Uitslag scan en beenmergpunctie

Lieve papa,

Mama is jarig, alleen jullie hebben beiden dat gevoel niet. Mijn gevoel is duidelijk rustiger dan twee weken geleden. Jou is immers nog tijd gegund, veel meer tijd gegund. Het had veel erger kunnen zijn. Leukemie blijft niet leuk, maar jij mag nog bij ons blijven. Ik wil dr Brada daar graag in geloven. Ons naat en ik zitten om kwart over negen al bij jullie aan de thee/koffie. Mama is jarig, maar blijdschap is er bij jullie nog niet. Vandaag de uitslag van beenmergpunctie en scan. "Als ze nu maar niets anders hebben gezien op de scan?" is de grote vraag die door jouw hoofd speelt. Ook daar voel ik me rustig over. Ik verwacht namelijk geen verrassingen. Toch is het fijn om zo de bevestiging te krijgen. Yara is al vrij dus die is gezellig meegekomen, Joerie ook die een vrije dag heeft genomen voor het verjaardagscadeau van mama.

Jullie vinden het heel spannend. Op een gegeven moment komt bij jou alle emotie eruit. Je zit echt te snikken aan tafel. Echt verdriet. We weten eigenlijk allemaal niet wat we moeten doen. Zo verdrietig ben jij! Jij hebt zoveel onzekerheid, jouw lichaam is ziek geworden en dat voelt niet fijn. Jij voelt je ook niet fit en fijn. Joerie en Yara vertrekken en wij als gezin vertrekken voor de tweede maal naar het Verbeeten. We weten nu dat we hier de komende jaren veel zullen komen. Ook ik had liever niet de deur van het Verbeeten in willen stappen. Maar nu moet het. Gelukkig maar dat ze jou goed in de gaten houden en dat er zoveel kennis en kunde is.

Voor de tweede maal is dr Brada meteen heel duidelijk. Geen bijzonderheden, bloedwaarden iets gedaald maar dat kan ook met het hoge stressniveau te maken hebben vorige keer. We doorlopen de scan en op wat opgezette klieren na in de buikholte zijn er gelukkig geen verdere bijzonderheden. Jij bent meteen zichtbaar opgelucht. En terecht! En nu? Nu om de zes weken controle van het bloed voorlopig. Als blijkt -en dat is de verwachting- dat de waarden redelijk stabiel blijven, gaat die frequentie naar om de zes maanden. Ze gaan je goed in de gaten houden. Dat is een geruststellende gedachte.

Ik vertrek naar de ggd voor spuiten. We zien elkaar straks bij LaHaye voor de foto. Mama's verjaardagscadeau heeft ineens een andere 'waarde'. De onzekerheid heeft bij jullie plaats gemaakt voor opluchting. Frietjes bij jullie dus vanavond..., toch nog een beetje feest.

Pap, jouw reis VOOR jouw leven is begonnen. Eerder dan gehoopt. Maar pap.... je mag nog blijven. Het bericht had vele vele malen erger kunnen zijn. Hopelijk gaat dit voor jou de komende tijd ook zo voelen. En kom je weer in je kracht te staan. Begrijp dat dat lastig is. Je voelt je immers ook moe en niet fijn. Kanker gaat een plekje krijgen pap. Vanaf 2 juli is hij in je leven en zal nooit meer weg gaan. Boosheid en verdriet horen daarbij. Ook dit is een rouwproces. Maar direct komt de acceptatie. En die gaat ervoor zorgen dat je kanker een plekje geeft, accepteert, en weer vooruit kijkt. Deze periode duurt even maar hopelijk haal je snel kracht uit het feit dat jouw leven voorlopig nog niet voorbij is.

Love you, pap! We kunnen het niet veranderen. Het is zoals het is .... helaas.

X