachse Panamees die wat woorden Engels spreekt. Als we aankomen in Boca Chica staat hij ons al op te wachten. We varen een eind de zee op langs eilandjes. We hebben allang gemerkt dat Henri goed aan het kijken is....en waarnaar weten we wel, maar we benoemen het niet. Jullie kijken goed mee en hopen echt die grote zoogdieren vandaag te zien. Dan ziet hij twee andere boten en daar vaart hij naartoe. En ja hoor, we zien een mama walvis met haar jong naar boven komen en weer naar beneden gaan. Nog wel van een afstandje, maar het is duidelijk te zien wat voor 'gevaarte' het is. Van april tot oktober komen groepen walvissen hier om hun jong te baren. We varen daarna na een snorkelspot waar we prachtige vissen spotten. Grote gekleurde. Alle vijf op onze buik in de oceaan, deinende op de golven, onze blik naar onderen gericht. Jesse volgt een pufferfish de hele tijd. Daarna varen we naar Isla Bolanos, een van de eilandjes gelegen in het Chiriqui Marine National Park. Als we daar aankomen, slaakt iedereen een kreet van verrukking uit. Wowww, wat mooi! Een verlaten Robinson eiland en wij mogen daar gewoon 1,5 uur verblijven met ons meegebrachte eten, spelletjes, snorkelsets en handdoeken. Parelwit strand, palmbomen en niemand anders in de buurt of zelfs maar te zien. Iedereen wilt foto's maken. Jesse en Nyah maken een kokosnoot open en Jesse giet het sap in de mond van de dames. Ze proberen in bomen te klimmen en van rotsen af te springen, handstand op het strand en dat allemaal voor de foto's. Jullie verzinnen telkens weer wat anders. Daarna met wat eten en drinken even op de handdoeken zitten. En dan, dan ziet Nyah een walvis in de verte. Kort daarna zien we er meer. En liggende op onze handdoeken is het live-entertainment volgens Yara. Onze blikken zijn allemaal naar de zee gericht, onze ogen snel zoekende naar de walvissen. We zien een mama helemaal uit het water komen met haar sprong en met een klap weer terecht komen in de zee. Nergens mensen te bekennen en wij liggen daar gewoon te genieten van de walvissen die we boven zien komen. Wat prachtig! Captain Henri ziet ons enthousiasme ook en maant ons weer de boot in te komen. Kom, zegt hij, we gaan ernaartoe. We komen bij een moeder met haar jong en die volgen we zeker wel drie kwartier. Geen andere boten in de buurt, de toeristen excursies zijn namelijk s ochtends en dan in boten van 10-15 mensen. Het jong is speels en springt telkens uit het water. Het patroon van omhoog komen en weer naar beneden gaan, de zee die vlak is als ze er vlak onder zwemmen en het telkens toch weer verrast zijn van de kinderen als ze weer een andere walvis zien, maakt dit een speciaal moment. Captain Henri vindt het zelf ook leuk, hij doet erg z'n best en we zien hem lachen als onze kinderen enthousiast zijn. Eenmaal komt een moeder met haar jong zo dichtbij, op twee meter afstand, en moet Henri toch echt weg van ze varen om de kans dat ze onder de boot terecht komt zo klein mogelijk te houden. Foto's maken van bewegende dieren blijft lastig. Yara en Nyah, jullie zitten inmiddels helemaal op het puntje aan de voorkant. En al walvissen spottend, varen we naar het tweede eilandje Gamez. Hier staat een amandelboom. Nu beseffen we ons waarom amandelen zo duur zijn. Ze zitten verstopt in een vrucht. Henri laat het ons zien en we proeven ze. Hij maakt ook behendig een kokosnoot voor ons open en we krijgen allemaal een stuk. Het bruin mee opeten, geeft hij aan. Onder de korst zit namelijk de kokosolie. Hier zwemmen we wat in zee. Het einde van de middag nadert en we zien nu donkere wolken verschijnen. Het is goed geweest zo en we varen terug.
De verlaten strandjes, de walvissen en jullie zo enthousiast telkens zien.....het was een dag waarop we simpelweg gelukkig waren. Heerlijk jullie zo te zien!
Liefs,
Mama
Simpelweg gelukkig zijn...
