Live: wilde honden met pups

Lieve allemaal,

Even ter info omdat wij nu bijna alleen nog maar oog hebben voor de katachtigen:

De roofdierenhierarchie
Roofdieren hebben twee doelen: de prooi veroveren en de prooi verdedigen ten opzichte van z'n concurrenten. Bovenaan de roofdierenladder staat de leeuw, het grootste en sterkste dier van de savanne. De gevlekte hyena staat op nr 2. In een kwartier eten ze een zebra incl botten helemaal op. Op de derde plaats staat de wilde hond, de meest effectieve jager van de savanne die hun prooi volledig uitputten. Op de vierde plaats het luipaard die z'n prooi mee in de boom sleurt. Onderaan de
ladder staat de cheetah met een topsnelheid van over de 100 km per uur.

Het is nu half tien 's avonds, de dames slapen en Joerie, Jesse en ik kletsen gezellig bij het kampvuur. Pikkedonker opnieuw, geen restlicht hier middenin Moremi. Op de achtergrond de krekels en een nijlpaard dat zich laat horen. Even de belevenissen van vandaag opschrijven.

Rick haalt ons met een open safari auto op om half zeven. De zon komt net achter ons op. Het oranjekleurig licht verspreidt zich over de rivier. De dames moeten we opnieuw wakker maken. Half negen liggen ze in bed, eigenlijk iedere dag en halen zo toch het aantal uurtjes slaap, maar het is intensief, het reizen.

Er stappen vier Duitsers bij ons in. Net na de toegang tot Third Bridge is het meteen raak. De twee mannetjesleeuwen van gisteren liggen op de weg. En hun buik is rond en groot. Die hebben veel gegeten! Dat is echt te zien. En ze zijn nog steeds in de buurt. Komt vast omdat ze amper kunnen bewegen van al dat eten. Het is duidelijk zichtbaar dat ze een goed maal hebben gehad. Ze drinken samen en de een gaat midden op de weg terug liggen en de ander gaat op een heuveltje liggen net als de Lion King. Op drie meter afstand nemen we rustig de tijd om de twee te fotograferen.

Als we weg rijden, zien we vrijwel meteen een hyena aan komen rennen. Op weg naar de resten van de prooi? Hij gaat wel die kant uit. Rick rijdt met de hyena in vaart mee. 60 kilometer per uur rent hij. Dan rijden we naar een vlakte tussen 1st en 2nd bridge. In Moremi leeft een roedel wilde honden en die zijn zeer met uitsterven bedreigd. Jesse zou deze heel graag live willen zien en dat had ik Rick gisteren verteld. Nu gaan we dus op zoek naar hen. Hoe leuk is dat! Naast de gebruikelijke dieren zien we niets bijzonders op de vlakte. Plots steekt er een honingdas voor ons over.... die stond ook nog op Jesse z'n wishlist. We zien hem, maar even snel -voordat we een goede foto kunnen maken- verdwijnt hij ook weer. Iedere dag tot op heden nog nieuwe cq andere dieren gezien. Rick besluit terug te rijden omdat we verder niets bijzonders zien. En dan plots, in de verte, zien we de wilde honden rennen. Razendsnel! Ze passeren vlak voor de auto en we kunnen snel wat foto's maken. Tot onze verrassing rijdt Rick er daarna in razende vaart achteraan. De roedel stopt tussen het gras bij een waterpoel. Rick stopt vlak voor hen... en dan komen er drie jonkies aangehuppeld. We tellen 12 honden en drie jonkies. We missen er 6 die vast ergens liggen want het is een roedel van 18. Een aantal honden heeft een met bloed besmeurd gezicht. Mooie vacht hebben deze meest effectieve jagers in het wild. We slaan de roedel een hele tijd gade. Er wordt wat af gefotografeerd en gefilmd. 1 wilde hond loopt vlak langs Nyah.

