Naar Oostenrijk!

Tijdens het checken van de tent ontstaat er een onverwachts gesprek met de reisleiding. Fervente reizers, dus daar nemen we graag even de tijd voor. Vorig jaar 6 weken Nepal, waarvan 30 dagen door de Himalaya wandelen. Slapen voor eur 0,80, ik kan het me bijna niet voorstellen. Ook survivallen hebben ze gedaan en berghuttochten. Genoeg om over te kletsen, maar na een kwartier besluiten we toch te gaan. Even een hand aan Olaf, de Duitser - die ons z'n tent nog probeert te verkopen- en de laatste woordenwisselingen met wat Nederlanders. Om half elf vertrekken we en stopt onze vakantie voor mijn gevoel en begint onze reis. De kinderen zijn opgetogen, weten wat er komen gaat. Al hebben we de afgelopen dagen hen ook voorbereid op het wellicht niet doorgaan van de activiteiten ivm de voorspelde weersverwachting. De Oostenrijker tegenover ons zegt me orf.at in de gaten te houden voor het actuele weer. Mooi, gaan we dat doen.

De dames slapen zo, dat duurt niet lang. Vier uurtjes rijden maar, dat is goed te doen. Een route die ons veelal door de bergen van Italie en Oostenrijk voert. Machtige panorama's, dat had ome Jan mooi gevonden, spreken we uit. De dosering pijnstilling is omhoog, een aardige verhoging. Helaas is er niets dat we kunnen doen en moet hij alle pijn en ellende ondergaan. Leef je dromen! Daar gaat ons gesprek weer eens over. Dat besef is er. We proberen hiernaar te leven. Afrika passeert nog eens. We zagen een auto waarin je kunt rondtrekken met 4 tot 5 personen en ook in kunt overnachten. Als reclame verscheen deze plots op het scherm vorige week. Ultieme Afrikabeleving in onze ogen. Een zelf uitgestippelde toer per auto. Alleen te riskant, mss met ons Naat in de toekomst met haar gezin. We zien onszelf al rijden..wederom het mooie aan dromen maken en hebben. Soms kunnen we er 1 uit laten komen, groot of klein. Grotere dromen laten uitkomen, betekent ook veel laten, concessies doen. Keuzes maken. Dat is wat mensen niet zien. Ik lees wat ervaringen over vorig jaar terug en zie dat ik heb genoteerd 'Nyah moment' Pran Buri. Ik heb er toen verder niets meer over genoteerd. Maar al lijkt ons leven nog zo onbezorgd, om haar leven onbezorgd te laten zijn, is meer nodig dan opvoeden en begeleiden. Een dosis geluk? Goede epigenen, zoals de homeopaat zegt..de tijd zal het leren. Door haar mooie gebruinde teint is de nf1 aan de buitenkant nu WEL goed zichtbaar. Ik heb de vlekken nog nooit zo duidelijk gezien op haar pols. Jesse maakte een opmerking bij het ontbijt afgelopen week: "Ik wist niet dat jij zo'n grote pigmentvlek had, Nyah". Das even lastig voor d'r, zie ik aan haar gezichtsuitdrukking. "Die vlekken zie je inderdaad nu duidelijk he, dat zijn de vlekken die horen bij nf1", antwoord ik als Nyah niets zegt. Ik had al eerder deze week gezien dat ze de vlekken had opgemerkt. Ik gooide het op het woord. "Niet mooi", zei ze. "Dit hoort bij jou meid, niet zo mooi inderdaad, maar ik heb borsten die wat hangen, Jesse een flink hoofd, Yara weinig haar en een gebit dat niet zo mooi nog is en jij hebt die vlekjes, die horen bij jou ". "Iedereen heeft iets dat niet mooi is, maar nog meer dingen die wel mooi zijn!" Mooier kan ik het niet maken, was dat maar zo. Het geloof in de epigenen is sterk, het verloop wordt door 80% bepaald door de epigenen, is wat de homeopaat verteld. Dat is hoop, een houvast. En laten wij nu eens over kwaliteiten bezitten die hier wel eens een goede draai aan zouden kunnen geven. Heel duidelijk ZOUDEN KUNNEN. Is het daarom, het geloof of het vertrouwen dat het met haar wel goedkomt, dat ik mezelf soms hoor zeggen: "als we allemaal maar gezond zijn". Er op zo'n moment compleet niet bij stil sta dat er 1 iemand is die gewoon iets heeft binnen ons gezin. Ach, hoop doet leven, zullen we maar zeggen.

We komen net na half drie aan in Zell am See, waar we bij een grote supermarkt toch echt eerst op zoek gaan naar een WC. Inmiddels moeten drie van ons 'heel nodig'. Nyah is het laatste half uur niet lekker. Ze geeft een klein beetje 'over' als we bij de supermarkt arriveren, netjes in haar hand. Ik pak een washandje en loop met de dames naar de wc. Effe opfrissen dat gezichtje. Wat een keurige supermarkt, ander niveau als in Italie hoor. Maxi Markt misschien een kanshebber voor onze FeedR en BreedR. Eerst maar eens effe kijken of we alle gedane bestellingen voor eind september de deur uit krijgen, want dat blijkt nog een behoorlijke klus. Wel gehoopt, maar niet gedacht dat zowat alle grote ketens in Belgie, Frankrijk en Nederland deze producten gaan voeren. We gaan ons in de suoermarkt trakteren op wat lekkers. Broodjes met vers beleg en een sapje wordt het. Vers afgesneden, dus het lekkerst. Daar zitten we dan, in de berm langs de weg met Joerie zijn zakmes broodjes open te snijden. Een welkome versnapering. Intussen zien we de paragliders de bergen afkomen. Dat is vet, roepen ze. Tandemsprong deze dagen? Wie weet!

Niet veel later komen we in ons kleine plaatsje Viehhofen aan, gelegen tussen twee hele grote skigebieden Zell am See en Saalbach Hinterglemm. Een pension, een stereotype Oostenrijks pension. Als we aankomen, wordt ons meteen de familiekamer gewezen. Hoeven niets te laten zien, niets in te vullen, nee, gewoon de koffers naar boven brengen. S avonds koken we een gezond maaltje. Broccoli met aardappelen. Na wat relaxtime vroeg slapen. Reisbestemming morgen: Hochseilpark und Europarutsch!