Zeven uur 's avonds, een heerlijke temperatuur en als we naar links kijken zien we de vuurvliegjes in het donker vliegen. De krekels tsjirpen en de kikkers kwaken. We hebben net een spelletje afgerond en wachten nu op het eten. Huisgemaakte gerechten met verse ingrediënten, een muziekje op de achtergrond en een gezellige gastheer en gastvrouw, een superfijne dag achter de rug.......dan beseffen we ons dat we echt bofferds zijn. Iedereen overlegt vantevoren, al voorgenietend, van het maken van de keuze. We weten immers van gisteren dat het heerlijk is, iedereen heeft honger en kijkt uit naar het lekkere eten. De keuze is moeilijk dus, omdat alles er lekker uit ziet. Vis, vlees, pasta.....Het wordt zelfgemaakte fettuccine, zelfgemaakte spaghetti met pesto en parmezaanse kaas en huisgemaakte hamburgers met Griekse salade. Vooraf bruschetta en toast met knoflook. We praten gezellig na over de dag van vandaag en daarna met de gastheer en gastvrouw over hoe zij in Panama terecht zijn gekomen.
We zijn inmiddels twee dagen in Las Lajas aan de Pacifische Oceaan.
Naturalemente heeft drie knusse bungalows met een mooi schoon zwembad ervoor. Wij hebben twee daarvan gehuurd voor twee nachten. De tuin is prachtig aangelegd met bamboe en ze hebben een gezellig overdekte eetgelegenheid met een heerlijke, wisselende kaart. Chantal en haar toenmalige vriend hebben in 2009 het stuk grond gekocht en hebben alles, de eerste drie jaar alleen in de vakanties vanuit Italië, helemaal zelf opgebouwd uit het niets. Het was haar droom. Op mijn vraag of ze nu haar droom leeft, antwoordt ze dat het hard werken is. En dat vanuit dat weer een nieuwe droom is ontstaan. Altijd respect voor mensen die hun dromen najagen. Het resultaat van deze droom mag er zeker zijn. Hun stekkie is prachtig en rustig gelegen.
Gisteren zijn we dus aangekomen in Las Lajas. We waren wat vroeg dus de bungalows waren nog niet klaar. Even naar het strand dan met jullie, even actief zijn. Las Lajas heeft een breed strand en de Pacifische Oceaan is heerlijk warm. Hoge golven dat wel, vandaar het surfen. Verder is er niets te beleven. Beetje vergane glorie. Zoals Jesse het benoemt wel een blog 'op leven en dood 2.0' waard als ik net uit het water ben en Joerie en de kids nog even blijven en ze amper terug kunnen komen, omdat ze door de golfen naar achteren worden gevoerd......Joerie moet de dames echt af en toe door de golven heen duwen om daarna, net zo hard, weer terug te worden gevoerd. Hij heeft er zelf ook moeite mee en is toch telkens angstig dat hij een van de dames na een hoge golf niet ziet. Hij noemt het een gelukje dat ze rustig blijven en niet in paniek raken. Jesse, die moet wel z'n best doen, zegt hij, maar die vindt het achteraf wel een mooie ervaring. Hij was als eerste weer terug en stond erbij en keek ernaar....Bij het duiken geleerd altijd schuin naar voren te zwemmen en daarna parallel aan de kust bij sterke stroming. Stukje bij beetje voert dat hen terug. Het water uitlopend, was het toch wel spannend. Yara moet even ontladen. Harde les, ook nooit te ver in zee gaan. Maar mam....dat waren we ook niet....we werden mee naar achteren gevoerd door de hevige golven. Als we terug komen, duiken we nog met vijven het zwembad in. We nemen onze zak vol spelletjes, na een douche, weer mee en onder het genot van een drankje komt ons aller fanatisme weer goed naar voren gedurende 1,5 uur. Na het eten, spelen Joerie en ik met Jesse nog een half uurtje. Heerlijk dat ook hij dit nog gezellig vindt. De dames zijn om half negen echt weer moe en gaan vast slapen.