Zo, Third Bridge kan niet meer stuk! Ook Nyah is enthousiast geworden en blijft me onderweg maar vragen of ik denk dat we vanavond weer 'ongenodigde dierengasten' krijgen. Gisteren was ze wat angstig, maar we zien haar hier met de dag minder bang worden en ervan genieten.
Ze heeft straks heel veel spannende verhalen, aldus zijzelf. Maar ook de kids weten dat het einde snel nadert. Yara krijgt weer zin in de trainingen met The Legacy en Nyah wilt weten of haar schoolboeken al binnen zijn. Heeft zin in haar nieuwe school en de nieuwe fase in haar leven: de middelbare. En Jesse wilt na 3,5 maand heel graag weer voetballen. En veel werken... het geld bijelkaar verdienen voor de iphone7.

Op de terugweg stopt Rick nog tussen een kudde olifanten in. 1 olifant is het daar niet mee eens. Hij besluit via de brug door het water nog naar het gebied achter de rivier te rijden. Het luipaard zou daar gesignaleerd zijn. Wij treffen hem niet. Goed verstopt of al weg. Bij de brug staan inmiddels heel wat olifanten en bij terugkomst van de safari treffen we ze ook naast de campsite aan.

Na een lunch, een lekkere douche (warm en een goede straal), spelletjes, puzzelen en wat zonnen, besluiten Nyah en Joerie wat blikjes drinken vooraan te gaan kopen. Bij het terug lopen waren ze erg geschrokken.... ze hadden een olifant niet gezien en die stak net voor hen -lees twee of drie stappen- de weg over (kwam achter de bosjes vandaan). Nyah schreeuwde niet, bleef netjes staan met Joerie, ook toen de olifant begon te stampen, nog een stap vooruit deed en met z'n oren begin te wapperen. En net daarna kwam een mevrouw van campsite 4 even vertellen dat ze dachten dat de leeuwen in de buurt liepen. Advies: "ga maar niet lopen".
Nyah die eerder van een kleine grondeekhoorn of neushoornvogel al begon te gillen (Savuti) had in ieder geval goed opgelet wat ze moest doen als ze een wild dier tegen het lijf liep. Niet ontdaan, geschrokken, maar ook in zekere mate trots kwam ze aanlopen.

Als ik terug kom van de tweede maal douchen zie ik Jesse aan komen lopen.....met de twee Spanjaarden. Dat kan toch niet waar zijn. Zij wilden naar Third Bridge, maar konden niet meer terecht? maar besloten wel naar Moremi te rijden en over de brug rijden. Ze maakten een stop om wat te drinken en Jesse zag ze en liep naar ze toe. Gezellig kletsend komt hij aanlopen. Iedereen enthousiast, de Spanjaarden ook. Drie maal scheepsrecht! En zoals gezegd tegen de dames, drie keer tegen komen, is e-mailadres vragen. Welkom in Madrid! We kijken elkaar aan, dat slaan we niet af. Na meer dan 18 jaar wordt het tijd voor ons eerste weekendje weg samen weer. Mooi voornemen voor over een tijdje met enthousiaste jonge mensen. We noteren deze op onze wishlist. Zijn de Spanjaarden weg, vertelt Jesse dat hij de twee Amerikanen van Dvindu ook langs zag komen. Ze zwaaiden. Eigenlijk alle mensen waarmee we een praatje hebben gemaakt, bezoeken Namibië en Botswana samen. De meeste waarmee wij spreken ook in die volgorde. Een aantal dingen van de route zijn ook steeds gelijk, een aantal ook niet.
Een relaxte middag buiten in alle rust. Jesse pakt z'n Engelse literatuurboek erbij en gaat in de schaduw onder een boom zitten. Daar leest hij zo'n twee uur lang. Onderwerp: zwarte vrouwenemancipatie. Wel toepasselijk eigenlijk maar ontzettend saai, aldus Jesse.

We spelen Catan, maken tomatensalade met feta, olijven, ui en kappertjes en gebakken aardappelen. Ook vanavond het laatste glaasje drinken bij het kampvuur met gelach over de relaxte way of living van Rick met z'n "Jaaa" telkens met een zucht. We bekijken wat gefilmde stukjes met de drone en de foto's van vandaag. Naklets moment... heerlijke afsluiting wederom.

Morgen heel vroeg op voor ons laatste stukje echte gamedrive in Moremi voordat we langzaam met een nog een aantal stops weer richting Namibië gaan voor de terugvlucht.

Al lijken vakantiedagen veel langer....time flies.

X