Zo dankbaar!
Blijf op de hoogte en volg Bianca
27 November 2016 | Nederland, Tilburg
Lief gezin,
Gewoon een lekkere zondag. We realiseren ons heel erg dat op het eind de kleine dingen de grote dingen zullen zijn. Genietend dus telkens weer van kleine dingen. Samen wakker geworden dicht tegen elkaar aan, heerlijk naakt, rondje hardlopen, ons zondagontbijtje en de hele zondag nog voor ons, zonder iets te moeten. I love it, dit soort zondagen met jullie, waarin ieder z'n dingetje doet, maar we toch samen zijn.
Joerie en Nyah zijn samen slagroomsoesjes aan het bakken. Het deeg ziet er goed uit, nu kijken of het ook soesjes worden. Yara is haar laatste aflevering Prison Break aan het kijken. Wij kijken al uit naar het nieuwe seizoen. Echt de beste serie die ik ooit heb gezien. Jesse is niet lekker, maar is boven toch aan het leren voor z'n biologie. Gisteren genoten van de voetbalwedstrijd. Verloren, maar de gedrevenheid en het harde werken waren zichtbaar en dat maakte dat ik echt een topwedstrijd heb gezien. Genoten heb van het kijken naar Jesse en z'n leuke team! Yara, jij had een week met zware onderwerpen. De zelfmoord van Victor op jouw school riep viel vragen bij je op. Je kende hem niet, maar het greep je aan. De dag daarna keken we samen de documentaire "Emma wilt leven" over een meisje met anorexia, samen met Nyah. Ook zeer aangrijpend. Ook nu veel vragen en even napraten als je gaat slapen.
Vrijdagavond Nyah meegelopen met de Warandeloop by night. Wat een leuk evenement! Leuk om met Margje ook eens te lopen of met Nyah samen nog eens te doen. Nyah pas de derde keer gespot. Gewoon ruim 4 km hard gelopen. Echt top gedaan! Yara komt thuis van haar danstraining vol emotie. Annyjah en Sanne stoppen. Heftig weekje voor d'r zo.
De maanden zijn na ons Afrika avontuur omgevlogen. Maar het fotoboek ligt nog in de huiskamer en het is echt waar, op vrije dagen kijk ik het zeker twee keer door. Daardoor genieten we nu zelfs nog na. Joerie ook. De bundel met foto's en verhalen, kostbare herinneringen. Zo blij! Ook Jesse en Yara halen met regelmaat een verhaal of gevoel naar boven.
Papa en mama genieten vandaag van een treinrit naar Delft. Op bezoek bij ome Leendert en Marion samen met Leentje en Tom. Nog even eropuit voordat vrijdag de nieuwe kuur start. Papa inmiddels vol goede moed, veel kilo's lichter maar de klieren zijn geslonken. De kuur heeft denk ik baat. Er zit weer een sprankeling in zijn ogen en dat is heerlijk om te zien na al die maanden. Mama haar klachten nemen af en stukje bij beetje begint "papa heeft kanker" in te dalen en gaat het "liggen". Het is zoals het is. De angst zet ik wat opzij en ik merk aan mezelf dat ik momenteel vooral dankbaar ben dat papa er is en dat z'n sprankeling terug is. Papa wilt na de twee seizoenen kuur in de lente en zomer goed herstellen. Hij is zelfs naar het reisbureau geweest. Reis naar Lapland lijkt hem geweldig, het Noorderlicht zien dat mama zo graag wilt. Het herstellen staat voorop dit jaar.
Afgelopen weken gekeken wat onze wens is voor de vakantie komende zomer. En we zijn eruit, papa gaat niet mee, mama werkt dan en zij gaan hun eigen ding doen. Vijf dagen, vier nachten in de jungle van Sumatra. Zwaar, maar oog in oog met de oerang oetans en op zoek naar de Sumatraanse tijger lijkt ons wel weer een avontuur. De kinderen ook! Nou ja, de oudste twee. Vervolgens een vulkaan beklimmen in Java en daar diverse plantages bezoeken. En afsluiten met duiken op Bali. Via via gaat Joerie kijken of we duiktraining kunnen volgen voordat we gaan... als we gaan. Het idee is er, de planning nog niet rond maar dat doen we komende weken. En boeken, boeken doen we als de scan goed blijkt over een maandje of drie.
Langzaamaan, hoe beter het met papa gaat, hoe meer zin ik krijg om opnieuw op reis te gaan. Het gevoel komt, het gaat weer borrelen. Goede hoop dat we weer kunnen reizen komende zomer. En is dat niet zo, is het ook goed. Dan ligt er een mooie reis voor een ander moment in het verschiet.
