Hoe simpel is het leven op de camping
Blijf op de hoogte en volg Bianca
21 Juli 2015 | Spanje, Pals
Lieve allemaal,
"Op de camping", ik weet niet van wie dat nummer is. Eenvoudige melodie dat even symbool staat voor een eenvoudige manier van leven op de camping. 'S ochtends wakker worden van de eerste geluiden, afwassen op de tuintafel, ditmaal 90% Nederlanders, geen poespas. Dat laatste past eigenlijk wel bij ons. Geen poespas, gewoon eerlijk, geen opsmuk. Simpel staartje of een knot op het hoofd, geen of weinig make-up, 'gewoon' gewoon maar toch onderscheidend.
De eerste dag de kids gezwommen in het zwembad. En de meiden kunnen niet zonder hun zwembril. Onder water kunstjes doen, diamanten opduiken, wie het verst onder water kan zwemmen, handstand in het water, koppeltje duiken.... ze doen het allemaal.
Op maandag gaan we naar Girona, de oude binnenstad. Het is snikheet. Je krijgt het weer wat je verdiend, zei ons mam altijd. Nou, dan hebben wij heel wat verdiend afgelopen jaar. Nu inmiddels al vijf dagen volle zon 38 graden!!! We krijgen waar we voor kwamen. Na een kort bezoekje aan het toeristenbureau voor een plattegrond lopen we langzaam de berg op. De stadsmuur is hier de trekpleister met uitzicht over de stad. Heel wat geklim, heel wat traptreden. Wel wat gemopper onderweg, maar het is dan ook erg warm. Faya bombarderen we tot gids dat ervoor zorgt dat zij hernieuwde energie krijgt. Beneden aangekomen, kopen we een lekker ijsje en ploffen we wat verderop neer op een terras in de schaduw. Effe 1,5 uur niets doen. Het drinken en de bestelde pizza's gaan er goed in. Daarna denken we in een riviertje een schildpad te zien. Dat willen de dames met Joerie wel van dichterbij bekijken. Ze dalen de trap af naar beneden om langs de bijna droog komen te liggen rivier te lopen. Helaas, geen schildpad. Wel wat flinke vissen. Het water wordt goed gedronken vandaag. Het is voor de kinderen eigenlijk te warm vandaag om rond te lopen.
Daarom op dinsdag een dagje water. Tara is 's nachts uit bed gevallen en heeft een flinke schaafwond onder haar kin. Maar dat deert de pret die dag niet. Met een gratis shuttlebus worden we naar het strand bij Pals gebracht. Een breed lang strand met helder water. En ja hoor, de dames zetten de snorkels weer op en weg zijn ze. Vissen worden gespot en mooie stenen verzameld. Yara wilt er thuis een armband van maken met Joerie. Faya zit haar gevonden stenen op de veranda later die middag lief schoon te maken en wilt dan ook wel komen om er met ome Joerie gaatjes in te boren. We hoorden van wat Nederlanders dat er verderop op het strand wat rotsen zijn waar je vanaf kunt springen. Een goede oefening voor het canoying in Frankrijk straks. Dus wij met de kids een lange wandeling naar de rotsen... En ja hoor, ze springen er allemaal af. Jesse, Yara en dan Tara die telkens bewijst dat geen uitdaging te gek is. "Dan doe ik het wel!", roept ze menig keer. Ook Faya, Joerie, Natalie en mama springen. De spanning als Jesse wilt duiken, is weer even van z'n gezicht af te lezen. En Yara is weer zo opgewonden als ze haar eerste sprong heeft gemaakt, vertelt Joerie.
'S avonds is pingpong favoriet! De gekochte betjes in Oostenrijk twee jaar geleden doen goed hun werk. Daar staan we dan met negenen rondom de tafel te doen. Alle kids genieten hiervan! Zo enthousiast en allemaal even gebrand om te winnen. Als om tien uur het hek wordt afgesloten zie je een lichte teleurstelling op hun gezichtjes. Morgen weer een dag!