We hebben Chantal gisteren om advies gevraagd wat leuk is om te doen in de omgeving. Hebben gemerkt dat niet plannen, zoveel flexibiliteit geeft. We hebben zelfs een accomodatie gewijzigd, eentje geannuleerd en een andere geboekt voor over een paar dagen. Surfen bewaren we voor Santa Catalina. We kunnen paardrijden, een mooi klein dorpje bezoeken of een dag een boot huren en naar twee Robinson eilandjes gaan. Als Chantal als laatste nog even benoemt dat alle mensen die ze afgelopen weken met Captain Henri meestuurde walvissen met jong hebben gespot, dan is de keuze gemaakt. Voor usd 130 hebben we een hele dag een boot tot onze beschikking. En wetende dat we voor een excursie naar de walvissen usd100 pp moeten betalen, is de keuze snel gemaakt. Maar 1 ding stond vantevoren vast....we verlaten Panama niet zonder de walvissen te hebben gezien. Captain Henri is een goedlachse Panamees die wat woorden Engels spreekt. Als we aankomen in Boca Chica staat hij ons al op te wachten. We varen een eind de zee op langs eilandjes. We hebben allang gemerkt dat Henri goed aan het kijken is....en waarnaar weten we wel, maar we benoemen het niet. Jullie kijken goed mee en hopen echt die grote zoogdieren vandaag te zien. Dan ziet hij twee andere boten en daar vaart hij naartoe. En ja hoor, we zien een mama walvis met haar jong naar boven komen en weer naar beneden gaan. Nog wel van een afstandje, maar het is duidelijk te zien wat voor 'gevaarte' het is. Van april tot oktober komen groepen walvissen hier om hun jong te baren. We varen daarna na een snorkelspot waar we prachtige vissen spotten. Grote gekleurde. Alle vijf op onze buik in de oceaan, deinende op de golven, onze blik naar onderen gericht. Jesse volgt een pufferfish de hele tijd. Daarna varen we naar Isla Bolanos, een van de eilandjes gelegen in het Chiriqui Marine National Park. Als we daar aankomen, slaakt iedereen een kreet van verrukking uit. Wowww, wat mooi! Een verlaten Robinson eiland en wij mogen daar gewoon 1,5 uur verblijven met ons meegebrachte eten, spelletjes, snorkelsets en handdoeken. Parelwit strand, palmbomen en niemand anders in de buurt of zelfs maar te zien. Iedereen wilt foto's maken. Jesse en Nyah maken een kokosnoot open en Jesse giet het sap in de mond van de dames. Ze proberen in bomen te klimmen en van rotsen af te springen, handstand op het strand en dat allemaal voor de foto's. Jullie verzinnen telkens weer wat anders. Daarna met wat eten en drinken even op de handdoeken zitten. En dan, dan ziet Nyah een walvis in de verte. Kort daarna zien we er meer. En liggende op onze handdoeken is het live-entertainment volgens Yara. Onze blikken zijn allemaal naar de zee gericht, onze ogen snel zoekende naar de walvissen. We zien een mama helemaal uit het water komen met haar sprong en met een klap weer terecht komen in de zee. Nergens mensen te bekennen en wij liggen daar gewoon te genieten van de walvissen die we boven zien komen. Wat prachtig! Captain Henri ziet ons enthousiasme ook en maant ons weer de boot in te komen. Kom, zegt hij, we gaan ernaartoe. We komen bij een moeder met haar jong en die volgen we zeker wel drie kwartier. Geen andere boten in de buurt, de toeristen excursies zijn namelijk s ochtends en dan in boten van 10-15 mensen. Het jong is speels en springt telkens uit het water. Het patroon van omhoog komen en weer naar beneden gaan, de zee die vlak is als ze er vlak onder zwemmen en het telkens toch weer verrast zijn van de kinderen als ze weer een andere walvis zien, maakt dit een speciaal moment. Captain Henri vindt het zelf ook leuk, hij doet erg z'n best en we zien hem lachen als onze kinderen enthousiast zijn. Eenmaal komt een moeder met haar jong zo dichtbij, op twee meter afstand, en moet Henri toch echt weg van ze varen om de kans dat ze onder de boot terecht komt zo klein mogelijk te houden. Foto's maken van bewegende dieren blijft lastig. Yara en Nyah, jullie zitten inmiddels helemaal op het puntje aan de voorkant. En al walvissen spottend, varen we naar het tweede eilandje Gamez. Hier staat een amandelboom. Nu beseffen we ons waarom amandelen zo duur zijn. Ze zitten verstopt in een vrucht. Henri laat het ons zien en we proeven ze. Hij maakt ook behendig een kokosnoot voor ons open en we krijgen allemaal een stuk. Het bruin mee opeten, geeft hij aan. Onder de korst zit namelijk de kokosolie. Hier zwemmen we wat in zee. Het einde van de middag nadert en we zien nu donkere wolken verschijnen. Het is goed geweest zo en we varen terug.
De verlaten strandjes, de walvissen en jullie zo enthousiast telkens zien.....het was een dag waarop we simpelweg gelukkig waren. Heerlijk jullie zo te zien!
Liefs,
Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