Zo dankbaar!
X
Gewoon een lekkere zondag. We realiseren ons heel erg dat op het eind de kleine dingen de grote dingen zullen zijn. Genietend dus telkens weer van kleine dingen. Samen wakker geworden dicht tegen elkaar aan, heerlijk naakt, rondje hardlopen, ons zondagontbijtje en de hele zondag nog voor ons, zonder iets te moeten. I love it, dit soort zondagen met jullie, waarin ieder z'n dingetje doet, maar we toch samen zijn.
Joerie en Nyah zijn samen slagroomsoesjes aan het bakken. Het deeg ziet er goed uit, nu kijken of het ook soesjes worden. Yara is haar laatste aflevering Prison Break aan het kijken. Wij kijken al uit naar het nieuwe seizoen. Echt de beste serie die ik ooit heb gezien. Jesse is niet lekker, maar is boven toch aan het leren voor z'n biologie. Gisteren genoten van de voetbalwedstrijd. Verloren, maar de gedrevenheid en het harde werken waren zichtbaar en dat maakte dat ik echt een topwedstrijd heb gezien. Genoten heb van het kijken naar Jesse en z'n leuke team! Yara, jij had een week met zware onderwerpen. De zelfmoord van Victor op jouw school riep viel vragen bij je op. Je kende hem niet, maar het greep je aan. De dag daarna keken we samen de documentaire "Emma wilt leven" over een meisje met anorexia, samen met Nyah. Ook zeer aangrijpend. Ook nu veel vragen en even napraten als je gaat slapen.
Vrijdagavond Nyah meegelopen met de Warandeloop by night. Wat een leuk evenement! Leuk om met Margje ook eens te lopen of met Nyah samen nog eens te doen. Nyah pas de derde keer gespot. Gewoon ruim 4 km hard gelopen. Echt top gedaan! Yara komt thuis van haar danstraining vol emotie. Annyjah en Sanne stoppen. Heftig weekje voor d'r zo.
De maanden zijn na ons Afrika avontuur omgevlogen. Maar het fotoboek ligt nog in de huiskamer en het is echt waar, op vrije dagen kijk ik het zeker twee keer door. Daardoor genieten we nu zelfs nog na. Joerie ook. De bundel met foto's en verhalen, kostbare herinneringen. Zo blij! Ook Jesse en Yara halen met regelmaat een verhaal of gevoel naar boven.
Papa en mama genieten vandaag van een treinrit naar Delft. Op bezoek bij ome Leendert en Marion samen met Leentje en Tom. Nog even eropuit voordat vrijdag de nieuwe kuur start. Papa inmiddels vol goede moed, veel kilo's lichter maar de klieren zijn geslonken. De kuur heeft denk ik baat. Er zit weer een sprankeling in zijn ogen en dat is heerlijk om te zien na al die maanden. Mama haar klachten nemen af en stukje bij beetje begint "papa heeft kanker" in te dalen en gaat het "liggen". Het is zoals het is. De angst zet ik wat opzij en ik merk aan mezelf dat ik momenteel vooral dankbaar ben dat papa er is en dat z'n sprankeling terug is. Papa wilt na de twee seizoenen kuur in de lente en zomer goed herstellen. Hij is zelfs naar het reisbureau geweest. Reis naar Lapland lijkt hem geweldig, het Noorderlicht zien dat mama zo graag wilt. Het herstellen staat voorop dit jaar.
Afgelopen weken gekeken wat onze wens is voor de vakantie komende zomer. En we zijn eruit, papa gaat niet mee, mama werkt dan en zij gaan hun eigen ding doen. Vijf dagen, vier nachten in de jungle van Sumatra. Zwaar, maar oog in oog met de oerang oetans en op zoek naar de Sumatraanse tijger lijkt ons wel weer een avontuur. De kinderen ook! Nou ja, de oudste twee. Vervolgens een vulkaan beklimmen in Java en daar diverse plantages bezoeken. En afsluiten met duiken op Bali. Via via gaat Joerie kijken of we duiktraining kunnen volgen voordat we gaan... als we gaan. Het idee is er, de planning nog niet rond maar dat doen we komende weken. En boeken, boeken doen we als de scan goed blijkt over een maandje of drie.
Langzaamaan, hoe beter het met papa gaat, hoe meer zin ik krijg om opnieuw op reis te gaan. Het gevoel komt, het gaat weer borrelen. Goede hoop dat we weer kunnen reizen komende zomer. En is dat niet zo, is het ook goed. Dan ligt er een mooie reis voor een ander moment in het verschiet.
Zo dankbaar!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
