Voorlees-opa
Blijf op de hoogte en volg Bianca
20 Oktober 2016 | Nederland, Tilburg
Lieve papa,
De wachttijd lijkt bijna voorbij, hopelijk. Morgen gaan we voor meer duidelijkheid in wat je zo hard nodig hebt. Lichamelijk heb je eigenlijk de afgelopen twee weken meer ingeleverd. Vandaag kreeg je je vest niet aan en als je draait met je hoofd dan gaat je bovenlichaam ook mee. Op dit moment ben je beperkt, je kan niet slapen op je voorkeurshouding en zoals je zelf beschrijft krijg je een hamster gezicht. Ik ben het daar natuurlijk niet mee eens maar kan ook niet ontkennen dat je in je nek ziet dat de lymfomen aan het groeien zijn. Urine ineens 1 keer rood en dan weer diarree. Alle signalen die je lichaam nu uitzenden worden door jou en ook door ons extra serieus genomen. Slapeloze nachten heb je samen met mama gehad over het hoe en wat en zelfs het woord chemo en je haren laten kaal scheren zijn onderwerpen waar je het met mij over hebt gehad. Heavy stuff dus en eigenlijk is dit al weken zo. Maar naast die bezorgde en machteloze gevoelens die een ieder heeft ben ik zo aan het genieten van die kleine detail momentjes. Het poep verhaal wat je vandaag vertelde vertoont ook nu een lach op mijn gezicht. Grappig om een poep onderzoek te verbinden met mosselen……
Maar mijn moment van de afgelopen twee weken was toch echt jou en Faya haar verhaal over de voorlees ochtend op school. Faya die echt bezig is op haar eigen manier wat er met haar opa gebeurd, vroeg aan je of je wilde komen voorlezen in haar groep 8. Tja en nu zou je denken dat groepers 8 er niet meer op zitten te wachten dat opa’s voor komen lezen maar Faya is zo trots op haar opa dat dit voor haar meer een vanzelfsprekenheid was. Ze was de eerste van haar klas en als er iemand moest komen voorlezen dan was dat haar OPA, allicht dat die moest komen. Zo gezegd zo gevraagd. Ik naar de bieb een boek halen aangezien opa geen jeugdboeken meer had. Al wachtend achter de schuifdeuren stond ze je op te wachten. Haar opa mee in de klas. Als ze erover vertelt lacht ze meteen over de manier waarop opa zijn verhaal heeft vertelt. Het boek ging over Dik Trom en zijn vrienden. Je articulatie maakte dat Faya lacht en kan je uitermate lachwekkend imiteren. Dit alles op een aandoenlijke lieve manier. Papa ik ben dan zo trots op hoe je dit doet. Je hebt aan me gevraagd wat de bedoeling was van het voorlezen en ik geef 2 korte antwoorden. Lezen en misschien een samenvatting van het boek. De rest pap, zoek je zelf maar uit! En dat je dit geweldig hebt gedaan blijkt voor mij uit het gegeven dat je trotse kleindochter met je mee naar buiten loopt en je glimlachend uitzwaait totdat ze je niet meer kan zien.
Momenten die ik net als jij koester. Klein maar o zo fijn.
Nu op naar morgen met de hoop op een koers en waar die ook heen gaat ik zal er zijn.
Dikke kus
Je dochter.
Natalie
De wachttijd lijkt bijna voorbij, hopelijk. Morgen gaan we voor meer duidelijkheid in wat je zo hard nodig hebt. Lichamelijk heb je eigenlijk de afgelopen twee weken meer ingeleverd. Vandaag kreeg je je vest niet aan en als je draait met je hoofd dan gaat je bovenlichaam ook mee. Op dit moment ben je beperkt, je kan niet slapen op je voorkeurshouding en zoals je zelf beschrijft krijg je een hamster gezicht. Ik ben het daar natuurlijk niet mee eens maar kan ook niet ontkennen dat je in je nek ziet dat de lymfomen aan het groeien zijn. Urine ineens 1 keer rood en dan weer diarree. Alle signalen die je lichaam nu uitzenden worden door jou en ook door ons extra serieus genomen. Slapeloze nachten heb je samen met mama gehad over het hoe en wat en zelfs het woord chemo en je haren laten kaal scheren zijn onderwerpen waar je het met mij over hebt gehad. Heavy stuff dus en eigenlijk is dit al weken zo. Maar naast die bezorgde en machteloze gevoelens die een ieder heeft ben ik zo aan het genieten van die kleine detail momentjes. Het poep verhaal wat je vandaag vertelde vertoont ook nu een lach op mijn gezicht. Grappig om een poep onderzoek te verbinden met mosselen……
Maar mijn moment van de afgelopen twee weken was toch echt jou en Faya haar verhaal over de voorlees ochtend op school. Faya die echt bezig is op haar eigen manier wat er met haar opa gebeurd, vroeg aan je of je wilde komen voorlezen in haar groep 8. Tja en nu zou je denken dat groepers 8 er niet meer op zitten te wachten dat opa’s voor komen lezen maar Faya is zo trots op haar opa dat dit voor haar meer een vanzelfsprekenheid was. Ze was de eerste van haar klas en als er iemand moest komen voorlezen dan was dat haar OPA, allicht dat die moest komen. Zo gezegd zo gevraagd. Ik naar de bieb een boek halen aangezien opa geen jeugdboeken meer had. Al wachtend achter de schuifdeuren stond ze je op te wachten. Haar opa mee in de klas. Als ze erover vertelt lacht ze meteen over de manier waarop opa zijn verhaal heeft vertelt. Het boek ging over Dik Trom en zijn vrienden. Je articulatie maakte dat Faya lacht en kan je uitermate lachwekkend imiteren. Dit alles op een aandoenlijke lieve manier. Papa ik ben dan zo trots op hoe je dit doet. Je hebt aan me gevraagd wat de bedoeling was van het voorlezen en ik geef 2 korte antwoorden. Lezen en misschien een samenvatting van het boek. De rest pap, zoek je zelf maar uit! En dat je dit geweldig hebt gedaan blijkt voor mij uit het gegeven dat je trotse kleindochter met je mee naar buiten loopt en je glimlachend uitzwaait totdat ze je niet meer kan zien.
Momenten die ik net als jij koester. Klein maar o zo fijn.
Nu op naar morgen met de hoop op een koers en waar die ook heen gaat ik zal er zijn.
Dikke kus
Je dochter.
Natalie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
