Oh oh Cherso is oh oh weg zo!

Lieve Nyah,

Vandaag begint de dag zonder wolken. Schitterend! Om half negen buiten eten, genietend van de stilte in de bergen en het magnifique uitzicht. Sabine schuift even aan. Ik vraag haar wat haar toekomstplannen zijn. "Plannen genoeg", zegt ze. Binnen twee jaar moet het restaurant binnen groter zijn en gaat het terras zwevend worden. Ze doen veel zelf, maar bij dat soort verbouwingen schakelen ze hulp in. Materialen zijn niet altijd op Kreta aanwezig. En er is nog steeds een opnamelimiet bij de banken. Dat was niet makkelijk vorig jaar. EUR 60 per week opnemen als bedrijf! En dat als je net een huis aan het bouwen bent. Maar na 20 jaar is haar mentaliteit ook Grieks geworden. Als we doorpraten over 'wat als de banken geen geld meer geven' zegt ze: "de zon komt op in het westen en gaat weer onder in het oosten". Alhoewel ik niet zou willen ruilen, kunnen wij leren van hoe ze hier leven. Het komt zoals het komt, je kunt het niet beïnvloeden.

Om half tien melden we ons weer in de stallen. Magnas en Walley gaan ons weer begeleiden vandaag. Het wordt de langste rit van de week. We gaan naar Kriti en zullen daar lunchen en vervolgens weer terug rijden. Ze hebben hier eigenlijk nooit kinderen op de lange ritten. Milou had eens een meisje van 14. Tijdens het uit de stal halen, geeft Magnas je een bijt. Tja, hij voelt dat je je niet op je gemak voelt. Thuis is het opzadelen ed vaak al gedaan. Als je vertrouwd bent met het paard is het prima, maar anders voel je je niet zelfverzekerd. En paarden voelen dat feilloos aan. Milou geeft je wat aanwijzingen, maar als het niet naar jouw wens gaat, roep je me. Samen de hoeven krabben. Eerst: ik kan het niet. Maar daar doen wij niet aan. We proberen het altijd eerst voordat je dat zegt. Daarna een glimlach als het is gelukt. Zo zie je maar dat het des te fijner voelt als iets lukt wat je eigenlijk spannend vindt. Gewoon doen!

Als we net op het paard zitten, roep ik tegen Milou dat ik geen zweep heb. Niet nodig roept ze terug. Gisteren wel, dus ben benieuwd. De Fransen hebben gisteren zo genoten dat ze vandaag weer meerijden. We gaan ditmaal links door de bergen. Ook een groot stuk over een weg waar auto's rijden. Belangrijk is alert blijven op geluiden of naderende geluiden. Teugels gaan dan korter, want het is altijd afwachten hoe het paard reageert. Op het paard ben jij zo beheerst. Je hebt het allemaal onder controle. Walley stapt niet genoeg door in het begin. Die zweep was een mooie stok achter de deur gisteren. Heerlijk hoe jij mij dan verder helpt. Het is een zware tocht voor de paarden vandaag. Het is of klimmen of dalen. Een behoorlijke klim! Tijdens klimmen en dalen kun je niet draven of galopperen. Ergens onderweg komt water uit de bergen. De paarden drinken 1 voor 1. Walley draait na 1 keer echter weer om en sluit achter Eros weer aan in de rij. Blijkbaar had hij nog niet genoeg. Het is vooral goed opletten dat het paard bij het dalen niet uitglijdt. Er zijn namelijk stukken waar beton ligt en dat is zo glad. We voelen af en toe de hoeven weg glijden. In Kriti aangekomen stallen we de paarden met een veiligheidssysteem onder de olijfbomen. Milou helpt ons. De zadels mogen eraf en de paarden krijgen brokken. We laten alles achter en lopen naar het restaurant. Ja dat kan hier. Elders gaan eten en alles daar op de grond achterlaten. De Française wilt je wat dingen laten proeven. Jij denkt: nee! Achteraf vertel je me dat je een stukje van het gerookte kaasje gewoon in een servetje bij de wc hebt weg gegooid. Je bent op zoek naar een edelsteen als souvenier. Maar ja, waar vind je die? Tegenover het restaurant is een souvenierwinkeltje. Buiten hangen allemaal beschilderde pompoenen. Een kleurrijk geheel! We besluiten er een kijkje te gaan nemen samen. Alles is beschilderd door de eigenaar. Hij heeft zelfs beschilderde pompoenen met dop. Hij legt uit dat ze als thermosfles dienen. Verder gaan we voor ons terug in de tijd als we ervaren hoe hier de handel nog wordt gedreven. Gewoon net als bij ons vroeger de srv wagen kwam. Zo rijden er hier trucks het dorp binnen met handelswaar. Ditmaal is het een truck vol kisten tomaten. Mooi om te aanschouwen. Onderweg terug zien we citroenen, sinaasappels, walnoten en bonen. De zon brandt. Gelukkig had ik twee flessen zonnebrand bij. Sinds dag twee heb jij er zelf 1 in de zadeltas. Dan kun je onderweg tijdens de stap jezelf insmeren. Teugels in 1 hand en dat gaat allemaal prima.

De drang naar een edelsteen is groot. Dus mama zegt tegen je dat we wat vroeger zullen eten en dan naar Chersonissos zullen rijden. Als we terug komen is het half zes. Na het afzadelen nemen we een duik in het zwembad. Een klein half uurtje samen spelletjes doen. Daarna een douche samen. We brengen een haarmasker in. Jij houdt van lekkere geuren. Ruikt dingen ook heel snel. Het haarmasker vind je lekker ruiken. "Zullen we niet teveel gebruiken?" Zuinig. Je zegt dat omdat je graag het masker thuis ook nog gebruikt. Op is op, meid. Koop ik gewoon nieuwe. We trekken alletwee een jurk aan en jij gaat vast skypen met papa.

Kwart voor zeven lopen we het restaurant binnen met de vraag of we alvast iets kunnen eten. Maar Manolis heeft Moussaka gemaakt. Eigenlijk speciaal voor ons. Ik heb hem van de week gevraagd of hij dat had en toen zei hij dat hij het zou maken. Nu kan ik het dan ook niet over m'n hart verkrijgen om niet te wachten. Wij wisten niet dat hij dat vandaag zou doen. Drie kwartier nog. We Skypen gezellig met Faya, Tara en tante Natalie. Het is twee uur later als we de auto pakken en op de navigatie chersonissos intikken. Het is inmiddels donker als we vertrekken. De berg naar beneden en de snelweg op. Aangekomen parkeren we de auto ergens. Hopelijk kunnen we hem straks nog terugvinden. Een gezellig pleintje met restaurantjes. We zien echter maar 1 souvenierwinkeltje. Tja das niet veel. We zitten vast niet goed maar het is donker en niet erg druk dus we besluiten maar weer terug te rijden. Oh oh Cherso wordt oh oh weg zo! Om half elf zijn we weer terug. Nog een klein iPad spelletje en dan snel slapen. Morgen de laatste lange rit. Vrijdag zal de rit maar kort zijn. De tijd vliegt. Te weinig tijd om in het boek te lezen of in het dagboek iets te doen. S avonds wil je slapen.

Tien voor acht nu. Ik ben al een uurtje aan het typen. Ik ga je nu wakker maken. Weer een gezellige dag voor de boeg!

Fijne dag meid!
Mama