Camping Cypsela is een prima camping. Schone wc's en douches, mooi aangelegd met echt gezellige sfeervolle stukken, goede beveiliging. Alleen de animatie is slecht. Als we naar Chicago gaan kijken, zijn we na 5 minuten al weg, zo slecht is het. Ze slaan volledig de plank mis. Overall zeker z'n 5 sterren waard.
Jesse wilde naar Spanje. Camping uitgekozen op aanwezigheid van jongeren en pub. Genoeg Nederlandse jeugd, maar drie dagen net niet die jeugd te treffen bij het voetbal, zorgt ervoor dat het wat langer duurt voordat hij s avonds weg gaat. "Ik stap niet alleen op een groepje bij die pub af, mam". "En ik vind het ook prima met jullie te zijn". Je bent zelfverzekerd maar zeker ook bescheiden. Jij bent zo makkelijk. Alleen maar woorden met jou als het aan mij ligt. Gelukkig is dat zelden. Hoe meer we loslaten, hoe beter je gedijt. En loslaten, ruimte geven, daar heb jij niet over te klagen. Je eindtijd mag je verderop in de week als je wel s avonds weg gaat zelf bepalen. Twee uur, half drie, roep jij. Prima, jongen. Veel plezier en geniet ervan. 1 ding: geen problemen met de bewaking. En zo ga je toch nog drie avonden weg. En zo rond de klok van 1, horen we dan de rits van de tent open gaan. Ruim binnen de tijd. Krijg je EUR 20 mee, maak je EUR 3 op. "Meer is niet nodig, mam". Tevreden met weinig. Je hoort jou nooit klagen of zeuren, nooit gedaan ook. Iedere dag een biertje met Jeroen en papa, ook dat hoort er dit jaar voor het eerst bij. Bijna 16 immers moeten we ervoor blijven zorgen dat jij zelf je grenzen verkent, valt en weer opstaat. Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Niets is minder waar! En dat wij kleine dingen laten gaan, erop vertrouwende dat jij genoeg bagage hebt meegekregen om de juiste dingen te doen en respectvol met anderen om te gaan.
Barcelona morgen, dagje cultuur snuiven in de stad van Gaudi! Zin in!
Liefs,
Bianca
"Op de camping", ik weet niet van wie dat nummer is. Eenvoudige melodie dat even symbool staat voor een eenvoudige manier van leven op de camping. 'S ochtends wakker worden van de eerste geluiden, afwassen op de tuintafel, ditmaal 90% Nederlanders, geen poespas. Dat laatste past eigenlijk wel bij ons. Geen poespas, gewoon eerlijk, geen opsmuk. Simpel staartje of een knot op het hoofd, geen of weinig make-up, 'gewoon' gewoon maar toch onderscheidend.
De eerste dag de kids gezwommen in het zwembad. En de meiden kunnen niet zonder hun zwembril. Onder water kunstjes doen, diamanten opduiken, wie het verst onder water kan zwemmen, handstand in het water, koppeltje duiken.... ze doen het allemaal.
Op maandag gaan we naar Girona, de oude binnenstad. Het is snikheet. Je krijgt het weer wat je verdiend, zei ons mam altijd. Nou, dan hebben wij heel wat verdiend afgelopen jaar. Nu inmiddels al vijf dagen volle zon 38 graden!!! We krijgen waar we voor kwamen. Na een kort bezoekje aan het toeristenbureau voor een plattegrond lopen we langzaam de berg op. De stadsmuur is hier de trekpleister met uitzicht over de stad. Heel wat geklim, heel wat traptreden. Wel wat gemopper onderweg, maar het is dan ook erg warm. Faya bombarderen we tot gids dat ervoor zorgt dat zij hernieuwde energie krijgt. Beneden aangekomen, kopen we een lekker ijsje en ploffen we wat verderop neer op een terras in de schaduw. Effe 1,5 uur niets doen. Het drinken en de bestelde pizza's gaan er goed in. Daarna denken we in een riviertje een schildpad te zien. Dat willen de dames met Joerie wel van dichterbij bekijken. Ze dalen de trap af naar beneden om langs de bijna droog komen te liggen rivier te lopen. Helaas, geen schildpad. Wel wat flinke vissen. Het water wordt goed gedronken vandaag. Het is voor de kinderen eigenlijk te warm vandaag om rond te lopen.
Daarom op dinsdag een dagje water. Tara is 's nachts uit bed gevallen en heeft een flinke schaafwond onder haar kin. Maar dat deert de pret die dag niet. Met een gratis shuttlebus worden we naar het strand bij Pals gebracht. Een breed lang strand met helder water. En ja hoor, de dames zetten de snorkels weer op en weg zijn ze. Vissen worden gespot en mooie stenen verzameld. Yara wilt er thuis een armband van maken met Joerie. Faya zit haar gevonden stenen op de veranda later die middag lief schoon te maken en wilt dan ook wel komen om er met ome Joerie gaatjes in te boren. We hoorden van wat Nederlanders dat er verderop op het strand wat rotsen zijn waar je vanaf kunt springen. Een goede oefening voor het canoying in Frankrijk straks. Dus wij met de kids een lange wandeling naar de rotsen... En ja hoor, ze springen er allemaal af. Jesse, Yara en dan Tara die telkens bewijst dat geen uitdaging te gek is. "Dan doe ik het wel!", roept ze menig keer. Ook Faya, Joerie, Natalie en mama springen. De spanning als Jesse wilt duiken, is weer even van z'n gezicht af te lezen. En Yara is weer zo opgewonden als ze haar eerste sprong heeft gemaakt, vertelt Joerie.
'S avonds is pingpong favoriet! De gekochte betjes in Oostenrijk twee jaar geleden doen goed hun werk. Daar staan we dan met negenen rondom de tafel te doen. Alle kids genieten hiervan! Zo enthousiast en allemaal even gebrand om te winnen. Als om tien uur het hek wordt afgesloten zie je een lichte teleurstelling op hun gezichtjes. Morgen weer een dag!
Camping Cypsela is een prima camping. Schone wc's en douches, mooi aangelegd met echt gezellige sfeervolle stukken, goede beveiliging. Alleen de animatie is slecht. Als we naar Chicago gaan kijken, zijn we na 5 minuten al weg, zo slecht is het. Ze slaan volledig de plank mis. Overall zeker z'n 5 sterren waard.
Jesse wilde naar Spanje. Camping uitgekozen op aanwezigheid van jongeren en pub. Genoeg Nederlandse jeugd, maar drie dagen net niet die jeugd te treffen bij het voetbal, zorgt ervoor dat het wat langer duurt voordat hij s avonds weg gaat. "Ik stap niet alleen op een groepje bij die pub af, mam". "En ik vind het ook prima met jullie te zijn". Je bent zelfverzekerd maar zeker ook bescheiden. Jij bent zo makkelijk. Alleen maar woorden met jou als het aan mij ligt. Gelukkig is dat zelden. Hoe meer we loslaten, hoe beter je gedijt. En loslaten, ruimte geven, daar heb jij niet over te klagen. Je eindtijd mag je verderop in de week als je wel s avonds weg gaat zelf bepalen. Twee uur, half drie, roep jij. Prima, jongen. Veel plezier en geniet ervan. 1 ding: geen problemen met de bewaking. En zo ga je toch nog drie avonden weg. En zo rond de klok van 1, horen we dan de rits van de tent open gaan. Ruim binnen de tijd. Krijg je EUR 20 mee, maak je EUR 3 op. "Meer is niet nodig, mam". Tevreden met weinig. Je hoort jou nooit klagen of zeuren, nooit gedaan ook. Iedere dag een biertje met Jeroen en papa, ook dat hoort er dit jaar voor het eerst bij. Bijna 16 immers moeten we ervoor blijven zorgen dat jij zelf je grenzen verkent, valt en weer opstaat. Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Niets is minder waar! En dat wij kleine dingen laten gaan, erop vertrouwende dat jij genoeg bagage hebt meegekregen om de juiste dingen te doen en respectvol met anderen om te gaan.
Barcelona morgen, dagje cultuur snuiven in de stad van Gaudi! Zin in!
Liefs,
Bianca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
